ustawa-o-nik-tekst-ujednolicony-22012010, Bezpieczenstwo Narodowe rok I [ Pobierz całość w formacie PDF ]
Ujednolicony tekst ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli uwzględniający zmiany
wprowadzone ustawą z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie
Kontroli (Dz. U. Nr 227, poz. 1482). Ustawa nowelizująca ogłoszona została 1 grudnia
2010 r. Wszystkie zmiany wprowadzone nowelizacją pogrubiono. Dodatkowo, na zielono
zaznaczono zmiany wchodzące w życie 18 miesięcy po publikacji w Dzienniku Ustaw.
USTAWA
z dnia 23 grudnia 1994 r.
o Najwyższej Izbie Kontroli
Rozdział 1
Zadania i zakres działania
Art. 1.
1. Najwyższa Izba Kontroli jest naczelnym organem kontroli państwowej.
2. Najwyższa Izba Kontroli podlega Sejmowi.
3. Najwyższa Izba Kontroli działa na zasadach kolegialności.
Art. 2.
1. Najwyższa Izba Kontroli kontroluje działalność organów administracji rządowej,
Narodowego Banku Polskiego, państwowych osób prawnych i innych państwowych
jednostek organizacyjnych.
2. Najwyższa Izba Kontroli może kontrolować działalność organów samorządu
terytorialnego, samorządowych osób prawnych i innych samorządowych jednostek
organizacyjnych.
3. Najwyższa Izba Kontroli może również kontrolować działalność innych jednostek
organizacyjnych i podmiotów gospodarczych (przedsiębiorców) w zakresie, w jakim
wykorzystują one majątek lub środki państwowe lub komunalne oraz wywiązują się z
zobowiązań finansowych na rzecz państwa, w szczególności:
1) wykonują zadania zlecone lub powierzone przez państwo lub samorząd terytorialny;
2) wykonują zamówienia publiczne na rzecz państwa lub samorządu terytorialnego;
3) organizują lub wykonują prace interwencyjne albo roboty publiczne;
4) działają z udziałem państwa lub samorządu terytorialnego korzystają z mienia
państwowego lub samorządowego, w tym także ze środków przyznanych na podstawie
umów międzynarodowych;
5) korzystają z indywidualnie przyznanej pomocy, poręczenia lub gwarancji udzielonych
przez państwo, samorząd terytorialny lub podmioty określone w ustawie z dnia 8 maja
1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre
osoby prawne (Dz. U. z 2003 r. Nr 174, poz. 1689, z późn. zm.
1)
);
1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 123, poz. 1291, Nr
145, poz. 1537 i Nr 281, poz. 2785 oraz z 2005 r. Nr 78, poz. 684 i Nr 183, poz. 1538.
5a) udzielają lub korzystają z pomocy publicznej podlegającej monitorowaniu w
rozumieniu odrębnych przepisów;
6) wykonują zadania z zakresu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego;
7) wywiązują się z zobowiązań, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.
2)
), z innych
należności budżetowych, gospodarki pozabudżetowej i państwowych funduszy
celowych oraz świadczeń pieniężnych na rzecz państwa wynikających ze stosunków
cywilnoprawnych.
4.
uchylony.
5.
Najwyższa Izba Kontroli może kontrolować pod względem legalności i gospodarności
działalność jednostek organizacyjnych i podmiotów gospodarczych wykonujących
zadania z zakresu funkcjonowania systemów gwarantowania środków pieniężnych
i udzielania pomocy podmiotom objętym systemem gwarantowania, o których mowa
w przepisach o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym w zakresie, w jakim wykorzystują
one majątek lub środki państwowe lub komunalne oraz wywiązują się z zobowiązań
finansowych na rzecz państwa.
Art. 2a.
Ilekroć w ustawie mówi się o:
1
)
samorządzie terytorialnym - należy przez to rozumieć gminę, powiat, samorząd
województwa oraz inne samorządowe osoby prawne i samorządowe jednostki
organizacyjne;
2
)
właściwej jednostce kontrolnej - należy przez to rozumieć kontrolną jednostkę
organizacyjną Najwyższej Izby Kontroli przeprowadzającą postępowanie
kontrolne w jednostce kontrolowanej;
3
)
kierowniku jednostki kontrolowanej - należy przez to rozumieć osobę, która
zgodnie z przepisami określającymi ustrój jednostki jest odpowiedzialna za
działalność tej jednostki i jest uprawniona do jej reprezentowania, a także:
a
)
osobę pełniącą obowiązki kierownika jednostki kontrolowanej lub
upoważnionego zastępcę,
b
)
upoważnionego sekretarza lub podsekretarza stanu, zastępcę kierownika
urzędu centralnego albo dyrektora generalnego - w zakresie przydzielonych im
zadań objętych zakresem kontroli, jeżeli jednostką kontrolowaną jest naczelny
lub centralny organ administracji rządowej,
c
)
pełnomocnika Rządu powołanego na podstawie innych przepisów - w zakresie
powierzonych mu zadań,
d
)
osobę kierującą pracami organu wieloosobowego.
Art. 3.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86,
poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1031, Nr 217, poz. 1590 i
Nr 225, poz. 1635 oraz z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818 i Nr 192, poz. 1378.
2
 Najwyższa Izba Kontroli, kontrolując jednostki wymienione w art. 2, bada w szczególności
wykonanie budżetu państwa oraz realizację ustaw i innych aktów prawnych w zakresie
działalności finansowej, gospodarczej i organizacyjno-administracyjnej,
w tym realizację
zadań audytu wewnętrznego,
tych jednostek.
Art. 4.
1
.
Najwyższa Izba Kontroli kontroluje wykonanie budżetu, realizację zadań audytu
wewnętrznego, gospodarkę finansową i majątkową Kancelarii Sejmu, Kancelarii
Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Sądu Najwyższego,
Naczelnego Sądu Administracyjnego, Krajowej Rady Sądownictwa, Trybunału
Konstytucyjnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka,
Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Generalnego Inspektora Ochrony Danych
Osobowych, Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu, Krajowego Biura Wyborczego oraz Państwowej Inspekcji
Pracy.
2. Na zlecenie Sejmu Najwyższa Izba Kontroli przeprowadza kontrolę działalności Kancelarii
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Krajowej
Rady Radiofonii i Telewizji,
Rzecznika Praw Dziecka,
Generalnego Inspektora Ochrony
Danych Osobowych, Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu oraz Państwowej Inspekcji Pracy, tak jak działalności organów i
jednostek, o których mowa w art. 2 ust. 1.
3. Kontrolę działalności Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, tak jak działalności
organów i jednostek, o których mowa w art. 2 ust. 1, Najwyższa Izba Kontroli
przeprowadza również na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, a Kancelarii
Senatu na wniosek Senatu.
Art. 5.
1. Najwyższa Izba Kontroli przeprowadza kontrolę pod względem legalności, gospodarności,
celowości i rzetelności, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Kontrola działalności samorządu terytorialnego przeprowadzana jest pod względem
legalności, gospodarności i rzetelności.
3. Kontrola działalności jednostek organizacyjnych i przedsiębiorców, o których mowa w art.
2 ust. 3, jest przeprowadzana pod względem legalności i gospodarności.
Art. 6.
1. Najwyższa Izba Kontroli podejmuje kontrole na zlecenie Sejmu lub jego organów, na
wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów oraz z własnej
inicjatywy.
2
.
Najwyższa Izba Kontroli wykonuje swoje zadania na podstawie rocznego planu
pracy, który przedkłada Sejmowi; może też przeprowadzać kontrole doraźne.
Art. 7.
1. Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Sejmowi:
1) analizę wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej;
2) opinię w przedmiocie absolutorium dla Rady Ministrów;
3
3) informacje o wynikach kontroli zleconych przez Sejm lub jego organy;
4) informacje o wynikach kontroli przeprowadzonych na wniosek Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów oraz innych ważniejszych kontroli;
5) wnioski w sprawie rozpatrzenia przez Sejm określonych problemów związanych
z działalnością organów wykonujących zadania publiczne;
6) wystąpienia zawierające wynikające z kontroli zarzuty, dotyczące działalności osób
wchodzących w skład Rady Ministrów, kierujących urzędami centralnymi, Prezesa
Narodowego Banku Polskiego i osób kierujących instytucjami, o których mowa w art. 4
ust. 1;
6a
)
analizę wykorzystania wynikających z kontroli wniosków dotyczących
stanowienia lub stosowania prawa.
7. uchylony.
1a
.
Najwyższa Izba Kontroli przedstawia Sejmowi coroczne sprawozdanie ze swojej
działalności.
2. Tryb wykonywania przez Najwyższą Izbę Kontroli obowiązków wobec Sejmu i jego
organów określa regulamin Sejmu.
Art. 7a.
1. Nie rzadziej niż raz na 3 lata przeprowadza się audyt zewnętrzny w zakresie
wykonania budżetu oraz gospodarki finansowej Najwyższej Izby Kontroli. Audyt
zewnętrzny obejmuje okres następujący po okresie objętym ostatnim audytem.
2. Audyt zewnętrzny oznacza ogół działań służących do wyrażenia opinii obejmującej:
1) ocenę prawidłowości i wiarygodności rocznego sprawozdania z wykonania
budżetu Najwyższej Izby Kontroli;
2) ocenę zgodności stanu faktycznego ze stanem wymaganym w zakresie
dotyczącym procesów pobierania i gromadzenia środków publicznych,
dokonywania wydatków ze środków publicznych, udzielania zamówień
publicznych oraz zwrotu środków publicznych;
3) ocenę gospodarności, celowości i rzetelności dokonywania wydatków ze
środków publicznych oraz udzielania zamówień publicznych, a także ocenę
wykorzystania zasobów;
4) ocenę sposobu prowadzenia gospodarki finansowej oraz stosowania procedur
dotyczących procesów wymienionych w pkt 2.
Art. 7b.
1. Przeprowadzenie audytu zewnętrznego zleca Marszałek Sejmu podmiotowi
wybranemu zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.
2. Audyt zewnętrzny przeprowadza podmiot niezależny od Najwyższej Izby Kontroli
posiadający odpowiednie kwalifikacje i wiedzę z zakresu audytu. Audyt mogą
przeprowadzać:
1) osoby spełniające warunki przewidziane dla audytora wewnętrznego określone
w przepisach o finansach publicznych;
2) osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej,
zatrudniające przy przeprowadzaniu audytu osoby wymienione w pkt 1.
4
3. Koszty przeprowadzenia audytu zewnętrznego są pokrywane z budżetu państwa w
części dotyczącej Kancelarii Sejmu.
Art. 7c.
1. Audytor zewnętrzny ma prawo wglądu do dokumentów związanych
z przeprowadzanym audytem, w tym zawartych na nośnikach elektronicznych, oraz
do wykonywania z nich kopii, odpisów, wyciągów, zestawień lub wydruków.
2. Pracownicy Najwyższej Izby Kontroli, o których mowa w art. 66, są obowiązani, na
żądanie audytora zewnętrznego, udzielać informacji i wyjaśnień oraz potwierdzać
zgodność z oryginałem kopii dokumentów, ich odpisów, wyciągów, zestawień oraz
wydruków.
3. Z przyjęcia ustnych informacji i złożonych ustnie wyjaśnień sporządza się protokół,
który podpisuje audytor zewnętrzny oraz osoba, która ich udzieliła lub je złożyła.
Art. 7d.
1. Audytor zewnętrzny sporządza pisemne sprawozdanie z przeprowadzonego audytu,
w którym przedstawia w sposób jednoznaczny, rzetelny i zwięzły ustalenia i wnioski
poczynione w trakcie audytu. Sprawozdanie powinno zawierać sformułowanie opinii,
o której mowa w art. 7a ust. 2.
2. Audytor zewnętrzny przekazuje sprawozdanie, o którym mowa w ust.1, Prezesowi
Najwyższej Izby Kontroli w terminie 14 dni od zakończenia audytu.
3. Prezes Najwyższej Izby Kontroli, w terminie 14 dni od przekazania sprawozdania,
może przedstawić do niego swoje stanowisko.
4. Audytor zewnętrzny przekazuje Marszałkowi Sejmu sprawozdanie wraz ze
stanowiskiem, o których mowa w ust. 3.
Art. 8.
1. Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej informacje
o wynikach kontroli przeprowadzonych na jego wniosek oraz informacje o wynikach
kontroli przeprowadzonych na zlecenie Sejmu lub jego organów, na wniosek Prezesa Rady
Ministrów, a także o wynikach innych ważniejszych kontroli.
2. Najwyższa Izba Kontroli przedkłada Prezesowi Rady Ministrów informacje o wynikach
kontroli przeprowadzonych na jego wniosek oraz informacje o wynikach kontroli
przedkładane Sejmowi i Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 9.
Najwyższa Izba Kontroli może przedkładać:
1) właściwym wojewodom informacje o wynikach ważniejszych kontroli dotyczących
działalności terenowych organów administracji rządowej;
2
)
właściwym wojewodom i organom jednostek samorządu terytorialnego informacje
o wynikach ważniejszych kontroli dotyczących działalności samorządu
terytorialnego.
Art. 10.
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]