ustawa o prawach pacjenta, Prawo medyczne, Medyczne [ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
USTAWA
z dnia 6 listopada 2008 r.
o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Opracowano na pod-
stawie: Dz. U. z 2009
r. Nr 52, poz. 417, Nr
76, poz. 641.
Ustawa określa:
1) prawa pacjenta;
2) zasady udostępniania dokumentacji medycznej;
3) obowiązki podmiotów udzielających świadczeń zdrowotnych związane z
prawami pacjenta;
4) tryb powoływania, odwoływania i kompetencje Rzecznika Praw Pacjenta;
5) postępowanie w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjen-
tów
.
Art. 2.
Przestrzeganie praw pacjenta określonych w ustawie jest obowiązkiem organów
władzy publicznej właściwych w zakresie ochrony zdrowia, Narodowego Funduszu
Zdrowia, podmiotów udzielających świadczeń zdrowotnych, osób wykonujących
zawód medyczny oraz innych osób uczestniczących w udzielaniu świadczeń zdro-
wotnych.
Art. 3.
1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) opiekun faktyczny – osobę sprawującą, bez obowiązku ustawowego, stałą
opiekę nad pacjentem, który ze względu na wiek, stan zdrowia albo stan
psychiczny opieki takiej wymaga;
2) osoba bliska – małżonka, krewnego lub powinowatego do drugiego stopnia
w linii prostej, przedstawiciela ustawowego, osobę pozostającą we wspól-
nym pożyciu lub osobę wskazaną przez pacjenta;
3) osoba wykonująca zawód medyczny – osobę wykonującą zawód medyczny
w rozumieniu art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakła-
dach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm.
1)
);
1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 123, poz.
2009-06-03
 ©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
4) pacjent – osobę zwracającą się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub ko-
rzystającą ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielają-
cy świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód medyczny;
5) podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych – zakład opieki zdrowotnej
oraz indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną prakty-
kę lekarską, grupową praktykę lekarską, indywidualną praktykę pielęgnia-
rek, położnych, indywidualną specjalistyczną praktykę pielęgniarek, położ-
nych oraz grupową praktykę pielęgniarek, położnych;
6) świadczenie zdrowotne – świadczenie zdrowotne w rozumieniu art. 3 usta-
wy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej;
7) (uchylony).
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o lekarzu, rozumie się przez to także lekarza denty-
stę oraz felczera w zakresie wynikającym z przepisów o zawodzie felczera.
Art. 4.
1. W razie zawinionego naruszenia praw pacjenta sąd może przyznać poszkodowa-
nemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną
krzywdę na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego.
2. W razie zawinionego naruszenia prawa pacjenta do umierania w spokoju i god-
ności sąd może, na żądanie małżonka, krewnych lub powinowatych do drugiego
stopnia w linii prostej lub przedstawiciela ustawowego, zasądzić odpowiednią
sumę pieniężną na wskazany przez nich cel społeczny na podstawie art. 448 Ko-
deksu cywilnego.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zawinionego naruszenia prawa pacjenta do:
1) przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie stacjonarnego zakładu
opieki zdrowotnej;
2) informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez
podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych;
3) dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia.
Art. 5.
Kierownik podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych lub upoważniony przez
niego lekarz może ograniczyć korzystanie z praw pacjenta w przypadku wystąpienia
zagrożenia epidemicznego lub ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów,
a w przypadku praw, o których mowa w art. 33 ust. 1, także ze względu na możliwo-
ści organizacyjne zakładu.
849, Nr 166, poz. 1172, Nr 176, poz. 1240 i Nr 181, poz. 1290, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 i Nr
234, poz. 1570 oraz z 2009 r. Nr 19, poz. 100 i Nr 76, poz. 641.
2009-06-03
©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
Rozdział 2
Prawo pacjenta do świadczeń zdrowotnych
Art. 6.
1. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom
aktualnej wiedzy medycznej.
2. Pacjent ma prawo, w sytuacji ograniczonych możliwości udzielenia odpowied-
nich świadczeń zdrowotnych, do przejrzystej, obiektywnej, opartej na kryteriach
medycznych, procedury ustalającej kolejność dostępu do tych świadczeń.
3. Pacjent ma prawo żądać, aby udzielający mu świadczeń zdrowotnych:
1) lekarz zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium lekarskie;
2) pielęgniarka (położna) zasięgnęła opinii innej pielęgniarki (położnej).
4. Lekarz może odmówić zwołania konsylium lekarskiego lub zasięgnięcia opinii
innego lekarza, jeżeli uzna, że żądanie, o którym mowa w ust. 3, jest bezzasad-
ne.
5. Żądanie, o którym mowa w ust. 3, oraz odmowę, o której mowa w ust. 4, odno-
towuje się w dokumentacji medycznej.
6. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się do pielęgniarki (położnej) w zakresie zasięgania
opinii innej pielęgniarki (położnej).
Art. 7.
1. Pacjent ma prawo do natychmiastowego udzielenia świadczeń zdrowotnych ze
względu na zagrożenie zdrowia lub życia.
2. W przypadku porodu pacjentka ma prawo do uzyskania świadczeń zdrowotnych
związanych z porodem.
Art. 8.
Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych z należytą starannością
przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych w warunkach odpowiadających
określonym w odrębnych przepisach wymaganiom fachowym i sanitarnym. Przy
udzielaniu świadczeń zdrowotnych osoby wykonujące zawód medyczny kierują się
zasadami etyki zawodowej określonymi przez właściwe samorządy zawodów me-
dycznych.
Rozdział 3
Prawo pacjenta do informacji
Art. 9.
1.
Pacjent ma prawo do informacji o swoim stanie zdrowia.
2009-06-03
©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
2. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego ustawowy przedstawi-
ciel mają prawo do uzyskania od lekarza przystępnej informacji o stanie zdrowia
pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycz-
nych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania al-
bo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu.
3. Pacjent lub jego ustawowy przedstawiciel mają prawo do wyrażenia zgody na
udzielenie informacji wymienionych w ust. 2 innym osobom.
4. Pacjent ma prawo żądać, aby lekarz nie udzielił mu informacji, o której mowa w
ust. 2.
5. Po uzyskaniu informacji, o których mowa w ust. 2, pacjent ma prawo przedsta-
wić lekarzowi swoje zdanie w tym zakresie.
6. W przypadku określonym w art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o za-
wodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2008 r. Nr 136, poz. 857), pacjent
ma prawo żądać, aby lekarz udzielił mu informacji, o której mowa w ust. 2, w
pełnym zakresie.
7. Pacjent małoletni, który nie ukończył 16 lat, ma prawo do uzyskania od lekarza
informacji, o których mowa w ust. 2, w zakresie i formie potrzebnej do prawi-
dłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego.
8. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego ustawowy przedstawi-
ciel mają prawo do uzyskania od pielęgniarki, położnej przystępnej informacji o
jego pielęgnacji i zabiegach pielęgniarskich.
Art. 10.
W przypadku, o którym mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o za-
wodach lekarza i lekarza dentysty, pacjent, jego przedstawiciel ustawowy lub opie-
kun faktyczny mają prawo do dostatecznie wczesnej informacji o zamiarze odstąpie-
nia przez lekarza od leczenia pacjenta i wskazania przez tego lekarza możliwości
uzyskania świadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub podmiotu udzielającego
świadczeń zdrowotnych.
Art. 11.
1. Pacjent ma prawo do informacji o prawach pacjenta określonych w niniejszej
ustawie oraz w przepisach odrębnych, uwzględniającej ograniczenia tych praw
określone w tych przepisach. Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udo-
stępnia tę informację w formie pisemnej, poprzez umieszczenie jej w swoim lo-
kalu, w miejscu ogólnodostępnym.
2. Przepisu ust. 1 zdanie drugie nie stosuje się do wykonywanych wyłącznie w
miejscu wezwania indywidualnych praktyk lekarskich, indywidualnych specjali-
stycznych praktyk lekarskich, indywidualnych praktyk pielęgniarek, położnych i
indywidualnych specjalistycznych praktyk pielęgniarek, położnych.
3. W przypadku pacjenta niemogącego się poruszać informację, o której mowa w
ust. 1, udostępnia się w sposób umożliwiający zapoznanie się z nią w pomiesz-
czeniu, w którym pacjent przebywa.
2009-06-03
©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
Art. 12.
Pacjent ma prawo do informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzie-
lanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych, w tym o profilaktycznych
programach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, realizowanych
przez ten podmiot. Przepisy art. 11 ust. 1 zdanie drugie i ust. 3 stosuje się odpowied-
nio.
Rozdział 4
Prawo pacjenta do tajemnicy informacji z nim związanych
Art. 13.
Pacjent ma prawo do zachowania w tajemnicy przez osoby wykonujące zawód me-
dyczny, w tym udzielające mu świadczeń zdrowotnych, informacji z nim związa-
nych, a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu medycznego.
Art. 14.
1.
W celu realizacji prawa, o którym mowa w art. 13, osoby wykonujące zawód
medyczny są obowiązane
zachować w tajemnicy informacje związane z pacjen-
tem, w szczególności ze stanem zdrowia pacjenta.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy:
1) tak stanowią przepisy odrębnych ustaw;
2) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub
zdrowia pacjenta lub innych osób;
3) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie ta-
jemnicy;
4) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związa-
nych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innym osobom wykonującym
zawód medyczny, uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń.
3. Osoby wykonujące zawód medyczny, udzielające świadczeń zdrowotnych, z wy-
jątkiem przypadków, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3, są związane tajemnicą
również po śmierci pacjenta.
Rozdział 5
Prawo pacjenta do wyrażenia zgody na udzielenie świadczeń zdrowotnych
Art. 15.
Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do wyrażenia zgody na udzielenie świad-
czeń zdrowotnych albo odmowy takiej zgody, jeżeli przepisy odrębnych ustaw nie
stanowią inaczej.
2009-06-03
[ Pobierz całość w formacie PDF ]