uzaleznienia behawioralne kompendium wiedzy dla uczniow szkol‚ podstawowych, Uzależnienie od hazardu i ... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->BEHAWIORALNEKompendium wiedzydla uczniów szkółpodstawowychUzależnieniaOpracowanie: Kinga Kaczmarek, Karolina Van LaereKonsultacja naukowa:dr Krzysztof OstaszewskiKorekta: Janina Węgrzecka-GiluńOpracowanie graficzne: Marcin FranczakISBN 978-83-64000-06-5Egzemplarz bezpłatnyWydawca:Broszura finansowana ze środkówFunduszu Rozwiązywania ProblemówHazardowych będących w dyspozycjiMinistra ZdrowiaETOH – Fundacja Rozwoju Profilaktyki,Edukacji i Terapii Problemów Alkoholowychul. Mszczonowska 6, 01-254 Warszawatel. (22) 877 79 04, (22) 836 80 80U Z A L E Ż N I E N I A B E H A W I O R A L N E|Twoje kompendium wiedzySpis treści:Str. 02Jak to wszystko się zaczęło…CZEŚĆ, JESTEM HELA, A TO MÓJPRZYJACIEL FELEK. OD KILKUTYGODNI JESTEŚMY NA TROPIEUZALEŻNIEŃ BEHAWIORALNYCHZOBACZCIE,JAK TO WSZYSTKOSIĘ ZACZĘŁO...Str. 06Dzień pierwszy.Raport poranny.Co to jest uzależnienie behawioralne?Str. 08Dzień drugi.Raport całodniowy.Uzależnienie rozwija się stopniowo,przechodząc przez pewne etapy…Str. 10Dzień trzeci.Raport z popołudniowejrozmowy z panią pedagog.Objawy świadczące o tym, że ktoś może miećproblem z uzależnieniemStr.12Dzień czwarty.Raport wieczorny.Kiedy wykonywanie czynności staje się nałogiem?Str. 14Dzień piąty.Raport całodniowy.Część I.Kiedy jedzenie staje się nałogiem?Część II.Kiedy zakupy stają się nałogiem?Część III.Kiedy hazard staje się nałogiem?Część IV.Kiedy komputer i Internet staje się nałogiem?Str. 16Dzień szósty.Raport wieczorny.Konsekwencje uzależnienia od czynnościStr. 17Dzień siódmy.Raport wieczorny.Jakie czynniki zwiększają ryzyko uzależnienia sięod zakupów i jedzenia?Str. 18Dzień ósmy i dziewiąty.Raport dwudniowy.Co powinniśmy robić, żeby zmniejszyć ryzykouzależnienia się od czynności?Część I.Nauczmy się radzić sobie z naszym stresemi przykrymi emocjamiCzęść II.Rozwijajmy naszą samoocenęCzęwść III.Rozwijajmy swoje zainteresowaniaCzęść IV.Starajmy się w sposób urozmaicony spędzaćczas wolnyCzęść V.Dbajmy o relacje z najbliższymi i starajmy siępoznawać nowych ludziCzęść VI.Sprawdzajmy, czego naprawdę potrzebujemyStr. 23Dzień dziesiąty.Raport poranny.Gdzie szukać pomocy?Str. 24Poprawne odpowiedzi do zadań HeliU Z A L E Ż N I E N I A B E H A W I O R A L N E|Twoje kompendium wiedzyJak to wszystko się zaczęło…Hela:Trzynaście miesięcy temu wydarzyła się dość dziwna historia. Nasamym początku nie zdawałam sobie sprawy, że w moim domudzieje się coś dziwnego. Wręcz przeciwnie, wydawało mi się, żesytuacja jest bardzo dobra. W domu przybywało nowych rzeczykupowanych od jakiegoś czasu przez moją mamę. Wydawałomi się, że lepiej być nie może. Tak się działo jakiś czas. Ale paręmiesięcy temu zaczęłam zauważać, że jednak coś jest nie w po-rządku… Mama kupiła mi wtedy moją pierwszą komórkę. Jakabyła piękna! Jakie miała…Felek:Hela, do rzeczy!Hela:No dobrze… Więc wyobraźcie sobie, że moja mama zabrała mniena zakupy. Ja byłam zajęta tą moją nową komórką, a mama bu-szowała w sklepie z ubraniami. Była w nim chyba z godzinę. Byłto owszem duży sklep, ale ja już zaczynałam się nudzić. Patrzę, comoja mama robi, a ona właśnie kupuje trzy spódnice, trzy bluzki,trzy swetry i kamizelkę. Pomyślałam sobie: chyba jakiś szczęśliwydzień! Rodzice się wreszcie wzbogacili! Teraz to już na pewno będąmogli kupić mi konsolę do gry. Gdy mama wyszła ze sklepu pomy-ślałam sobie: no wreszcie. Wracamy do domu. Tymczasem, co siędzieje? Mama ciągnie mnie do kolejnego sklepu. Nogi mnie bolą,ale idę. Patrzę, a ona kupuje książkę kucharską. Mówię „Mamo, alety przecież nie lubisz gotować”. Na co mama patrzy na mnie roz-drażniona i mówi, że właśnie dlatego nie lubi gotować, bo nie maodpowiednich książek kucharskich. A tak między nami: w domuMAMO! CZYTYDZIEŃTEMU NIEKUPIŁAŚ JUŻSOBIE DWÓCHIDENTYCZNYCHPAR BUTÓWI SWETERKAZ KIESZONKĄ?2U Z A L E Ż N I E N I A B E H A W I O R A L N E|Twoje kompendium wiedzystoją ze cztery podobne książki. Pokiwałam głową i czekam nanią dalej. Po kolejnych trzech godzinach wróciłyśmy do domuz trzema bluzkami, trzema spódnicami, trzema swetrami, ka-mizelką, książką kucharską, przedziwnym wazonem i z korko-ciągiem. Mama schowała zakupy i rzuciła do mnie: „Kochanie,tylko nie mów nic tacie, że byłyśmy dzisiaj na zakupach. Niech tobędzie nasza mała tajemnica”. Mówię do mamy: „Nie ma sprawy,będę cicho jak myszka”. Ale w duchu pomyślałam sobie: coś mi tunie gra. Po tygodniu tata wyjechał na jakieś służbowe spotkanie.Ja poszłam do koleżanki pobawić się, porozmawiać, takie tam„dziewczęce sprawy”, a mama poszła „coś” załatwić. Wróciłam dodomu i patrzę: chowa jakiś pakunek do swojej szafy. Jak wyszła dołazienki to poszłam sprawdzić, co kupiła. No dobrze, miałam na-dzieję, że to prezent dla mnie, niespodzianka czy coś takiego. Alenie: tam leży kolejna bluzka spakowana z… lokówką do włosów!Przez kolejnych kilka tygodni zastawałam co i rusz nowe dziwnerzeczy w domu: a to jakieś ubrania, od których szafa mamy pękajuż w szwach. Nie przesadzam! A to przybory kuchenne, którychprzeznaczenia trudno było się domyślić. Innym razem książki,których moja mama nie czytała… W końcu doszło do tego, żezaczęła upychać te rzeczy w moim pokoju (tylko dlatego, żebytata ich nie znalazł). Wieczorami, kiedy rodzice myśleli, że śpię,zaczynali się kłócić. Tata strasznie się denerwował na mamę, żewydaje pieniądze, których nie mają za dużo, na niepotrzebnerzeczy. Nie będę przytaczała tego, co mówili, to zbyt przykre. Po-wiem tylko tyle: mama mówiła mu, że zasługuje na takie rzeczy,MAMO! ZAMIENIŁAŚMÓJ POKÓJ WSWOJĄ TAJNĄGARDEROBĘ!!!3 [ Pobierz całość w formacie PDF ]