ustawa o USŁUGACH TURYSTYCZNYCH, TiR AGH, Semestr V, Planowanie Tras i Imprez Turystycznych [ Pobierz całość w formacie PDF ]
USTAWA
z dnia 29 sierpnia 1997 r.
o usługach turystycznych.
*
(tekst jednolity)
USTAWA o usługach turystycznych. .................................................................................................. 1
Rozdział 1 Przepisy ogólne................................................................................................................ 1
Rozdział 2 Organizatorzy turystyki, pośrednicy i agenci turystyczni.................................................. 2
Rozdział 3 Ochrona klienta ................................................................................................................ 6
Rozdział 4 Przewodnicy turystyczni i piloci wycieczek .................................................................... 11
Rozdział 5 Usługi hotelarskie ........................................................................................................... 15
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa warunki świadczenia, przez przedsiębiorców i
przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. -
Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 86, poz.
958 i Nr 114, poz. 1193 oraz z 2001 r. Nr 49, poz. 509), zwanych dalej
"przedsiębiorcami", usług turystycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a
także za granicą, jeżeli umowy z klientami o świadczenie tych usług są zawierane
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 2.
(1)
Zawieranie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w imieniu
przedsiębiorcy zagranicznego umów z klientami o świadczenie usług turystycznych
jest dopuszczalne, jeżeli przedsiębiorca ten prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej działalność gospodarczą na warunkach określonych w ustawie, o której
mowa w art. 1.
Art. 3.
Przez użyte w ustawie określenia należy rozumieć:
1) usługi turystyczne - usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie
inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym,
2) impreza turystyczna - co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity
program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają
ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu,
3) wycieczka - rodzaj imprezy turystycznej, której program obejmuje zmianę
miejsca pobytu jej uczestników,
4) organizowanie imprez turystycznych - przygotowywanie lub oferowanie, a
także realizacja imprez turystycznych,
5) organizator turystyki - przedsiębiorca organizujący imprezę turystyczną,
6) pośrednik turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na
wykonywaniu, na zlecenie klienta, czynności faktycznych i prawnych
związanych z zawieraniem umów o świadczenie usług turystycznych,
7) agent turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na stałym
pośredniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na
rzecz organizatorów turystyki posiadających zezwolenia w kraju lub na rzecz
innych usługodawców posiadających siedzibę w kraju,
7a) przewodnik turystyczny - osobę zawodowo oprowadzającą grupy
wycieczkowe po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach oraz
udzielającą o nich informacji,
7b) pilot wycieczek - osobę towarzyszącą, w imieniu organizatora turystyki,
uczestnikom imprezy turystycznej, sprawującą opiekę nad nimi i czuwającą
nad sposobem wykonania na ich rzecz usług,
8) usługi hotelarskie - krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów,
mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów
lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z
tym związanych,
9) turysta - osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym
miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem
podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która
korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc,
10) odwiedzający - osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim
stałym miejscem pobytu, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej
pracy w odwiedzanej miejscowości oraz niekorzystającą z noclegu,
11) klient - osobę, która zamierza zawrzeć lub zawarła umowę o świadczenie
usług turystycznych na swoją rzecz lub na rzecz innej osoby, a zawarcie tej
umowy nie stanowi przedmiotu jej działalności gospodarczej, jak i osobę, na
rzecz której umowa została zawarta, a także osobę, której przekazano prawo
do korzystania z usług turystycznych objętych uprzednio zawartą umową,
12) (skreślony),
13) (skreślony).
Rozdział 2
Organizatorzy turystyki, pośrednicy i agenci turystyczni
Art. 4.
1. Działalność gospodarcza polegająca na organizowaniu imprez
turystycznych oraz na pośredniczeniu na zlecenie klientów w zawieraniu umów o
świadczenie usług turystycznych wymaga uzyskania zezwolenia.
2. Nie wymaga uzyskania zezwolenia działalność agentów turystycznych polegająca
na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na
rzecz organizatorów turystyki posiadających zezwolenie lub na rzecz innych
usługodawców posiadających siedzibę w kraju.
Art. 5.
1. Zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, udziela się na czas
nieoznaczony, jeżeli przedsiębiorca spełnia następujące warunki:
1) zapewnia kierowanie działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego
jednostek organizacyjnych samodzielnie dokonujących czynności prawnych
przez osoby:
a) posiadające odpowiednie wykształcenie i praktykę, o których mowa w art. 6
ust. 1 i 2,
b) niekarane za przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu, wiarygodności
dokumentów, mieniu oraz przeciwko obrotowi gospodarczemu,
2) przedstawi dowód zapewnienia pokrycia kosztów powrotu klienta do kraju, w
wypadku gdy organizator turystyki wbrew obowiązkowi nie zapewnia tego
powrotu, a także na pokrycie zwrotu wpłat wniesionych przez klientów w razie
niewykonania zobowiązań umownych, w formie:
a) umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej albo
b) umowy ubezpieczenia na rzecz klientów.
2. Obowiązek posiadania gwarancji lub umowy ubezpieczenia, o których mowa w
ust. 1 pkt 2, dotyczy całego okresu prowadzonej działalności.
3. Treść gwarancji lub umowy ubezpieczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
obejmuje upoważnienie dla wojewody lub wskazanej przez niego jednostki do
wydawania dyspozycji wypłaty zaliczki na pokrycie kosztów powrotu klienta do kraju.
4. Wojewoda jest uprawniony do występowania na rzecz klientów w sprawach
wypłaty środków z tytułu umowy gwarancji bankowej, umowy gwarancji
ubezpieczeniowej lub umowy ubezpieczenia, na zasadach określonych w treści tych
umów.
5. Z sumy określonej w umowie gwarancji bankowej, umowie gwarancji
ubezpieczeniowej lub umowie ubezpieczenia pokrywa się w pierwszej kolejności
koszty sprowadzenia do kraju klientów, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Jeżeli
pozostała suma gwarancji jest niewystarczająca na zwrot wszystkich wpłat
wniesionych przez klientów, wypłaty obniża się proporcjonalnie do wysokości
pozostałej sumy.
Art. 6.
1. Działalnością w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz
działalnością w zakresie pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług
turystycznych, o której mowa w art. 4 ust. 1, mogą kierować osoby posiadające:
1) 1 rok praktyki w obsłudze turystów i ukończone studia wyższe z zakresu
turystyki i rekreacji, prawa, ekonomii, zarządzania i marketingu,
2) 2 lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią z zakresu
obsługi turystów lub ukończone studia wyższe inne niż wymienione w pkt 1,
3) 4 lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią inną niż
wymieniona w pkt 2,
4) 6 lat praktyki w obsłudze turystów, w pozostałych przypadkach.
2. Za praktykę w obsłudze turystów, o której mowa w ust. 1, uważa się samodzielne
prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie organizowania imprez
turystycznych lub pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług
turystycznych, kierowanie jednostkami organizującymi imprezy turystyczne, pracę na
stanowiskach związanych z przygotowywaniem i zawieraniem umów o świadczenie
usług turystycznych, samodzielne przygotowywanie programów imprez
turystycznych, a także wykonywanie zadań przewodnika turystycznego i pilota
wycieczek.
3. Potwierdzeniem praktyki, o której mowa w ust. 2, jest zaświadczenie o wpisie do
ewidencji gospodarczej
(2)
albo zaświadczenie wydane przez jednostkę organizacyjną
powierzającą zainteresowanemu czynności przy obsłudze turystów.
Art. 7.
1. Udzielenie, odmowa udzielenia, cofnięcie i ograniczenie zakresu
zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, następuje w formie decyzji
administracyjnej.
2. Organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, cofnięcia i ograniczenia
zakresu zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, jest wojewoda właściwy dla
siedziby przedsiębiorcy.
3. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, powinien
zawierać:
1) oznaczenie przedsiębiorcy i jego siedziby (miejsca zamieszkania),
2) określenie zakresu i rodzaju działalności wymagającej zezwolenia,
3) wskazanie miejsca wykonywania działalności objętej zezwoleniem,
4) dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 5.
4. Wojewoda odmawia udzielenia zezwolenia albo ogranicza jego zakres w stosunku
do wniosku o udzielenie zezwolenia, jeżeli przedsiębiorca nie spełnia wymagań
niezbędnych do jego udzielenia.
Art. 8.
1. Wojewoda przesyła kopię zezwolenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, oraz
dane dotyczące formy zapewnienia pokrycia kosztów i zwrotu wpłat, o których mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 2, ministrowi właściwemu do spraw turystyki.
2. Minister właściwy do spraw turystyki, na podstawie zezwoleń i danych dotyczących
form zapewnienia pokrycia kosztów i zwrotu wpłat, o których mowa w ust. 1,
prowadzi centralny rejestr zezwoleń, zwany dalej "rejestrem".
3. Wpisu do rejestru dokonuje się z urzędu, na podstawie zezwoleń i danych, o
których mowa w ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określa
szczegółowe zasady i tryb prowadzenia centralnego rejestru zezwoleń, wskazując w
szczególności dokumenty i dane, na podstawie których dokonuje się wpisu do
rejestru, oraz zakres danych gromadzonych w księdze rejestrowej i jej wzór.
5. Wojewoda prowadzi ewidencję wydanych na terenie województwa zezwoleń i
związanych z nimi umów gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, o których mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 2, oraz udziela informacji o wydanych zezwoleniach na zasadach
ustalonych dla rejestru.
Art. 9.
1. Minister właściwy do spraw turystyki oraz wojewoda jest upoważniony do
kontroli prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej, o której mowa
w art. 4 ust. 1, w zakresie:
1) spełniania wymagań niezbędnych do uzyskania zezwolenia,
2) zgodności prowadzonej działalności z wydanym zezwoleniem,
3) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej określonych
ustawą.
1a. Minister właściwy do spraw turystyki oraz wojewoda jest upoważniony do kontroli
działalności agentów turystycznych w zakresie:
1) zgodności prowadzonej działalności z zawartymi umowami agencyjnymi,
2) przestrzegania przez przedsiębiorców dających zlecenie agentom warunków
wykonywania działalności gospodarczej określonych ustawą.
2. Wojewoda może wezwać przedsiębiorcę do usunięcia stwierdzonych uchybień w
wyznaczonym terminie, pod rygorem cofnięcia lub ograniczenia zakresu zezwolenia.
3. W razie stwierdzenia przez ministra właściwego do spraw turystyki w wyniku
kontroli, o której mowa w ust. 1 i 1a, uchybień w sposobie prowadzenia działalności
gospodarczej, występuje on do właściwego wojewody o podjęcie działań, o których
mowa w ust. 2.
Art. 10.
1. Organizator turystyki oraz pośrednik turystyczny są obowiązani
przedkładać organowi udzielającemu zezwolenia dokumenty potwierdzające
zawarcie kolejnych umów gwarancji lub ubezpieczenia, o których mowa w art. 5 ust.
1 pkt 2, przed upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia,
uwzględniając zakres i rodzaj działalności prowadzonej przez organizatorów turystyki
i pośredników turystycznych, określa:
1) minimalną wysokość sumy gwarancji, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit.
a),
2)
(3)
(uchylony).
3.
(4)
Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw turystyki, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń,
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia
obowiązkowego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b), termin powstania
obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc w
szczególności pod uwagę specyfikę wykonywanego zawodu oraz zakres
realizowanych zadań.
Art. 10a.
1. Wojewoda może cofnąć wydane zezwolenie albo ograniczyć jego
zakres w następujących wypadkach:
1) prawomocnego orzeczenia sądu zakazującego przedsiębiorcy-osobie fizycznej
prowadzenia działalności objętej zezwoleniem,
2) naruszania obowiązków określonych ustawą, gdy powoduje to zagrożenie
bezpieczeństwa lub dóbr osobistych klientów, a także poważne zagrożenie
interesów majątkowych klientów,
3) nieusunięcia przez przedsiębiorcę stwierdzonych uchybień, pomimo wezwania,
o którym mowa w art. 9 ust. 2.
2. Przedsiębiorca, któremu cofnięto zezwolenie, a także przedsiębiorca, który
prowadził działalność bez uzyskania wymaganego zezwolenia, nie może uzyskać
żadnego z tych zezwoleń, o których mowa w art. 4 ust. 1, w okresie 3 lat od daty
cofnięcia zezwolenia lub ujawnienia prowadzenia działalności bez zezwolenia.
3. Przepis ust. 2 stosuje się także do osób kierujących działalnością przedsiębiorstwa
w imieniu przedsiębiorcy, któremu cofnięto zezwolenie lub który prowadził
działalność bez wymaganego zezwolenia. Osoby te w okresie wskazanym w ust. 2
[ Pobierz całość w formacie PDF ]