USTAWA z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane stan prawny 28.04.2009, BUDOWNICTWO, Uprawnienia budowlane [ Pobierz całość w formacie PDF ]
USTAWA
z dnia 7 lipca 1994 r.
Prawo budowlane
(1)
(tekst pierwotny: Dz. U. 1994 r. Nr 89 poz. 414)
(tekst jednolity: Dz. U. 2000 r. Nr 106 poz. 1126)
(tekst jednolity: Dz. U. 2003 r. Nr 207 poz. 2016)
(tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 156 poz. 1118)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
(2)
Ustawa - Prawo budowlane, zwana dalej
„ustawą”
, normuje działalność obejmującą sprawy
projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz określa zasady działania
organów administracji publicznej w tych dziedzinach.
Art. 2. 1.
Ustawy nie stosuje się do wyrobisk górniczych.
2.
Przepisy ustawy nie naruszają przepisów odrębnych, a w szczególności:
1)
prawa geologicznego i górniczego - w odniesieniu do obiektów budowlanych zakładów górniczych;
2)
(3)
prawa wodnego - w odniesieniu do urządzeń wodnych;
3)
(4)
o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - w odniesieniu do obiektów i obszarów wpisanych
do rejestru zabytków oraz obiektów i obszarów objętych ochroną konserwatorską na podstawie
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Art. 3.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1)
obiekcie budowlanym - naleŜy przez to rozumieć:
a)
budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
b)
budowlę stanowiącą całość techniczno-uŜytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
c)
obiekt małej architektury;
2)
budynku - naleŜy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem,
wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
2a)
(5)
budynku mieszkalnym jednorodzinnym - naleŜy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo
budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, słuŜący zaspokajaniu potrzeb
mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się
wydzielenie nie więcej niŜ dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu
uŜytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30 % powierzchni całkowitej budynku;
3)
(6)
budowli - naleŜy przez to rozumieć kaŜdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem
małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty,
sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem
urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki,
wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków,
składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne
przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a takŜe
części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i
innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem
technicznym części przedmiotów składających się na całość uŜytkową;
4)
obiekcie małej architektury - naleŜy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:
a)
kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyŜe przydroŜne, figury,
b)
posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
c)
uŜytkowe słuŜące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki,
drabinki, śmietniki;
5)
tymczasowym obiekcie budowlanym - naleŜy przez to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do
czasowego uŜytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do
przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a takŜe obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem,
jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaŜy ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i
powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe;
6)
(7)
budowie - naleŜy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a
takŜe odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego;
7)
(8)
robotach budowlanych - naleŜy przez to rozumieć budowę, a takŜe prace polegające na
przebudowie, montaŜu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego;
7a)
(9)
przebudowie - naleŜy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których
następuje zmiana parametrów uŜytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z
wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość,
długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany
charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego;
8)
(10)
remoncie - naleŜy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót
budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieŜącej
konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niŜ uŜyto w stanie
pierwotnym;
9)
(11)
urządzeniach budowlanych - naleŜy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z
obiektem budowlanym, zapewniające moŜliwość uŜytkowania obiektu zgodnie z jego
przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym słuŜące oczyszczaniu lub
gromadzeniu ścieków, a takŜe przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki;
10)
terenie budowy - naleŜy przez to rozumieć przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane
wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza budowy;
11)
prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane - naleŜy przez to rozumieć tytuł
prawny wynikający z prawa własności, uŜytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa
rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót
budowlanych;
12)
pozwoleniu na budowę - naleŜy przez to rozumieć decyzję administracyjną zezwalającą na
rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niŜ budowa obiektu
budowlanego;
13)
dokumentacji budowy - naleŜy przez to rozumieć pozwolenie na budowę wraz z załączonym
projektem budowlanym, dziennik budowy, protokoły odbiorów częściowych i końcowych, w miarę
potrzeby, rysunki i opisy słuŜące realizacji obiektu, operaty geodezyjne i ksiąŜkę obmiarów, a w
przypadku realizacji obiektów metodą montaŜu - takŜe dziennik montaŜu;
14)
dokumentacji powykonawczej - naleŜy przez to rozumieć dokumentację budowy z naniesionymi
zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi;
15)
(12)
terenie zamkniętym - naleŜy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym mowa w przepisach
prawa geodezyjnego i kartograficznego;
16)
(13)
17)
(14)
właściwym organie - naleŜy przez to rozumieć organy administracji architektoniczno-budowlanej
i nadzoru budowlanego, stosownie do ich właściwości, określonej w rozdziale 8;
18)
(15)
19)
(16)
organie samorządu zawodowego - naleŜy przez to rozumieć organy określone w ustawie z dnia
15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inŜynierów budownictwa oraz
urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42, z późn. zm.
(17)
);
20)
(18)
obszarze oddziaływania obiektu - naleŜy przez to rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu
obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym
obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu;
21)
(19)
Art. 4.
(20)
KaŜdy ma prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, jeŜeli wykaŜe prawo do dysponowania
nieruchomością na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami.
Art. 5.
(21)
1.
Obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi naleŜy, biorąc
pod uwagę przewidywany okres uŜytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w
tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając:
1)
spełnienie wymagań podstawowych dotyczących:
a)
bezpieczeństwa konstrukcji,
b)
bezpieczeństwa poŜarowego,
c)
bezpieczeństwa uŜytkowania,
d)
odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska,
e)
ochrony przed hałasem i drganiami,
f)
oszczędności energii i odpowiedniej izolacyjności cieplnej przegród;
2)
warunki uŜytkowe zgodne z przeznaczeniem obiektu, w szczególności w zakresie:
a)
zaopatrzenia w wodę i energię elektryczną oraz, odpowiednio do potrzeb, w energię cieplną i
paliwa, przy załoŜeniu efektywnego wykorzystania tych czynników,
b)
usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów;
3)
moŜliwość utrzymania właściwego stanu technicznego;
4)
niezbędne warunki do korzystania z obiektów uŜyteczności publicznej i mieszkaniowego
budownictwa wielorodzinnego przez osoby niepełnosprawne, w szczególności poruszające się na
wózkach inwalidzkich;
5)
warunki bezpieczeństwa i higieny pracy;
6)
ochronę ludności, zgodnie z wymaganiami obrony cywilnej;
7)
ochronę obiektów wpisanych do rejestru zabytków oraz obiektów objętych ochroną konserwatorską;
8)
odpowiednie usytuowanie na działce budowlanej;
9)
(22)
poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób
trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej;
10)
warunki bezpieczeństwa i ochrony zdrowia osób przebywających na terenie budowy.
2.
Obiekt budowlany naleŜy uŜytkować w sposób zgodny z jego przeznaczeniem i wymaganiami
ochrony środowiska oraz utrzymywać w naleŜytym stanie technicznym i estetycznym, nie dopuszczając do
nadmiernego pogorszenia jego właściwości uŜytkowych i sprawności technicznej, w szczególności w
zakresie związanym z wymaganiami, o których mowa w ust. 1 pkt 1-7.
3.
(23)
Z zastrzeŜeniem ust. 7, dla kaŜdego budynku oddawanego do uŜytkowania oraz budynku
podlegającego zbyciu lub wynajmowi powinna być ustalona, w formie świadectwa charakterystyki
energetycznej, jego charakterystyka energetyczna, określająca wielkość energii wyraŜoną w kWh/m
2
/rok
niezbędnej do zaspokojenia róŜnych potrzeb związanych z uŜytkowaniem budynku. Świadectwo
charakterystyki energetycznej budynku jest waŜne 10 lat.
4.
(24)
W przypadku budynku z lokalami mieszkalnymi lub częściami budynku stanowiącymi
samodzielną całość techniczno-uŜytkową, przed wydaniem lokalu mieszkalnego lub takiej części budynku
osobie trzeciej, sporządza się świadectwo charakterystyki energetycznej lokalu mieszkalnego lub części
budynku.
5.
(25)
W przypadku budynków ze wspólną instalacją grzewczą świadectwo charakterystyki
energetycznej sporządza się wyłącznie dla budynku, a w innych przypadkach takŜe dla lokalu mieszkalnego
najbardziej reprezentatywnego dla danego budynku
6.
(26)
Świadectwo charakterystyki energetycznej zawierające nieprawdziwe informacje o wielkości
energii jest wadą fizyczną rzeczy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks
cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.
(27)
) o rękojmi za wady.
7.
(28)
Przepisów ust. 3-6 nie stosuje się do budynków:
1)
podlegających ochronie na podstawie przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;
2)
uŜywanych jako miejsca kultu i do działalności religijnej;
3)
przeznaczonych do uŜytkowania w czasie nie dłuŜszym niŜ 2 lata;
4)
niemieszkalnych słuŜących gospodarce rolnej;
5)
przemysłowych i gospodarczych o zapotrzebowaniu na energię nie większym niŜ 50 kWh/m
2
/rok;
6)
mieszkalnych przeznaczonych do uŜytkowania nie dłuŜej niŜ 4 miesiące w roku;
7)
wolnostojących o powierzchni uŜytkowej poniŜej 50 m
2
.
8.
(29)
Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku moŜe sporządzać osoba, która:
1)
posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2)
ukończyła co najmniej studia magisterskie, w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyŜszym;
3)
nie była karana za przestępstwo przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, obrotowi
gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub za przestępstwo skarbowe;
4)
posiada uprawnienia budowlane do projektowania w specjalności architektonicznej, konstrukcyjno-
budowlanej lub instalacyjnej albo odbyła szkolenie i złoŜyła z wynikiem pozytywnym egzamin przed
ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej.
9.
(30)
Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w
drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzania i zakres programowy szkolenia oraz egzaminu, o których
mowa w ust. 8 pkt 4, warunki i wysokość odpłatności za szkolenie i postępowanie egzaminacyjne mając na
uwadze zapewnienie odpowiedniego poziomu edukacyjnego szkoleń w celu zagwarantowania rzetelnego i
sprawnego przygotowania kandydatów do egzaminu.
10.
(31)
Wpływy z opłat za postępowania egzaminacyjne stanowią dochód budŜetu państwa.
11.
(32)
Za równorzędne z odbyciem szkolenia oraz złoŜeniem z wynikiem pozytywnym egzaminu, o
których mowa w ust. 8 pkt 4 uznaje się ukończenie, nie mniej niŜ rocznych, studiów podyplomowych na
kierunkach: architektura, budownictwo, inŜyniera środowiska, energetyka lub pokrewne w zakresie audytu
energetycznego na potrzeby termomodernizacji oraz oceny energetycznej budynków.
12.
(33)
Program studiów podyplomowych, o których mowa w ust. 11, powinien uwzględniać
problematykę objętą programem szkoleń określonym, w drodze rozporządzenia, o którym mowa w ust. 9.
Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyŜszego zatwierdza po zaopiniowaniu przez ministra właściwego
do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej proponowany przez wydziały szkół
wyŜszych program studiów podyplomowych.
13.
(34)
Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, moŜe dokonywać oceny energetycznej budynku albo lokalu mieszkalnego i
sporządzać świadectwo charakterystyki energetycznej budynku albo lokalu mieszkalnego po uznaniu
kwalifikacji nabytych w tych państwach, zgodnie z przepisami ustawy
(35)
z dnia 26 kwietnia 2001 r. o
zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania
zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z późn. zm.
(36)
)
14.
(37)
Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej prowadzi
rejestr osób, które złoŜyły z wynikiem pozytywnym egzamin, o którym mowa w ust. 8 pkt 4. Rejestr
prowadzony jest w formie elektronicznej.
15.
(38)
W rejestrze osób, o których mowa w ust. 8, wpisuje się następujące dane:
1)
numer wpisu;
2)
numer uprawnienia;
3)
datę wpisu;
4)
imię i nazwisko;
5)
data i miejsce urodzenia;
6)
adres do korespondencji;
7)
numer telefonu i faksu.
Art. 5a.
(39)
1.
W przypadku budowy obiektu liniowego, którego przebieg został ustalony w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego, a takŜe wykonywania innych robót budowlanych dotyczących
obiektu liniowego, gdy liczba stron w postępowaniu przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 Kodeksu
postępowania administracyjnego.
2.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do inwestora oraz właścicieli, uŜytkowników wieczystych i zarządców
nieruchomości, jeŜeli na tych nieruchomościach są lub będą wykonywane roboty budowlane.
Art. 6.
(40)
Dla działek budowlanych lub terenów, na których jest przewidziana budowa obiektów
budowlanych lub funkcjonalnie powiązanych zespołów obiektów budowlanych, naleŜy zaprojektować
odpowiednie zagospodarowanie, zgodnie z wymaganiami art. 5, zrealizować je przed oddaniem tych
obiektów (zespołów) do uŜytkowania oraz zapewnić utrzymanie tego zagospodarowania we właściwym
stanie techniczno-uŜytkowym przez okres istnienia obiektów (zespołów) budowlanych.
Art. 7. 1.
Do przepisów techniczno-budowlanych zalicza się:
1)
(41)
warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane i ich usytuowanie,
uwzględniające wymagania, o których mowa w art. 5;
2)
warunki techniczne uŜytkowania obiektów budowlanych.
2.
Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, określą, w drodze rozporządzenia:
1)
(42)
minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej dla
budynków oraz związanych z nimi urządzeń;
2)
(43)
właściwi ministrowie, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej, dla obiektów budowlanych niewymienionych w pkt 1.
3.
Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą określić, w drodze rozporządzenia:
1)
(44)
minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej - dla
budynków mieszkalnych;
2)
(45)
właściwi ministrowie, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej - dla innych obiektów budowlanych.
Art. 8.
(46)
Rada Ministrów moŜe określić, w drodze rozporządzenia, dodatkowe warunki techniczne,
jakim powinny odpowiadać budynki słuŜące bezpieczeństwu lub obronności państwa, albo których
przepisów, wydanych na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1, nie stosuje się do tych budynków.
Art. 9. 1.
(47)
W przypadkach szczególnie uzasadnionych dopuszcza się odstępstwo od przepisów
techniczno-budowlanych, o których mowa w art. 7. Odstępstwo nie moŜe powodować zagroŜenia Ŝycia ludzi
lub bezpieczeństwa mienia, a w stosunku do obiektów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 - ograniczenia
dostępności dla osób niepełnosprawnych oraz nie powinno powodować pogorszenia warunków zdrowotno-
sanitarnych i uŜytkowych, a takŜe stanu środowiska, po spełnieniu określonych warunków zamiennych.
2.
Właściwy organ, po uzyskaniu upowaŜnienia ministra, który ustanowił przepisy techniczno-
budowlane, w drodze postanowienia, udziela bądź odmawia zgody na odstępstwo.
3.
(48)
Wniosek do ministra, o którym mowa w ust. 2, w sprawie upowaŜnienia do udzielenia zgody na
odstępstwo właściwy organ składa przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę. Wniosek powinien
zawierać:
1)
charakterystykę obiektu oraz, w miarę potrzeby, projekt zagospodarowania działki lub terenu, a jeŜeli
odstępstwo mogłoby mieć wpływ na środowisko lub nieruchomości sąsiednie - równieŜ projekty
zagospodarowania tych nieruchomości, z uwzględnieniem istniejącej i projektowanej zabudowy;
2)
szczegółowe uzasadnienie konieczności wprowadzenia odstępstwa;
3)
propozycje rozwiązań zamiennych;
4)
pozytywną opinię wojewódzkiego konserwatora zabytków w odniesieniu do obiektów budowlanych
wpisanych do rejestru zabytków oraz innych obiektów budowlanych usytuowanych na obszarach
objętych ochroną konserwatorską;
5)
w zaleŜności od potrzeb - pozytywną opinię innych zainteresowanych organów.
4.
Minister, o którym mowa w ust. 2, moŜe uzaleŜnić upowaŜnienie do wyraŜenia zgody na odstępstwo
od spełnienia dodatkowych warunków.
Art. 10.
(49)
Wyroby wytworzone w celu zastosowania w obiekcie budowlanym w sposób trwały, o
właściwościach uŜytkowych, umoŜliwiających prawidłowo zaprojektowanym i wykonanym obiektom
budowlanym spełnienie wymagań podstawowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, moŜna stosować
przy wykonywaniu robót budowlanych wyłącznie, jeŜeli wyroby te zostały wprowadzone do obrotu zgodnie
z przepisami odrębnymi.
Art. 10a.
(50)
Art. 11.
(51)
1.
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne
stęŜenia i natęŜenia czynników szkodliwych dla zdrowia wydzielanych przez materiały budowlane,
urządzenia i elementy wyposaŜenia w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi.
2.
Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,
moŜe określić, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne stęŜenia i natęŜenia czynników szkodliwych w
pomieszczeniach przeznaczonych dla zwierząt.
Rozdział 2
Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie
Art. 12. 1.
Za samodzielną funkcję techniczną w budownictwie uwaŜa się działalność związaną z
koniecznością fachowej oceny zjawisk technicznych lub samodzielnego rozwiązania zagadnień
architektonicznych i technicznych oraz techniczno-organizacyjnych, a w szczególności działalność
obejmującą:
1)
projektowanie, sprawdzanie projektów architektoniczno-budowlanych i sprawowanie nadzoru
autorskiego;
2)
kierowanie budową lub innymi robotami budowlanymi;
3)
kierowanie wytwarzaniem konstrukcyjnych elementów budowlanych oraz nadzór i kontrolę
techniczną wytwarzania tych elementów;
4)
wykonywanie nadzoru inwestorskiego;
5)
sprawowanie kontroli technicznej utrzymania obiektów budowlanych;
6)
(52)
7)
rzeczoznawstwo budowlane.
2.
(53)
Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, określone w ust. 1 pkt 1-5, mogą wykonywać
wyłącznie osoby posiadające odpowiednie wykształcenie techniczne i praktykę zawodową, dostosowane do
rodzaju, stopnia skomplikowania działalności i innych wymagań związanych z wykonywaną funkcją,
stwierdzone decyzją, zwaną dalej
„uprawnieniami budowlanymi”
, wydaną przez organ samorządu
zawodowego.
3.
(54)
Warunkiem uzyskania uprawnień budowlanych jest zdanie egzaminu ze znajomości procesu
budowlanego oraz umiejętności praktycznego zastosowania wiedzy technicznej.
4.
(55)
Egzamin składa się przed komisją egzaminacyjną powoływaną przez organ samorządu
zawodowego albo inny upowaŜniony organ.
5.
(56)
Koszty postępowania kwalifikacyjnego, obejmujące w szczególności wynagrodzenie członków
komisji egzaminacyjnej, ponosi osoba ubiegająca się o nadanie uprawnień budowlanych.
6.
(57)
Osoby wykonujące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie są odpowiedzialne za
wykonywanie tych funkcji zgodnie z przepisami i zasadami wiedzy technicznej oraz za naleŜytą staranność
w wykonywaniu pracy, jej właściwą organizację, bezpieczeństwo i jakość.
7.
(58)
Podstawę do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie stanowi wpis, w
drodze decyzji, do centralnego rejestru, o którym mowa w art. 88a ust. 1 pkt 3 lit. a, oraz - zgodnie z
odrębnymi przepisami - wpis na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego, potwierdzony
zaświadczeniem wydanym przez tę izbę, z określonym w nim terminem waŜności.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]