Ustawienie 1-4-3-3 w wykonaniu zespołu Portugalii podczas Mistrzostwa Europy w 2008 roku, Piłka nożna, ... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
Krzysztof Paluszek – Adiunkt w Katedrze Gier Sportowych w AWF
Wrocław. Trener I klasy. Autor ponad 60 prac naukowych i metodycznych.
Trener grup młodzieżowych oraz asystent I trenera w : MKP Wratislavia
Wrocław, WKS Śląsk Wrocław, Szkoła Mistrzostwa Sportowego we
Wrocławiu, KGHM Zagłębie Lubin. Trener reprezentacji PZPN rocznika
1981. Wiceprezes ds. w DZPN Wrocław.
Ustawienie 1433 (cz. 2)
Artykuł jest kolejną częścią planowanej książki pt. Doskonalenie taktyki atakowania i bronienia w
ustawieniu 1-4-3-3. W pierwszej części (Trener oraz Piłka Nożna – Trening nr 2) przedstawiono
najważniejsze założenia teoretyczne dotyczące tego ustawienia, jego zalety i wady, rolę
poszczególnych formacji oraz opisano przykładowe rozwiązania ustawienia 1433 przeciwko innym.
W drugiej części (poniżej) zostanie przedstawione ustawienie 1433 w wykonaniu zespołu Portugalii
podczas Mistrzostw Europy w 2008 roku oraz przedstawię wybrane środki treningowe doskonalące
działania w ofensywie i defensywie w formie dynamicznych fragmentów oraz gier dużych w
równowadze i przewadze.
Ustawienie 1433 w wykonaniu zespołu Portugalii podczas Mistrzostwa Europy w 2008 roku
www.dstpn.pl
Mistrzostwa Świata w 2006 roku w Niemczech oraz Mistrzostwa Europy w 2008 roku w Austrii i
Szwajcarii pokazały bardzo ważną tendencję taktyczną dla każdego trenera, mianowicie zmianę
ustawienia zespołu w zależności od celów gry oraz przeciwnika. Jako przykład poszukiwania
skutecznych rozwiązań w zakresie ustawienia zespołu może posłużyć tu reprezentacja Portugalii
prowadzona podczas Mistrzostw Europy w 2008 roku przez trenera Luiza Felipe Scolariego (Vincente
2008). Trener ten stosował bardzo dużo różnorodnych ustawień wyjściowych podczas tej imprezy.
Były to ustawienia: 1433,
14231, 1442 (linia
pomocy w „diamencie” oraz
„półksiężycu”), 1541, 13
43 (ustawienie Brazylii
podczas wygranych
Mistrzostwa Świata w 2002
roku). Na rysunku
przedstawiono najczęściej
używane dwa ustawienia
zespołu: 1433 (zawodnicy
ciemni) oraz płynne przejście
do ustawienia 14231
(zawodnicy biali). Linia
obrony w ustawieniu 1433 składała się z dwóch środkowych obrońców (Pepe i R. Carvalho), którzy
koncentrowali się w głównej mierze na grze defensywnej. Z dwójki bocznych obrońców, lewy obrońca
Paulo Ferreira, podobnie jak dwaj środkowi, miał więcej zadań defensywnych, co powodowało, że do
akcji ofensywnych najczęściej włączał się prawy obrońca Bosingwa. Częste włączanie się tego gracza
do ofensywy powodowało, że zawodnicy grający w przednich formacjach z prawej strony (Ronaldo lub
Simao) byli asekurowani w defensywie
oraz mieli więcej możliwości do
kreatywnej gry w ataku (pojedynki 1
przeciwko 1, zmiany pozycji, itp.). W
linii pomocy najbardziej defensywną
rolę odgrywał Petit, natomiast drugi
środkowy pomocnik Moutinho
przejmował zarówno zadania
ofensywne, jak i defensywne,
zabezpieczając przede wszystkim
działania najważniejszego gracza
podczas atakowania Portugalii – Deco.
W bocznych strefach działali skrzydłowi Ronaldo lub Simao, których główne zadania polegały na tym,
żeby stwarzać sytuacje bramkowe dla siebie lub partnerów przez wygrywanie pojedynków 1 przeciwko
1, co powodowało tworzenie sytuacji bramkowych oraz oddawanie strzałów. Ponadto często
www.dstpn.pl
kombinacyjnie rozgrywali piłkę z wysuniętym napastnikiem Nuno Gomes lub Deco. Portugalia była i
jest zespołem, który zawsze preferuje grę
ofensywną, który długo utrzymuje piłkę i
starannie przygotowuje atak pozycyjny przez
wykonywanie dużej liczby podań (podobnie jak
Brazylia, Hiszpania, Holandia).
Jednym z podstawowych sposobów
rozgrywania ataku pozycyjnego było
„szukanie” podania do Deco, który był
głównym rozgrywającym w zespole. W
momencie przejęcia piłki przez Deco,
zawodnik ten w pierwszej kolejności próbował
stwarzać sytuacje bramkowe przez rozegranie piłki bez przyjęcia z tyłem ustawionym do bramki Nuno
Gomesem lub podawał piłkę do ofensywnie grających skrzydłowych Cristiano Ronaldo lub Simao (lub
ich zmienników Quaresma i Nani). Kolejnym sposobem rozgrywania ataku pozycyjnego było podanie
do włączającego się prawego obrońcy, Bosingwy, który następnie dośrodkowywał piłkę ze strefy
bocznej w pole karne (Vincente 2008). Ponadto w ataku pozycyjnym dwaj defensywni pomocnicy
wspomagali Deco w rozgrywaniu ataku pozycyjnego w strefie środkowej. Najczęściej w organizacji
ataku pozycyjnego brało udział 6 – 7 zawodników, co powodowało, że po stracie piłki zespół miał
problemy z szybką odbudową ustawienia w defensywie. Sytuację tę znakomicie wykorzystał trener
Niemiec Joachim Loew, który w meczu ćwierćfinałowym mistrzostw dobrał taką taktykę swojego
zespołu, która zmuszała Portugalię do ataku pozycyjnego i stwarzała możliwości szybkiego
kontratakowania. Zminimalizował grę ofensywną pomocnika Deco przez wystawienie dwóch
defensywnych pomocników przeciwko niemu. Ponadto gracze ci wspomagali swoich bocznych
obrońców w działaniach defensywnych i w ten sposób zneutralizowali największą „siłę” zespołu
Portugalii, czyli grę zarówno środkowego ofensywnego pomocnika, jak i dwóch skrzydłowych.
Ciekawym rozwiązaniem stosowanym w bronieniu przy stałych fragmentach gry w defensywie przez
zespół Portugalii (wcześniej taki sposób rozegrania stałych fragmentów gry zaobserwowaliśmy wraz z
trenerem E. Klejndinstem grając z Reprezentacją Olimpijską na Turnieju U – 21 w Tulonie przeciwko
reprezentacji Brazylii) jest wykorzystanie trzech graczy formacji ofensywnych w ustawieniu 1433,
którzy byli ustawieni bardzo szeroko w środkowej strefie boiska i byli przygotowani do
przeprowadzenia ataku szybkiego lub kontrataku. Ustawienie takie powoduje, że zespół wykonujący
rzut rożny zmuszony jest do krycia tych graczy przez minimum 4 graczy.
Dalsza część artykułu w kwartalniku Piłka Nożna – Trening nr 5.
www.dstpn.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]