ustawa o lasach, ►► UMK TORUŃ - wydziały w Toruniu, ► WYDZIAŁ Biologii, WYDZIAŁ Chemii, Biotechnologia UMK ... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
Dz.U.05.45.435
2005.09.19
zm. Dz.U.2005.157.1315 art. 1
2005.10.02
zm. Dz.U.2005.167.1399 art. 55
2006.01.01
zm. Dz.U.2005.175.1460 art. 1
zm. Dz.U.2005.175.1462 art. 7
2006.12.26
zm. Dz.U.2006.227.1658 art. 40
2007.01.12
zm. Dz.U.2006.245.1775 art. 4
2007.04.05
zm.wyn.z Dz.U.2007.59.405
ogólne
2007.04.11
zm. Dz.U.2007.64.427
art. 40
2007.10.16
zm. Dz.U.2007.181.1286 art. 1
2008.09.25
zm. Dz.U.2008.163.1011 art. 1
2008.11.15
zm. Dz.U.2008.199.1227 art. 138
2009.03.07
zm. Dz.U.2009.18.97
art. 7
2009.04.17
zm. Dz.U.2009.42.340
art. 32
2009.05.22
zm. Dz.U.2009.69.595
art. 4
2009.08.01
zm. Dz.U.2009.92.753
art. 9
USTAWA
z dnia 28 września 1991 r.
o lasach
(tekst jednolity)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa zasady zachowania, ochrony i powiększania zasobów leśnych oraz zasady
gospodarki leśnej w powiązaniu z innymi elementami środowiska i z gospodarką narodową.
Art. 2.
Przepisy ustawy stosuje się do lasów, bez względu na formę ich własności.
Art. 3.
Lasem w rozumieniu ustawy jest grunt:
1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) - drzewami
i krzewami oraz runem leśnym - lub przejściowo jej pozbawiony:
a) przeznaczony do produkcji leśnej lub
b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo
c) wpisany do rejestru zabytków;
2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i
budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod
liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na
parkingi leśne i urządzenia turystyczne.
Art. 4.
1. Lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa zarządza Państwowe Gospodarstwo
Leśne Lasy Państwowe, zwane dalej "Lasami Państwowymi".
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do lasów:
1) będących w zarządzie parków narodowych;
2) wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa;
3) będących w użytkowaniu wieczystym na mocy odrębnych przepisów.
3. W ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują
gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami związanymi z gospodarką leśną, a także
prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość.
4. Nadzór nad Lasami Państwowymi sprawuje minister właściwy do spraw środowiska.
Art. 5.
1. Nadzór nad gospodarką leśną sprawują:
1) minister właściwy do spraw środowiska - w lasach stanowiących własność Skarbu Państwa;
2) starosta - w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa.
1a. (uchylony).
2. W lasach, przez które przebiega granica powiatów, nadzór nad gospodarką leśną sprawuje
starosta, na którego terenie znajduje się większa część obszaru lasu.
3. Starosta może, w drodze porozumienia, powierzyć prowadzenie w jego imieniu spraw z zakresu
nadzoru, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w tym wydawanie decyzji administracyjnych w pierwszej instancji,
nadleśniczemu Lasów Państwowych, zwanemu dalej "nadleśniczym".
3a. W przypadku powierzenia zadania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, starosta przekazuje środki na
realizację tego zadania.
4. Nadleśniczy prowadzi powierzone przez starostę sprawy, o których mowa w ust. 2 i 3, po
zapewnieniu przez powierzającego środków finansowych na te cele.
5. Zadania starosty, o których mowa w art. 13 ust. 3 pkt 2, art. 16 ust. 1a, art. 22 ust. 2 i art. 38a ust.
2, są zadaniami z zakresu administracji rządowej.
Art. 5a.
Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska może powierzyć, w drodze porozumienia,
dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych wykonywanie zadań poza terenami jego działania,
związanych z realizacją planu zadań ochronnych lub planu ochrony obszaru Natura 2000.
Art. 6.
1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) gospodarka leśna - działalność leśną w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu,
utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania - z
wyjątkiem skupu - drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa
leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizację pozaprodukcyjnych funkcji lasu;
1a) trwale zrównoważona gospodarka leśna - działalność zmierzającą do ukształtowania struktury lasów i
ich wykorzystania w sposób i tempie zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego,
wysokiej produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, żywotności i zdolności do wypełniania,
teraz i w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych, gospodarczych i socjalnych funkcji na
poziomie lokalnym, narodowym i globalnym, bez szkody dla innych ekosystemów;
2) klasa bonitacji drzewostanu - wskaźnik możliwości produkcyjnej siedliska leśnego i drzewostanu;
3) właściciel lasu - osobę fizyczną lub prawną będącą właścicielem albo użytkownikiem wieczystym lasu
oraz osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej
będącą posiadaczem samoistnym, użytkownikiem, zarządcą lub dzierżawcą lasu;
4) zagrożenie trwałości - stan lasu wywołany czynnikami zewnętrznymi lub nieprawidłową gospodarką
leśną, wymagający zabiegów zwalczających i ochronnych albo jego przebudowy;
5) (uchylony);
6) plan urządzenia lasu - podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany dla określonego
obiektu, zawierający opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki
leśnej;
7) uproszczony plan urządzenia lasu - plan opracowywany dla lasu o obszarze co najmniej 10 ha,
stanowiącego zwarty kompleks leśny, zawierający skrócony opis lasu i gruntów przeznaczonych do
zalesienia oraz podstawowe zadania dotyczące gospodarki leśnej;
8) drogi leśne - drogi położone w lasach niebędące drogami publicznymi w rozumieniu przepisów o
drogach publicznych;
9) etat cięć - ilość drewna do pozyskania określoną w planie urządzenia lasu lub uproszczonym planie
urządzenia lasu, wynikającą z potrzeb odnowienia, pielęgnowania i ochrony lasu oraz zasady
trwałości i ciągłości użytkowania;
10) rozmiar pozyskania drewna - wielkość (miąższość) drewna do pozyskania wynikającą z planów
gospodarczo-finansowych;
11) program ochrony przyrody - część planu urządzenia lasu zawierającą kompleksowy opis stanu
przyrody, zadania z zakresu jej ochrony i metody ich realizacji, obejmującą zasięg terytorialny
nadleśnictwa.
2. (uchylony).
3. W lasach, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 2, będących w użytkowaniu wieczystym, określone w
ustawie prawa i obowiązki
Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa
wykonuje użytkownik wieczysty.
Rozdział 2
Gospodarka leśna
Art. 7.
1. Trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu urządzenia lasu lub
uproszczonego planu urządzenia lasu, z uwzględnieniem w szczególności następujących celów:
1) zachowania lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę, warunki życia i
zdrowia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą;
2) ochrony lasów, zwłaszcza lasów i ekosystemów leśnych stanowiących naturalne fragmenty rodzimej
przyrody lub lasów szczególnie cennych ze względu na:
a) zachowanie różnorodności przyrodniczej,
b) zachowanie leśnych zasobów genetycznych,
c) walory krajobrazowe,
d) potrzeby nauki;
3) ochrony gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie lub uszkodzenie oraz o
specjalnym znaczeniu społecznym;
4) ochrony wód powierzchniowych i głębinowych, retencji zlewni, w szczególności na obszarach
wododziałów i na obszarach zasilania zbiorników wód podziemnych;
5) produkcji, na zasadzie racjonalnej gospodarki, drewna oraz surowców i produktów ubocznego
użytkowania lasu.
2. Gospodarka leśna w lasach stanowiących rezerwaty przyrody oraz wchodzących w skład parków
narodowych uwzględnia zasady określone w przepisach o ochronie przyrody.
3. Gospodarka leśna w lasach wpisanych do rejestru zabytków i w lasach, na terenie których
znajdują się zabytki archeologiczne wpisane do rejestru zabytków, prowadzona jest w uzgodnieniu z
wojewódzkim konserwatorem zabytków, z uwzględnieniem przepisów o ochronie zabytków i opiece nad
zabytkami.
Art. 8.
Gospodarkę leśną prowadzi się według następujących zasad:
1) powszechnej ochrony lasów;
2) trwałości utrzymania lasów;
3) ciągłości i zrównoważonego wykorzystania wszystkich funkcji lasów;
4) powiększania zasobów leśnych.
Art. 9.
1. W celu zapewnienia powszechnej ochrony lasów właściciele lasów są obowiązani do
kształtowania równowagi w ekosystemach leśnych, podnoszenia naturalnej odporności drzewostanów, a
w szczególności do:
1) wykonywania zabiegów profilaktycznych i ochronnych zapobiegających powstawaniu i
rozprzestrzenianiu się pożarów;
2) zapobiegania, wykrywania i zwalczania nadmiernie pojawiających i rozprzestrzeniających się
organizmów szkodliwych;
3) ochrony gleby i wód leśnych.
2. W przypadku niewykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, w lasach niestanowiących
własności Skarbu Państwa zadania właścicieli lasów określa, w drodze decyzji, starosta.
3. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady zabezpieczenia
przeciwpożarowego lasów.
Art. 10.
1. W razie wystąpienia organizmów szkodliwych w stopniu zagrażającym trwałości lasów:
1) nadleśniczy, z zastrzeżeniem pkt 2, wykonuje zabiegi zwalczające i ochronne;
2) starosta, z urzędu lub na wniosek nadleśniczego, zarządza wykonanie zabiegów zwalczających i
ochronnych w lasach zagrożonych, niestanowiących własności Skarbu Państwa, na koszt właściwych
nadleśnictw.
2. (uchylony).
3. W razie konieczności wykonania zabiegów zwalczających i ochronnych na obszarze dwóch lub
więcej nadleśnictw - wykonanie zabiegów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zarządza dyrektor regionalnej
dyrekcji Lasów Państwowych.
Art. 11.
Jednostka organizacyjna, osoba fizyczna lub prawna odpowiedzialna za powstanie szkody w
lasach jest obowiązana do jej naprawienia według zasad określonych w Kodeksie cywilnym.
Art. 12.
1. W przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy szkody w lasach, powstałej w wyniku
oddziaływania gazów i pyłów przemysłowych, oraz w przypadku pożarów lub innych klęsk żywiołowych
spowodowanych czynnikami biotycznymi albo abiotycznymi, zagrażających trwałości lasów, koszty
zagospodarowania i ochrony związane z odnowieniem lub przebudową drzewostanu finansowane są z
budżetu państwa.
2. Decyzje w sprawie przyznania środków na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 1, wydają:
1) minister właściwy do spraw środowiska, na wniosek Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych,
zwanego dalej "Dyrektorem Generalnym" - w odniesieniu do lasów pozostających w zarządzie Lasów
Państwowych, będących w użytkowaniu wieczystym oraz lasów przekazanych w użytkowanie na
mocy art. 40;
2) starosta, na wniosek właściciela lasu, po zaopiniowaniu przez nadleśniczego - w odniesieniu do
pozostałych lasów, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej.
Art. 13.
1. Właściciele lasów są obowiązani do trwałego utrzymywania lasów i zapewnienia ciągłości
ich użytkowania, a w szczególności do:
1) zachowania w lasach roślinności leśnej (upraw leśnych) oraz naturalnych bagien i torfowisk;
2) ponownego wprowadzania roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie do 5 lat od
usunięcia drzewostanu;
3) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej;
4) przebudowy drzewostanu, który nie zapewnia osiągnięcia celów gospodarki leśnej, zawartych w
planie urządzenia lasu, uproszczonym planie urządzenia lasu lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust.
3;
5) racjonalnego użytkowania lasu w sposób trwale zapewniający optymalną realizację wszystkich jego
funkcji przez:
a) pozyskiwanie drewna w granicach nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu,
b) pozyskiwanie surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu w sposób zapewniający
możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także ochronę runa leśnego.
2. Zmiana lasu na użytek rolny jest dopuszczalna w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzeb
właścicieli lasów.
3. W sprawach, o których mowa w ust. 2:
1) w stosunku do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa decyzję wydaje dyrektor regionalnej
dyrekcji Lasów Państwowych, na wniosek nadleśniczego;
2) w stosunku do lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa decyzję wydaje starosta na
wniosek właściciela lasu.
Art. 13a.
1. W celu realizacji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej Lasy Państwowe obowiązane
są w szczególności do:
1) inicjowania, koordynowania i prowadzenia okresowej oceny stanu lasów i zasobów leśnych oraz
prognozowania zmian w ekosystemach leśnych;
2) sporządzania okresowych wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów oraz aktualizacji stanu
zasobów leśnych;
3) prowadzenia banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów.
2. Zadania określone w ust. 1 pkt 2 i 3 realizowane są bez względu na formę własności lasów.
Art. 13b.
1. W celu promocji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej oraz ochrony zasobów
przyrody w lasach Dyrektor Generalny może, w drodze zarządzenia, ustanawiać leśne kompleksy
promocyjne.
2. W skład leśnych kompleksów promocyjnych wchodzą lasy będące w zarządzie Lasów
Państwowych. Do leśnych kompleksów promocyjnych mogą być włączane lasy innych właścicieli, na ich
wniosek.
3. Leśne kompleksy promocyjne są obszarami funkcjonalnymi o znaczeniu ekologicznym,
edukacyjnym i społecznym, dla których działalność określa jednolity program gospodarczo-ochronny,
opracowywany przez właściwego dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.
4. Dla każdego leśnego kompleksu promocyjnego Dyrektor Generalny powołuje radę naukowo-
społeczną, do której należy inicjowanie oraz ocena realizacji działań podejmowanych w leśnym
kompleksie promocyjnym.
Art. 14.
1. Powiększanie zasobów leśnych następuje w wyniku zalesienia gruntów oraz
podwyższania produkcyjności lasu w sposób określony w planie urządzenia lasu.
2. Do zalesienia mogą być przeznaczone nieużytki, grunty rolne nieprzydatne do produkcji rolnej i
grunty rolne nieużytkowane rolniczo oraz inne grunty nadające się do zalesienia, a w szczególności:
1) grunty położone przy źródliskach rzek lub potoków, na wododziałach, wzdłuż brzegów rzek oraz na
obrzeżach jezior i zbiorników wodnych;
2) lotne piaski i wydmy piaszczyste;
3) strome stoki, zbocza, urwiska i zapadliska;
4) hałdy i tereny po wyeksploatowanym piasku, żwirze, torfie i glinie.
2a. Wielkość zalesień, ich rozmieszczenie oraz sposób realizacji określa krajowy program
zwiększania lesistości opracowany przez ministra właściwego do spraw środowiska, zatwierdzony przez
Radę Ministrów.
3. Grunty przeznaczone do zalesienia określa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub
decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
4. Obowiązek zalesiania gruntów ciąży na nadleśniczych w odniesieniu do gruntów w zarządzie
Lasów Państwowych oraz na właścicielach lub użytkownikach wieczystych pozostałych gruntów.
5. Właściciele lub użytkownicy wieczyści gruntów mogą otrzymać dotacje z budżetu państwa
przeznaczone na całkowite lub częściowe pokrycie kosztów zalesienia gruntów, o których mowa w ust. 3.
Decyzję w sprawie przyznania środków na pokrycie tych kosztów wydaje starosta na wniosek właściciela
lub użytkownika wieczystego, po zaopiniowaniu przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), z
uwzględnieniem przepisów dotyczących pomocy publicznej.
6. (uchylony).
7. Starosta właściwy ze względu na położenie gruntu objętego zalesieniem dokonuje oceny
udatności upraw w czwartym lub piątym roku od zalesienia gruntu rolnego oraz przekwalifikuje z urzędu
grunt rolny na leśny, jeżeli zalesienia gruntu dokonano na podstawie przepisów o wspieraniu rozwoju
obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i
Gwarancji Rolnej lub na podstawie przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem
środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.
8. Starosta może powierzyć, w drodze porozumienia, dokonanie oceny udatności upraw
nadleśniczemu.
Art. 14a.
1. Drewno pozyskane w lasach podlega ocechowaniu.
2. Obowiązek cechowania drewna spoczywa na właścicielach lasów, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Drewno pozyskane w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa cechuje starosta, który
wystawia właścicielowi lasu dokument stwierdzający legalność pozyskania drewna.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
cechowania drewna, wzory urządzeń do cechowania i zasady ich stosowania oraz wzór dokumentu
stwierdzającego legalność pozyskania drewna.
Rozdział 3
Lasy ochronne
Art. 15.
Za lasy szczególnie chronione, zwane dalej "lasami ochronnymi", mogą być uznane lasy,
które:
1) chronią glebę przed zmywaniem lub wyjałowieniem, powstrzymują usuwanie się ziemi, obrywanie się
skał lub lawin;
2) chronią zasoby wód powierzchniowych i podziemnych, regulują stosunki hydrologiczne w zlewni oraz
na obszarach wododziałów;
3) ograniczają powstawanie lub rozprzestrzenianie się lotnych piasków;
4) są trwale uszkodzone na skutek działalności przemysłu;
[ Pobierz całość w formacie PDF ]