ustawa z dnia 20 stycznia 2011 o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące ... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/8
Opracowano na pod-
stawie: Dz. U. z 2011
r. Nr 34, poz. 173.
USTAWA
z dnia 20 stycznia 2011 r.
o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych
za rażące naruszenie prawa
1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa zasady odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych
wobec Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub innych podmiotów
ponoszących odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu władzy
publicznej, za działania lub zaniechania prowadzące do rażącego naruszenia prawa
oraz zasady postępowania w przedmiocie takiej odpowiedzialności.
Art. 2.
1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) funkcjonariusz publiczny – osobę działającą w charakterze organu admini-
stracji publicznej lub z jego upoważnienia albo jako członek kolegialnego
organu administracji publicznej lub osobę wykonującą w urzędzie organu
administracji publicznej pracę w ramach stosunku pracy, stosunku służbo-
wego lub umowy cywilnoprawnej, biorącą udział w prowadzeniu sprawy
rozstrzyganej w drodze decyzji lub postanowienia przez taki organ;
2) podmiot odpowiedzialny – Skarb Państwa, jednostkę samorządu terytorial-
nego lub inny podmiot, który, zgodnie z art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.
2)
), ponosi od-
1)
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania
administracyjnego, ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, ustawę z
dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postę-
powaniu przed sądami administracyjnymi oraz ustawę z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konku-
rencji i konsumentów.
2)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19,
poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z
1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79,
poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27,
poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr
139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr
157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr
22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr
71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176,
z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151, z 2004 r. Nr 91, poz.
870, Nr 96, poz. 959, Nr 162, poz. 1692, Nr 172, poz. 1804 i Nr 281, poz. 2783, z 2005 r. Nr 48,
poz. 462, Nr 157, poz. 1316 i Nr 172, poz. 1438, z 2006 r. Nr 133, poz. 935 i Nr 164, poz. 1166, z
2011-03-08
 ©Kancelaria Sejmu
s. 2/8
powiedzialność majątkową za szkody wyrządzone przy wykonywaniu wła-
dzy publicznej;
3) organ administracji publicznej – organ administracji publicznej w rozumie-
niu art. 5 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowa-
nia administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.
3)
).
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o wykonywaniu władzy publicznej z rażącym naru-
szeniem prawa, należy przez to rozumieć również wykonywanie władzy pu-
blicznej bez podstawy prawnej.
3. Ilekroć w ustawie jest mowa o wynagrodzeniu przysługującym funkcjonariuszo-
wi publicznemu, należy przez to rozumieć również przysługujące mu uposaże-
nie.
Art. 3.
Odpowiedzialność funkcjonariusza publicznego na zasadach określonych w ustawie
wyłącza przewidzianą w przepisach odrębnych odpowiedzialność majątkową funk-
cjonariusza publicznego wobec podmiotu odpowiedzialnego za szkodę wyrządzoną
tym samym działaniem lub zaniechaniem.
Art. 4.
W sprawach nieuregulowanych w ustawie do odpowiedzialności majątkowej funk-
cjonariuszy publicznych stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. –
Kodeks cywilny.
Rozdział 2
Zasady odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych
Art. 5.
Funkcjonariusz publiczny ponosi odpowiedzialność majątkową w razie łącznego
zaistnienia następujących przesłanek:
1) na mocy prawomocnego orzeczenia sądu lub na mocy ugody zostało wypła-
cone przez podmiot odpowiedzialny odszkodowanie za szkodę wyrządzoną
przy wykonywaniu władzy publicznej z rażącym naruszeniem prawa;
2) rażące naruszenie prawa, o którym mowa w pkt 1, zostało spowodowane
zawinionym działaniem lub zaniechaniem funkcjonariusza publicznego;
3) rażące naruszenie prawa, o którym mowa w pkt 1, zostało stwierdzone
zgodnie z art. 6.
Art. 6.
Przez stwierdzenie rażącego naruszenia prawa należy rozumieć:
2007 r. Nr 80, poz. 538, Nr 82, poz. 557 i Nr 181, poz. 1287, z 2008 r. Nr 116, poz. 731, Nr 163,
poz. 1012, Nr 220, poz. 1425 i 1431 i Nr 228, poz. 1506, z 2009 r. Nr 42, poz. 341, Nr 79, poz. 662 i
Nr 131, poz. 1075 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 222 i Nr 155, poz. 1037.
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz.
509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i
Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181,
poz. 1524, z 2008 r. Nr 229, poz. 1539, z 2009 r. Nr 195, poz. 1501 i Nr 216, poz. 1676, z 2010 r. Nr
40, poz. 230, Nr 167, poz. 1131, Nr 182, poz. 1228 i Nr 254, poz. 1700 oraz z 2011 r. Nr 6, poz. 18.
2011-03-08
 ©Kancelaria Sejmu
s. 3/8
1) wydanie ostatecznej decyzji stwierdzającej nieważność decyzji lub postano-
wienia na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 lub art. 156 § 1 pkt 2 w związku z art.
126 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administra-
cyjnego;
2) wydanie ostatecznej decyzji stwierdzającej nieważność decyzji lub postano-
wienia na podstawie art. 247 § 1 pkt 2 albo pkt 3 lub art. 247 § 1 pkt 2 albo
pkt 3, w związku z art. 219 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.
4)
);
3) stwierdzenie braku podstawy prawnej lub rażącego naruszenia prawa na
podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępo-
waniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn.
zm.
5)
);
4) wydanie prawomocnego wyroku na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 ustawy z
dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administra-
cyjnymi w związku z art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego;
5) wydanie prawomocnego wyroku na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 ustawy z
dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administra-
cyjnymi w związku z art. 247 § 1 pkt 2 albo 3 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Ordynacja podatkowa;
6) stwierdzenie rażącego naruszenia prawa na podstawie art. 37 § 2 ustawy z
dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego;
7) stwierdzenie rażącego naruszenia prawa na podstawie art. 141 § 2 ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa;
8) prawomocne stwierdzenie rażącego naruszenia prawa na podstawie art. 149
lub art. 154 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu
przed sądami administracyjnymi;
9) prawomocne stwierdzenie rażącego naruszenia prawa na podstawie art.
477
14
§ 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywil-
nego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.
6)
);
4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz.
727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz.
1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192,
poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671, z 2008 r. Nr 118, poz. 745, Nr 141, poz. 888, Nr 180, poz. 1109 i Nr
209, poz. 1316, 1318 i 1320, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 44, poz. 362, Nr 57, poz. 466, Nr 131, poz.
1075, Nr 157, poz. 1241, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 213, poz. 1652 i Nr 216, poz.
1676 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr 57, poz. 355, Nr 127, poz. 858, Nr 167, poz. 1131, Nr 182,
poz. 1228 i Nr 197, poz. 1306.
5)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr
94, poz. 788, Nr 169, poz. 1417, Nr 250, poz. 2118 i Nr 264, poz. 2205, z 2006 r. Nr 38, poz. 268,
Nr 208, poz. 1536 i Nr 217, poz. 1590, z 2007 r. Nr 120, poz. 818, Nr 121, poz. 831 i Nr 221, poz.
1650, z 2008 r. Nr 190, poz. 1171 i Nr 216, poz. 1367, z 2009 r. Nr 53, poz. 433, Nr 144, poz. 1179,
Nr 178, poz. 1375, Nr 216, poz. 1676 i Nr 221, poz. 1736, z 2010 r. Nr 36, poz. 196, Nr 122, poz.
826, Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 r. Nr 6, poz. 18.
6)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1965 r. Nr 15. poz. 113, z 1974 r. Nr 27,
poz.
157 i Nr 39, poz.
231, z 1975 r. Nr 45, poz.
234, z 1982 r. Nr 11, poz.
82 i Nr 30, poz.
210, z
1983 r. Nr 5, poz.
33, z 1984 r. Nr 45, poz.
241 i 242, z 1985 r. Nr 20, poz.
86, z 1987 r. Nr 21, poz.
123, z 1988 r. Nr 41, poz.
324, z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr
33, poz.
175, z 1990 r. Nr 14, poz.
88, Nr
34, poz.
198, Nr 53, poz.
306, Nr 55, poz.
318 i Nr 79, poz.
464, z 1991 r. Nr 7, poz.
24, Nr 22, poz.
92 i Nr 115, poz.
496, z 1993 r. Nr 12, poz. 53, z 1994 r. Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417,
z 1996 r. Nr 24, poz. 110, Nr 43, poz. 189, Nr 73, poz. 350 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz.
270, Nr 54, poz. 348, Nr 75, poz. 471, Nr 102, poz. 643, Nr 117, poz. 752, Nr 121, poz. 769 i 770,
Nr 133, poz. 882, Nr 139, poz. 934, Nr 140, poz. 940 i Nr 141, poz. 944, z 1998 r. Nr 106, poz. 668
i Nr 117, poz. 757, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 269 i 271, Nr 48, poz. 552 i 554,
2011-03-08
 ©Kancelaria Sejmu
s. 4/8
10) prawomocne stwierdzenie braku podstawy prawnej lub rażącego naruszenia
prawa na podstawie art. 479
31a
§ 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Ko-
deks postępowania cywilnego;
11) ostateczne stwierdzenie braku podstawy prawnej lub rażącego naruszenia
prawa na podstawie art. 81 ust. 3 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie
konkurencji i konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331, z późn. zm.
7)
).
Rozdział 3
Postępowanie
Art. 7.
1. W terminie 14 dni od dnia wypłaty odszkodowania, o którym mowa w art. 5 pkt
1, kierownik podmiotu odpowiedzialnego, który wypłacił odszkodowanie, albo
kierownik jednostki organizacyjnej podmiotu odpowiedzialnego, która wypłaciła
odszkodowanie, składa do prokuratora okręgowego właściwego ze względu na
siedzibę podmiotu odpowiedzialnego wniosek o przeprowadzenie postępowania
wyjaśniającego.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się:
1) dowód wypłaty odszkodowania, o którym mowa w art. 5 pkt 1, i stanowiące
podstawę tej wypłaty orzeczenie lub ugodę;
2) rozstrzygnięcie stwierdzające rażące naruszenie prawa oraz uwierzytelnione
kopie posiadanych akt postępowania sądowego lub administracyjnego, w
którym zostało wydane to rozstrzygnięcie.
3. Po wpłynięciu wniosku, o którym mowa w ust. 1, prokurator przeprowadza po-
stępowanie wyjaśniające zmierzające do ustalenia przesłanek uzasadniających
wytoczenie na rzecz podmiotu odpowiedzialnego powództwa o odszkodowanie
przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu z tytułu szkody wyrządzonej przy
wykonywaniu władzy publicznej z rażącym naruszeniem prawa. Do przeprowa-
Nr 55, poz. 665, Nr 73, poz. 852, Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191 i 1193 i Nr 122, poz. 1314,
1319 i 1322, z 2001 r. Nr 4, poz. 27, Nr 49, poz. 508, Nr 63, poz. 635, Nr 98, poz. 1069, 1070 i
1071, Nr 123, poz. 1353, Nr 125, poz. 1368 i Nr 138, poz. 1546, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 26,
poz. 265, Nr 74, poz. 676, Nr 84, poz. 764, Nr 126, poz. 1069 i 1070, Nr 129, poz. 1102, Nr 153,
poz. 1271, Nr 219, poz. 1849 i Nr 240, poz. 2058, z 2003 r. Nr 41, poz. 360, Nr 42, poz. 363, Nr 60,
poz. 535, Nr 109, poz. 1035, Nr 119, poz. 1121, Nr 130, poz. 1188, Nr 139, poz. 1323, Nr 199, poz.
1939 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 9, poz. 75, Nr 11, poz. 101, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 871,
Nr 93, poz. 891, Nr 121, poz. 1264, Nr 162, poz. 1691, Nr 169, poz. 1783, Nr 172, poz. 1804, Nr
204, poz. 2091, Nr 210, poz. 2135, Nr 236, poz. 2356 i Nr 237, poz. 2384, z 2005 r. Nr 13, poz. 98,
Nr 22, poz. 185, Nr 86, poz. 732, Nr 122, poz. 1024, Nr 143, poz. 1199, Nr 150, poz. 1239, Nr 167,
poz. 1398, Nr 169, poz. 1413 i 1417, Nr 172, poz. 1438, Nr 178, poz. 1478, Nr 183, poz. 1538, Nr
264, poz. 2205 i Nr 267, poz. 2258, z 2006 r. Nr 12, poz. 66, Nr 66, poz. 466, Nr 104, poz. 708 i
711, Nr 186, poz. 1379, Nr 208, poz. 1537 i 1540, Nr 226, poz. 1656 i Nr 235, poz. 1699, z 2007 r.
Nr 7, poz. 58, Nr 47, poz. 319, Nr 50, poz. 331, Nr 99, poz. 662, Nr 106, poz. 731, Nr 112, poz. 766
i 769, Nr 115, poz. 794, Nr 121, poz. 831, Nr 123, poz. 849, Nr 176, poz. 1243, Nr 181, poz. 1287,
Nr 192, poz. 1378 i Nr 247, poz. 1845, z 2008 r. Nr 59, poz. 367, Nr 96, poz. 609 i 619, Nr 110, poz.
706, Nr 116, poz. 731, Nr 119, poz. 772, Nr 120, poz. 779, Nr 122, poz. 796, Nr 171, poz. 1056, Nr
220, poz. 1431, Nr 231, poz. 1547 i Nr 234, poz. 1571, z 2009 r. Nr 26, poz. 156, Nr 67, poz. 571,
Nr 69, poz. 592 i 593, Nr 131, poz. 1075, Nr 179, poz. 1395 i Nr 216, poz. 1676 oraz z 2010 r. Nr 3,
poz. 13, Nr 7, poz. 45, Nr 40, poz. 229, Nr 108, poz. 684, Nr 109, poz. 724, Nr 125, poz. 842, Nr
152, poz. 1018, Nr 155, poz. 1037, Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307, Nr 215, poz. 1418, Nr
217, poz. 1435 i Nr 241, poz. 1621.
7)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. 2007 r. Nr 99, poz. 660 i Nr 171, poz.
1206, z 2008 r. Nr 157, poz. 976, Nr 223, poz. 1458 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 18, poz.
97 i Nr 157, poz. 1241.
2011-03-08
 ©Kancelaria Sejmu
s. 5/8
dzenia tego postępowania stosuje się odpowiednio przepisy art. 43 ustawy z dnia
20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39, z późn. zm.
8)
).
4. W przypadku stwierdzenia istnienia podstaw do wytoczenia przeciwko funkcjo-
nariuszowi publicznemu powództwa, o którym mowa w ust. 3, prokurator przed
jego wytoczeniem wzywa na piśmie funkcjonariusza publicznego do dobrowol-
nego spełnienia świadczenia w określonym terminie, nie krótszym jednak niż 7
dni od dnia otrzymania wezwania, a po bezskutecznym upływie tego terminu
wytacza powództwo.
5. Jeżeli brak jest podstaw do wytoczenia powództwa, o którym mowa w ust. 3,
prokurator odmawia podjęcia tej czynności.
Art. 8.
1. Postępowanie sądowe w sprawie o odszkodowanie, o którym mowa w art. 7 ust.
3, toczy się według przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks po-
stępowania cywilnego.
2. Do złożenia wniosku na podstawie art. 194 lub art. 195 ustawy z dnia 17 listopa-
da 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego nie jest konieczne prowadzenie
postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w art. 7 ust. 3, w odniesieniu do
osoby wskazanej we wniosku.
Art. 9.
1. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 7 ust. 3, ustala się w wysokości odszko-
dowania, o którym mowa w art. 5 pkt 1, jednak nie może ono przewyższać kwo-
ty dwunastokrotności miesięcznego wynagrodzenia przysługującego funkcjona-
riuszowi publicznemu.
2. Jeżeli kilku funkcjonariuszy publicznych dopuściło się działania lub zaniechania,
o których mowa w art. 5 pkt 2, każdy z nich ponosi odpowiedzialność stosownie
do przyczynienia się do rażącego naruszenia prawa i stopnia winy. Jeżeli nie jest
możliwe ustalenie stopnia winy i przyczynienia się poszczególnych funkcjona-
riuszy publicznych do rażącego naruszenia prawa, odpowiadają oni w częściach
równych.
3. Jeżeli kilku funkcjonariuszy publicznych dopuściło się działania lub zaniechania,
o których mowa w art. 5 pkt 2, każdy z nich ponosi odpowiedzialność do kwoty
dwunastokrotności miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.
4. Jeżeli funkcjonariusz publiczny dopuścił się działania lub zaniechania, o których
mowa w art. 5 pkt 2, z winy umyślnej, odpowiada on do wysokości odszkodo-
wania, o którym mowa w art. 5 pkt 1.
5. Jeżeli kilku funkcjonariuszy publicznych dopuściło się działania lub zaniechania,
o których mowa w art. 5 pkt 2, z winy umyślnej, odpowiadają oni solidarnie.
6. Wynagrodzenie przysługujące funkcjonariuszowi publicznemu, o którym mowa
w ust. 1, określa się na dzień działania lub na koniec okresu zaniechania, które
spowodowało rażące naruszenie prawa. W przypadku gdy zgodnie ze zdaniem
poprzedzającym wynagrodzenie może być określone w różnej wysokości,
przyjmuje się wysokość najwyższą. Jeżeli ustalenie wynagrodzenia według za-
sad określonych w zdaniach poprzedzających nie jest możliwe, wynagrodzenie
przysługujące funkcjonariuszowi publicznemu określa się na dzień stwierdzenia
8)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 4,
Nr 26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474, Nr 219, poz. 1706 i Nr
223, poz. 1777 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228.
2011-03-08
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]