ustawa o ochronie zdrowia, psychoprofilaktyka patologii społecznej [ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu s. 1/7
USTAWA
z dnia 9 listopada 1995 r.
Opracowano na pod-
stawie: Dz.U. z 1996
r. Nr 10, poz. 55, z
1997 r. Nr 88, poz.
554, Nr 121, poz. 770,
z 1999 r. Nr 96, poz.
1107, z 2003 r. Nr
229, poz. 2274.
o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu
i wyrobów tytoniowych
W celu przeciwdziałania uzależnieniu od używania tytoniu i wyrobów tyto-
niowych oraz ochrony zdrowia przed jego następstwami stanowi się, co następuje:
Art. 1.
Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego są obowiązane do podej-
mowania działań zmierzających do ochrony zdrowia przed następstwami używania
tytoniu oraz mogą wspierać w tym zakresie działalność medycznych samorządów
zawodowych, organizacji społecznych, fundacji, instytucji i zakładów pracy, a także
współdziałać z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi.
Art. 2.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) „tytoń” - rośliny tytoniowe uprawne rodzaju Nicotiana,
2) „wyroby tytoniowe” - wszelkie wyprodukowane z tytoniu wyroby, takie jak
papierosy, cygara, cygaretki, tytoń fajkowy, machorka i inne, zawierające
tytoń lub jego składniki, z wyłączeniem środków farmaceutycznych zawie-
rających nikotynę,
3) „wyroby tytoniowe bezdymne” - wyroby tytoniowe przeznaczone do wą-
chania (tabaka), ssania, żucia lub wprowadzania do organizmu w innej po-
staci, z wyłączeniem środków farmaceutycznych zawierających nikotynę,
4) „rekwizyty tytoniowe” - artykuły i przyrządy przeznaczone do używania
tytoniu, jak papierośnice, cygarniczki, bibułki papierosowe, urządzenia do
zwijania papierosów, fajki oraz przybory do ich czyszczenia i nabijania, po-
pielniczki, obcinacze do cygar itp. (z wyłączeniem zapalniczek i zapałek).
5) „reklama wyrobów tytoniowych” - publiczne rozpowszechnianie wizerun-
ków marek wyrobów tytoniowych lub symboli graficznych z nimi związa-
nych, a także nazw i symboli graficznych firm produkujących wyroby tyto-
niowe, nie różniących się od nazw i symboli graficznych wyrobów tytonio-
wych, służących popularyzowaniu marek wyrobów tytoniowych; za rekla-
mę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy
04-01-20
©Kancelaria Sejmu s. 2/7
firmami zajmującymi się produkcją, dystrybucją i handlem wyrobami tyto-
niowymi,
6) „informacja o wyrobach tytoniowych” - informacja o markach wyrobów
tytoniowych oraz o zawartości substancji szkodliwych, nie zawierająca
przekazu zachęcającego do zakupu lub używania wyrobów tytoniowych,
umieszczona wyłącznie w punktach sprzedaży tych wyrobów,
6a) „substancje smoliste” - surowy, bezwodny beznikotynowy kondensat dymu
tytoniowego,
6b) „nikotyna” - alkaloidy nikotynowe,
6c) „tlenek węgla” (CO) - bezbarwny, bezwonny gaz, który powstaje w wyniku
niepełnego spalania substancji organicznych, występujący
w fazie gazowej
dymu papierosowego,
6d) „dodatek” - wszelkie substancje lub składniki z wyłączeniem liści tytoniu
lub innych naturalnych lub nieprzetworzonych elementów tytoniu używane
przy produkcji wyrobu tytoniowego i obecne w gotowym wyrobie, nawet w
formie zmienionej, uwzględniając także papier, filtr, farby i kleje,
7) „promocja wyrobów tytoniowych” - publiczne rozdawanie wyrobów tyto-
niowych lub rekwizytów tytoniowych, organizowanie degustacji, premio-
wanej sprzedaży wyrobów tytoniowych, konkursów opartych na zakupie
wyrobów lub rekwizytów tytoniowych oraz inne formy publicznego zachę-
cania do nabywania lub używania wyrobów tytoniowych,
8) „sponsorowanie” - wspieranie w formie finansowej lub rzeczowej działalno-
ści osób i instytucji, związane z eksponowaniem nazw produktów i firm
handlowych oraz ich symboli graficznych.
Art. 3.
Ochrona zdrowia przed następstwami używania tytoniu realizowana jest przez
kształtowanie polityki zdrowotnej, ekonomicznej i społecznej, do której należy:
1) ochrona prawa niepalących do życia w środowisku wolnym od dymu tyto-
niowego,
2) promocja zdrowia przez propagowanie stylu życia wolnego od nałogu pale-
nia papierosów i używania wyrobów tytoniowych,
2a) działalność wychowawcza i informacyjna,
3) tworzenie warunków ekonomicznych i prawnych zachęcających do ograni-
czenia używania tytoniu,
4) informowanie o szkodliwości palenia tytoniu i zawartości substancji szko-
dliwych na opakowaniach wyrobów tytoniowych i informacjach o wyro-
bach tytoniowych,
5) obniżanie norm dopuszczalnych zawartości substancji szkodliwych w wyro-
bach tytoniowych,
6) leczenie i rehabilitacja osób uzależnionych od tytoniu.
Art. 4.
1. Rada Ministrów ustala program określający politykę zdrowotną, społeczną i
ekonomiczną, zmierzający do zmniejszenia używania wyrobów tytoniowych.
04-01-20
©Kancelaria Sejmu s. 3/7
2. Rada Ministrów składa coroczne sprawozdanie Sejmowi z realizacji tego pro-
gramu w terminie do 30 kwietnia.
3. Program, o którym mowa w ust. 1, jest finansowany z budżetu państwa w wyso-
kości 0,5% wartości podatku akcyzowego od wyrobów tytoniowych.
Art. 5.
1. Zabrania się palenia wyrobów tytoniowych poza pomieszczeniami wyodrębnio-
nymi i odpowiednio przystosowanymi:
1) w zakładach opieki zdrowotnej, z zastrzeżeniem ust. 2,
2) w szkołach i placówkach oświatowo-wychowawczych,
3) w pomieszczeniach zakładów pracy oraz innych obiektów użyteczności pu-
blicznej, a w małych, jednoizbowych lokalach gastronomicznych - poza wy-
raźnie wyodrębnionymi miejscami.
1a. Za wprowadzenie zakazu palenia tytoniu w miejscach, o których mowa w ust. 1,
odpowiedzialny jest właściciel lub użytkownik obiektu.
2. W szczególnych przypadkach lekarz prowadzący leczenie może zezwolić pa-
cjentowi przebywającemu w zakładzie opieki zdrowotnej na odstępstwo od za-
kazu palenia wyrobów tytoniowych.
3. Minister właściwy do spraw obrony narodowej, minister właściwy do spraw
wewnętrznych i minister właściwy do spraw sprawiedliwości określą, w drodze
rozporządzeń, zasady dopuszczalności używania wyrobów tytoniowych na tere-
nie podlegających im obiektów.
4. Rada gminy może ustalić, w drodze uchwały, dla terenu gminy inne niż wymie-
nione w ust. 1 miejsca przeznaczone do użytku publicznego jako strefy wolne od
dymu tytoniowego.
Art. 6.
1. Zabrania się sprzedaży wyrobów tytoniowych osobom do lat 18.
1a. W przypadku wątpliwości co do pełnoletności kupującego wyroby tytoniowe
sprzedawca może zażądać okazania dokumentu potwierdzającego wiek kupują-
cego.
2. Zabrania się sprzedaży wyrobów tytoniowych na terenie zakładów opieki zdro-
wotnej, szkół i placówek oświatowo-wychowawczych oraz obiektów sportowo-
rekreacyjnych.
3. Zabrania się sprzedaży wyrobów tytoniowych w automatach.
4. Zabrania się sprzedaży papierosów w opakowaniach zawierających mniej niż
dwadzieścia sztuk oraz luzem bez opakowania.
Art. 7.
1. Zabrania się produkcji i wprowadzania do obrotu wyrobów tytoniowych bez-
dymnych z wyjątkiem tabaki.
ust. 2 w art. 7 skre-
ślony
04-01-20
©Kancelaria Sejmu s. 4/7
Art. 7a.
Zabrania się stosowania w procesie produkcji wyrobów tytoniowych dodatków
zwiększających właściwości uzależniające od nikotyny.
Art. 7b.
Zabrania się umieszczania na opakowaniach wyrobów tytoniowych napisów, nazw,
znaków towarowych oraz symboli i innych znaków sugerujących, że dany wyrób
tytoniowy jest mniej szkodliwy niż inne.
Art. 8.
1. Zabrania się reklamowania i promocji wyrobów tytoniowych, rekwizytów tyto-
niowych i produktów imitujących wyroby lub rekwizyty tytoniowe oraz symboli
związanych z używaniem tytoniu, a w szczególności:
1) w telewizji, radiu, kinach, zakładach opieki zdrowotnej, szkołach i placów-
kach oświatowo-wychowawczych, w prasie dziecięcej i młodzieżowej, na
terenie obiektów sportowo-rekreacyjnych, oraz w innych miejscach pu-
blicznych,
2) w prasie innej niż wymieniona w pkt 1,
3) na plakatach, w tym plakatach wielkoformatowych,
4) w środkach usług informatycznych.
2. Zabrania się sponsorowania przez firmy tytoniowe działalności sportowej, kultu-
ralnej, oświatowej, zdrowotnej i społeczno-politycznej.
Art. 8a.
1. Producent lub importer wyrobów tytoniowych jest obowiązany do przedstawia-
nia, nie później niż do dnia 31 grudnia każdego roku, wykazu wszystkich dodat-
ków i ich ilości, używanych w danym roku do produkcji tych wyrobów tytonio-
wych, według marek i rodzajów. Pierwszy wykaz zawierający dodatki stosowa-
ne w 2004 r. przedstawia się do dnia 31 grudnia 2004 r.
2. Do wykazu, o którym mowa w ust. 1, producent lub importer dołącza oświad-
czenie uzasadniające stosowanie każdego dodatku w danym wyrobie tytonio-
wym oraz określające jego funkcje i kategorie.
3. Do wykazu, o którym mowa w ust. 1, producent lub importer dołącza wszelkie
będące w jego posiadaniu dane toksykologiczne dotyczące stosowanych dodat-
ków w postaci spalonej lub niespalonej, w zależności od sytuacji, ze szcze-
gólnym uwzględnieniem skutków zdrowotnych, w tym skutków uzależniają-
cych.
4. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzany w porządku malejącym, we-
dług masy każdego dodatku zawartego w wyrobie.
5. Producent lub importer przedstawia wykaz, o którym mowa w ust. 1, ministrowi
właściwemu do spraw zdrowia, który podaje go do publicznej wiadomości w
Dzienniku Urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia, uwzględniając
potrzebę ochrony tajemnicy handlowej producenta lub importera.
04-01-20
©Kancelaria Sejmu s. 5/7
Art. 8b.
1. Minister właściwy do spraw zdrowia może zażądać od producenta lub importera
wyrobów tytoniowych wykonania określonych badań w laboratoriach kontrol-
nych w celu oznaczenia substancji innych niż wymienione w art. 2 pkt 6a-6c,
emitowanych przez wyroby tytoniowe, oraz oceny wpływu tych substancji
na zdrowie człowieka, z uwzględnieniem właściwości uzależniających poszcze-
gólnych substancji.
2. Badania, o których mowa w ust. 1, są wykonywane na koszt producenta lub im-
portera wyrobów tytoniowych.
3. Wyniki badań, o których mowa w ust. 1, są przedstawiane ministrowi właści-
wemu do spraw zdrowia, który uwzględnia je w informacji dla konsumentów,
biorąc pod uwagę potrzebę ochrony tajemnicy handlowej producenta lub im-
portera.
4. Informację, o której mowa w ust. 3, minister właściwy do spraw zdrowia publi-
kuje niezwłocznie po jej uzyskaniu w Dzienniku Urzędowym ministra właści-
wego do spraw zdrowia.
Art. 9.
1. Na każdym opakowaniu jednostkowym papierosów wprowadzanych do obrotu
handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinny być w sposób wi-
doczny, czytelny i trwały umieszczone:
1) dwa różniące się treścią ostrzeżenia przed szkodliwością używania tytoniu,
jedno powszechne i jedno dodatkowe,
2) informacje o zawartości substancji smolistych, nikotyny i tlenku węgla w
jednym papierosie.
2. Ostrzeżenia wymienione w ust. 1 pkt 1, sformułowane w języku polskim, zaj-
mują powierzchnię nie mniejszą niż 30% jednej z największych płaszczyzn opa-
kowania jednostkowego i nie mniejszą niż 40% drugiej z największych płasz-
czyzn opakowania jednostkowego.
3. Przepis ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 stosuje się odpowiednio do innych wyrobów tyto-
niowych, z uwzględnieniem ust. 4 i 5.
4. Na opakowaniach wyrobów tytoniowych przeznaczonych do palenia, innych niż
papierosy, występujących w handlu detalicznym, których najbardziej widoczne,
największe płaszczyzny mają powierzchnie większe niż 75 cm
2
, teksty ostrzeżeń
o szkodliwości zajmują powierzchnie nie mniejsze niż po 22,5 cm
2
na każdej z
tych płaszczyzn.
5. Na opakowaniach tabaki umieszcza się jedno ostrzeżenie o szkodliwości zaj-
mujące nie mniej niż 30% jednej największej, najbardziej widocznej płaszczy-
zny opakowania.
6. Informacje wymienione w ust. 1 pkt 2, sformułowane w języku polskim, zajmują
powierzchnię nie mniejszą niż 10% jednej z bocznych płaszczyzn opakowania
jednostkowego papierosów.
7. Ostrzeżenia wymienione w ust. 1 pkt 1 umieszcza się także na opakowaniach
zbiorczych występujących w handlu detalicznym, przeznaczając na nie co naj-
mniej 30% jednej z największych płaszczyzn opakowania i co najmniej 40%
drugiej z największych płaszczyzn opakowania.
04-01-20
[ Pobierz całość w formacie PDF ]