Urazy brzucha, BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY, PIERWSZA POMOC [ Pobierz całość w formacie PDF ]
Bezpieczeństwo
Urazy brzucha
Obrażenia jamy brzusznej nie należą do najczęstszych, stanowią ok. 2% wszystkich urazów i staty-
stycznie nie stanowią bezpośrednio tak dużego zagrożenia życia jak np. urazy klatki piersiowej.
Maja Grzanka
J
ednak nierozpoznane i nieleczone obarczone
dużego kalibru. Uszkodzenia miejscowe są zwykle
rozległe, powikłane drążeniem, fragmentaryzacją
i powstawaniem odłamków. Należy pamiętać,
że rana taka może być niepozorna, a krwawienie
na zewnątrz niewielkie. Dla późniejszej oceny roz-
ległości obrażeń przydatne może być określenie,
jaki rodzaj broni został użyty, oraz ustalenie liczby
strzałów i odległości między bronią a ofiarą.
są wysoką śmiertelnością. Urazy brzucha
mogą być przyczyną zarówno uszkodzeń powłok,
jak i narządów wewnętrznych znajdujących się
w jamie brzusznej. Wskutek urazów dotyczących
wątroby i/lub śledziony może dojść do masywnego
krwawienia prowadzącego do powstania wstrząsu
hipowolemicznego
1
, natomiast uszkodzenie żołąd-
ka czy jelit może spowodować zapalenie otrzewnej.
Oba te stany przyczyniają się bezpośrednio do za-
grożenia życia poszkodowanego.
P
OSTĘPOWANIE
NA
MIEJSCU
WYPADKU
Jak zawsze, pierwszym krokiem powinna być trzeźwa
ocena miejsca zdarzenia i tego, czy możemy udzielić
pomocy bez narażania siebie na zostanie potencjal-
nym kolejnym poszkodowanym (np. czy nie znajdu-
jemy się na ruchliwej drodze, a miejsce wypadku
znajdujące się za wzniesieniem lub za zakrętem nie
jest w żaden sposób oznaczone, czy pojazd nie za-
graża wybuchem, czy nie znajdujemy się w pobliżu
otwartego płomienia lub źródła prądu o wysokim
napięciu). Należy też upewnić się, że poszkodowany
nie jest narażony na dodatkowe urazy, wyziębienie
itp. Następną czynnością jest sprawdzenie reakcji
poszkodowanego. Jeżeli poszkodowany jest przytom-
ny, samodzielnie wykonuje jakieś ruchy i mówi, a my
upewniliśmy się już, że jest bezpieczny, to należy:
pozostawić go w najwygodniejszej dla niego pozycji
(w urazach brzucha w niektórych przypadkach ulgę
może przynieść ugięcie kończyn dolnych w kolanach
i ewentualnie podłożenia wałka), dowiedzieć się, jak
najwięcej o jego stanie i o tym, jak doszło do wypad-
ku, a także zdecydować, czy konieczne jest wezwa-
nie fachowej pomocy medycznej. Należy to zrobić,
jeżeli mamy jakiekolwiek wątpliwości co do stanu
poszkodowanego. Nie wolno również zapomnieć
o regularnej ocenie jego stanu podczas oczekiwania
na pomoc. W urazach brzucha obawiamy się szcze-
gólnie wystąpienia wstrząsu, który może powstać
na skutek szoku bólowego, krwotoku wewnętrznego
czy zewnętrznego, jak też wyziębienia organizmu.
W takich przypadkach konieczne jest zastosowanie
pozycji przeciwwstrząsowej (z uniesionymi o 30-
-40 stopni i podpartymi nogami).
Na podejrzenie urazu brzucha może nas napro-
wadzić przede wszystkim charakter zdarzenia,
ale istotny jest także wygląd pacjenta. Nie jest pro-
blemem zauważenie otwartych ran, lecz czujność
budzić powinny także: ból brzucha oraz bolesność
Wstrząs hipowole-
miczny jest spowo-
dowany względnym
lub bezwzględnym
obniżeniem objętości
krążącej krwi.
Najczęściej spowo-
dowany masywnym
krwawieniem (urazy)
lub utratą płynu
pozakomórkowe-
go (oparzenia).
1
P
RZYCZYNY
URAZÓW
JAMY
BRZUSZNEJ
Wśród urazów jamy brzusznej znacznie częściej
niż urazy drążące zdarzają się urazy tępe. Ich naj-
częstszą przyczyną są wypadki komunikacyjne,
do pozostałych należą upadki z dużej wysokości
i mocne uderzenia w powłoki brzuszne. Gdy jest się
uczestnikiem bądź świadkiem takiego wypadku
i udziela się pomocy osobie, która została ranna,
należy zapamiętać i podać wezwanemu zespołowi
ratownictwa medycznego informacje, które będą
pomocne w ocenie rodzaju urazu oraz rozległości
uszkodzeń. Do takich informacji należą:
• rodzaj i stopień uszkodzenia pojazdu,
• charakter kolizji, to, czy poszkodowani używali
pasów bezpieczeństwa (wciąż jeszcze zbyt często
zdarza się, że lekkomyślni kierowcy i pasażerowie
z nich rezygnują),
• ocena zniszczeń przedziału pasażerskiego.
Jeżeli jest to możliwe i mamy dość czasu, dobrze
jest pomyśleć o dokumentacji fotograficznej wraku
pojazdu oraz miejsca zdarzenia.
Innym typem urazów są urazy drążące, a ich przy-
czyną są najczęściej postrzał z broni palnej lub rana
zadana ostrym przedmiotem. Istotne jest, by wie-
dzieć, że wielkość widocznej na zewnątrz rany wcale
nie musi odpowiadać rozległości obrażeń wewnętrz-
nych. Rany kłute, zadane przy pomocy noża albo
innego ostrego przedmiotu, powodują bezpośred-
nie zagrożenie życia tylko wtedy, jeśli spowodują
uszkodzenie dużego naczynia i tym samym trudny
do opanowania krwotok. W innych przypadkach
kończy się na różnie głębokich (głębokość może
być znaczna) miejscowych uszkodzeniach tkanek.
Znacznie większe niebezpieczeństwo stanowi rana
postrzałowa, szczególnie w przypadku pocisków
34
Promotor 3/08
Bezpieczeństwo
przy dotyku, ślady stłuczenia, krwiaki, otarcia,
twardy brzuch, który przy nacisku przypomina
deskę. Charakterystyczny jest tzw. objaw pasa
bezpieczeństwa, czyli zasinienie odpowiadające
położeniu pasa. Jeżeli w ranie tkwi jakieś ciało
obce, nie należy go wyjmować, a jedynie zabez-
pieczyć opatrunkiem, gdyż można w ten sposób
spowodować jeszcze większy krwotok. Gdy na-
tomiast podczas urazu część jelit wydostała się
na zewnątrz jamy brzusznej przez rozległą ranę
(czyli doszło do wytrzewienia), zabezpieczamy
ją czystym, jałowym opatrunkiem (optymalne
jest położenie na ranę najpierw wilgotnej chusty
nasączonej solą fizjologiczną, a następnie chusty
suchej) bez wprowadzania jelit do wnętrza jamy
brzusznej. Należy pamiętać także o tym, że w wielu
przypadkach urazy brzucha wymagają interwencji
chirurgicznej, dlatego nie wolno podawać poszko-
dowanym nic do jedzenia ani do picia, gdyż może
to spowodować odłożenie w czasie lub znacznie
zwiększyć możliwość powikłań w razie przeprowa-
dzania operacji.
Jeżeli poszkodowany leży, nie widać ruchu, należy
podejść do niego, delikatnie potrząsnąć za ramio-
na (lub spróbować równie delikatnie zwrócić jego
uwagę w inny sposób, gdy znajduje się w innej
pozycji i podana czynność jest utrudniona). Jeśli
brak jakiejkolwiek reakcji, trzeba głośno zawołać
o pomoc, odwrócić poszkodowanego tak, aby leżał
na wznak na plecach, a następnie udrożnić jego
drogi oddechowe oraz poszukiwać prawidłowego
oddechu wzrokiem, słuchem i dotykiem (nie po-
winno to trwać dłużej niż 10 s.).
Gdy poszkodowany jest nieprzytomny, ale oddy-
cha, trzeba ułożyć go w pozycji bocznej ustalonej,
co zapobiegnie utracie drożności dróg oddecho-
wych i zmniejszy ryzyko zachłyśnięcia się treścią
wymiotną. Następnie wzywamy pogotowie ratun-
kowe.
Jeżeli poszkodowany jest nieprzytomny i nie od-
dycha, trzeba wezwać pogotowie ratunkowe lub
nakazać to drugiej osobie, a samemu rozpocząć
resuscytację krążeniowo-oddechową według
wytycznych (30 uciśnięć w linii międzysutkowej
na 2 oddechy ratownicze). Przerywamy ją tylko
w sytuacji, gdy: zauważymy prawidłowy oddech,
ulegniemy wyczerpaniu albo na miejsce dotrze
zespół ratowniczy, który przejmie opiekę nad po-
szkodowanym. We wszystkich przypadkach należy
chronić poszkodowanych przed utratą ciepła (koce,
folia NRC, czyli tzw. folia życia), a jeśli są przytomni,
uspokajać ich i dbać o ich komfort psychiczny.
chodowego, wypadku w pracy itp., czyli sytuacji,
które nietrudno jest sobie wyobrazić i które mogą
się zdarzyć praktycznie każdemu. Jeżeli jednak
zachowa się zimną krew i będzie postępować
logicznie, wykorzystując swoją wiedzę i życiową
praktykę, to w wielu przypadkach można komuś
pomóc, a nawet uratować ludzkie życie. Najważ-
niejsze jest, aby nie być obojętnym, nie dać się
sparaliżować przez strach i poczucie bezradności,
ale działać – nie tylko prawidłowo, ale również
szybko i sprawnie!
Piśmiennictwo
1.Plantz S.H., Adler J.N.:
Medycyna ratunko-
wa
. U & P, 2000.
2.Driscoll P., Skinner D., Earlam R.:
ABC postę-
powania w urazach
. Wrocław Górnicki Wydaw.
Medyczne, 2003.
3.Robertson C., Redmond A.D.:
Kompendium
leczenia dużych urazów
. WM, 1994.
4.Bochenek A., Reicher M.:
Anatomia ogólna. Ko-
ści, stawy i więzadła. Mięśnie.
PZWL, Warszawa
1990.
5.Driscoll P., Gwinnutt C., LeDuc Jimmerson C.,
Goodall O.:
Doraźne leczenie urazów.
PZWL,
Warszawa 1997.
6.Kulik J., Nowak W.:
Ostry brzuch.
PZWL, 2007.
7.Brongel L., Duda K.:
Mnogie i wielonarządowe
obrażenia ciała
. PZWL, Warszawa 2001.
8. Fibak J.:
Chirurgia.
PZWL, Warszawa 2002.
Pozycja przeciwwstrząsowa
Pozycja bezpieczna – półsiedząca z podkurczonymi nogami
P
ODSUMOWANIE
Urazy brzucha, jak to przedstawiono, rzadko
są izolowane, częściej stanowią składnik rozległych
obrażeń powstających w wyniku wypadku samo-
Pozycja bezpieczna – boczna ustalona
36
Promotor 3/08
[ Pobierz całość w formacie PDF ]