UTOŻSAMIANIE SIĘ, ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ►Wszystkie foldery przeniesione ze strony ... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
Uwagi o Ŝyciu
Strona 1 z 1
Jiddu KRISHNAMURTI
UWAGI O
ś
YCIU
I. 2. UTOśSAMIANIE SIĘ
Co jest przyczyną, Ŝe identyfikujemy się z czymś poza sobą, z grupą, organizacją, narodem? Dlaczego nazywam siebie
chrześcijaninem, hindusem czy buddystą, albo zostają członkiem którejś z niezliczonych sekt? NaleŜymy do tej czy teŜ innej,
religijnej albo politycznej grupy, dzięki tradycji lub przyzwyczajeniu, dzięki własnemu impulsowi lub przesądom, czy teŜ z lenistwa
albo naśladownictwa. A wzorując się na innych utoŜsamiamy się z daną grupą, co kładzie kres wszelkiej twórczej myśli i
rozumieniu; i człowiek staje się pionkiem w rękach partyjnego czy religijnego kierownika, albo swego ulubionego przywódcy.
Parę dni temu ktoś powiedział iŜ czuje się wyznawcą Krishnamurtiego, o kimś innym zaś wspomniał, Ŝe tamten naleŜy do innej
grupy. Ale mówiąc to nie zdawał sobie zupełnie sprawy, co znaczy taka przynaleŜność; a nie był to wcale człowiek niemądry, był
kulturalny, oczytany, rozsądny, nie był teŜ sentymentalny i nie traktował spraw emocjonalnie, raczej odwrotnie, patrzył jasno i
trzeźwo.
DlaczegóŜ został wyznawca, Krishnamurtiego? Najpierw szedł za wzorem innych, naleŜał do rozmaitych grup i organizacji, aŜ
wreszcie poczuł się nimi znuŜony i znalazłszy nowego człowieka stał się jego wyznawcą i z nim się utoŜsamił. Ze słów jego
moŜna było wywnioskować Ŝe swe poszukiwania uwaŜa za skończone. Zarzucił kotwicę, i na tym kończy swe wędrówkę
odkrywczą. Wybrał i nic juŜ nie będzie mogło ruszyć go z tego stanowiska. Zapuści teraz wygodnie korzenie i będzie stosował się
z Ŝarliwością do wszystkiego co było juŜ, lub jeszcze będzie powiedziane.
Czy takie utoŜsamianie się z innym człowiekiem jest dowodem miłości? Czy obejmuje ono odkrywcze eksperymentowanie? Czy
moŜe odwrotnie, wszelkie utoŜsamianie się kładzie kres miłości i samodzielnemu odkrywaniu? Wszak identyfikowanie się z
czymkolwiek bądź jest formą posiadania, stwierdzaniem własności, a czyŜ uczucie posiadania nie jest zaprzeczeniem miłości?
UwaŜać coś za swą własność to upewnić się w poczuciu bezpieczeństwa, otaczać się murem, który nas chroni i czyni
niedosięgalnym. W kaŜdym utoŜsamianiu się kryje się zawsze mniej lub bardziej subtelny opór, a czyŜ miłość jest rodzajem
samoobronnego oporu? Czy miłość moŜe w ogóle istnieć tam gdzie jest samoobrona?
Miłość jest bezbronna, giętka, odbiorcza, jest najwyŜszą wraŜliwością, a identyfikowanie się niweczy wszelką wraŜliwość; nie idzie
ono nigdy w parze z miłością, jedno wyklucza drugie. Identyfikowanie się z czymkolwiek bądź jest w samym swym załoŜeniu
procesem myślowym, który dąŜy do zabezpieczenia się i ekspansji; w tym procesie stawania się czymś, człowiek musi bronić się i
sprzeciwiać, posiadać i odrzucać; moŜe w nim zdobyć więcej sprytu i twardości, ale cóŜ to ma wspólnego z miłością?
UtoŜsamianie się niweczy wolność, a tylko w pełnej swobodzie moŜe istnieć ta najwyŜsza forma wraŜliwości jaką jest miłość.
Czy identyfikowanie się z czymś jest potrzebne aby móc odkrywać i eksperymentować? Czy sam akt poddania się czemuś, czy
komuś, nie ucina wszelkiej moŜliwości dociekliwego badania? Nie moŜna doznać szczęścia jakie rodzi się z prawdy, gdy nie
eksperymentujemy w odkrywaniu siebie. A identyfikowanie się uniemoŜliwia odkrywczość; jest ono jedną z odmian lenistwa; jest
jakby doświadczaniem zastępczym - poprzez kogoś innego - a więc czymś sztucznym i nieprawdziwym.
Aby móc samemu doświadczać, trzeba skończyć z wszelkim utoŜsamianiem się, jak i ze strachem; lęk uniemoŜliwia prawdziwe
doznania. A u podłoŜa wszelkiego utoŜsamiania się - z człowiekiem, grupą, ideologią, czy teorią - kryje się zawsze strach. Lęk
zawsze się czemuś przeciwstawia, coś tłumi, budzi chęć samoobrony; a w tym stanie czyŜ moŜna się puścić na nieznane morza?
Nie da się znaleźć prawdy i szczęścia jeŜeli nie podejmiemy takiej odkrywczej wędrówki, badając drogi i działania naszego "ja".
Wszak nie moŜna odpłynąć od brzegu stojąc na kotwicy. UtoŜsamianie się jest schronem. A wszelkie schronienie wymaga
obrony; a to, co jest bronione niszczeje szybko. Identyfikowanie się z czymkolwiek sprowadza nieodmiennie swe własne
zniszczenie; stąd powstają ustawiczne starcia i konflikty pomiędzy róŜnymi wiernościami.
Im bardziej staramy się utoŜsamić z czymś albo odwrotnie walczymy przeciw temu, tym większe powstają w nas przeszkody ku
rozumieniu. Gdy jasno zdamy sobie sprawę z całego procesu utoŜsamiania się z róŜnymi, zarówno zewnętrznymi jak
wewnętrznymi, czynnikami i zrozumiemy Ŝe jego zewnętrzne wyrazy są tylko projekcją naszej własnej wewnętrznej chęci i
potrzeby, dopiero wówczas prawdziwe odkrywanie i radość stają się moŜliwe. Ale człowiek, który się z czymś na stałe utoŜsamił,
nigdy nie pozna wolności. A tylko w wolności jawi się Prawda.
2009-10-17
[ Pobierz całość w formacie PDF ]