vandenberg philipp - zapomniany pergamin, Ciekawe [ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->ZAPOMNIANYPERGAMINPHILIPPVANDENBERGZ języka niemieckiego przełoŜyła Sława LisieckaWYDAWNICTWO SONIA DRAGATytuł oryginału:DAS VERGESSENE PERGAMENTCopyright © 2006 by Verlagsgruppe Liibbe GmbH 6c Co. BergischGladbachCopyright © 2007 for the Polish edition by Wydawnictwo Sonia DragaCopyright © 2007 for the Polish translation by Wydawnictwo SoniaDragaRedakcja: Marcin Grabski Korekta: Jolanta Olejniczak i Mariusz KulanISBN: 978—83—89779—98—4Dystrybucja:Firma Księgarska Jacek Olesiejukul. Poznańska 91,05—850 OŜarów Mazowieckie—mail: hurt@olesiejuk.pl, www.olesiejuk.plSprzedaŜ wysyłkowa: www.merlin.com.pl, www.empik.comWYDAWNICTWO SONIA DRAGA Sp. z o. o.pi. Grunwaldzki 8—10,40—950 Katowicetel. (32) 782 64 77, fax (32) 253 77 28e—mail: info@soniadraga.pl, www.soniadraga.plSkład i łamanie: Sonia Draga GroupKatowice 2007. Wydanie I Druk: Drukarnia Lega, OpoleNoc, głęboka noc zapadła nad strasbur-skąświątynią.Główna nawa, jeszcze bezwieŜy, sterczała ku niebu niczym dzióbokrętu osiadłego na mieliźnie. Katedra ciągle była olbrzymim tere-nem budowy. Z wąskich uliczek dochodziło na plac katedralny uja-danie kilku psów. Zdawało się,Ŝeosłabł nawet odór miasta, unoszą-cy się za dnia nad tą rozległą przestrzenią. Była to pora szczurów.Nękane głodem tłuste, szczeciniaste zwierzęta wypełzały ze swoichkryjówek i przemykały po stertach zalegających wszędzie odpadów.JuŜ dawno znalazły drogę do wnętrza katedry przez szyb studzienny.Tam jednak, gdzie ludzie szukali strawy duchowej, nie byłoŜerudlaszczurów.Pół godziny po północy katedralne szczury zaniepokoił odgłosmiaŜdŜenia. Tak szybko, jak pozwalały na to ich tłuste cielska, zwie-rzęta umknęły z powrotem do swoich kryjówek. Tu i ówdzie wyzie-rał tylko jakiś goły ogon. Dziwny odgłos stawał się coraz bliŜszy icoraz bardziej donośny. Wydawało się,Ŝeto kamienie ocierają się osiebie. Później znów tarcie, drapanie, skrobanie — jakby diabeł zostrymi pazurami wspinał się po murze. Po czym znowu zaległacisza. MoŜna było usłyszeć tylko szelest osypującego się na ziemiępiasku.Nagle zdało się,Ŝejakiś roztrzęsiony wóz niczym zwiastun po-tęŜnej burzy przejeŜdŜa z turkotem po ciemnym chórze katedry, pochwili zaś rozległ się trzask i pękanie rozpadającego się piaskowca.Precyzyjnie rozmieszczone filary zadrŜały, jakby wstrząsało nimi5 [ Pobierz całość w formacie PDF ]