ustawa, dokumenty(1), Dokumenty, PROJEKT [ Pobierz całość w formacie PDF ]
Ustawa
o broni i amunicji
(projekt)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej broni i
amunicji, jej nabywania i zbywania, przechowywania, noszenia, przenoszenia, używania,
przywozu i wywozu za granicę, prowadzenia rejestru broni oraz funkcjonowania strzelnic.
Art. 2. Przepisy ustawy nie dotyczą:
1) broni i amunicji stanowiących uzbrojenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Biura Ochrony
Rządu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Więziennej
oraz innych państwowych formacji uzbrojonych, w odniesieniu do których dostęp
do broni i amunicji regulują odrębne przepisy;
2) broni i amunicji stanowiących uzbrojenie żołnierzy armii państw obcych
przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z przedsięwzięciami wojskowymi realizowanymi wspólnie z Siłami Zbrojnymi
Rzeczypospolitej Polskiej, a także na podstawie umów i porozumień
międzynarodowych;
3) obrotu z zagranicą bronią i amunicją, technologiami i usługami mającymi znaczenie
dla obronności, bezpieczeństwa lub ważnych interesów Państwa oraz wytwarzania,
przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przywozu z zagranicy
i wywozu za granicę broni i amunicji w celach przemysłowych lub handlowych,
a także obrotu nimi na podstawie odrębnych przepisów;
4) przemieszczania broni i amunicji przez koncesjonowanych przedsiębiorców.
Rozdział 2
Broń i amunicja
Art. 3. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) amunicji – należy przez to rozumieć amunicję do broni palnej, gazowej, sygnałowej
i hukowej, w postaci nabojów scalonych i nabojów ślepych przeznaczonych do
strzelania z broni palnej, gazowej, sygnałowej i hukowej;
2) broni – należy przez to rozumieć broń palną, broń gazową, broń sygnałową, broń
hukową oraz broń pneumatyczną;
3) broni bocznego zapłonu – należy przez to rozumieć broń palną, gazową, sygnałową
i hukową, do której stosuje się naboje systemu Floberta z masą inicjującą
zawalcowaną w przetłoczeniu dennej części łuski, oraz naboje systemu Lefauchaux z
zapłonem sztyftowym;
4) broni centralnego zapłonu – należy przez to rozumieć broń palną, gazową, sygnałową
i hukową inną niż broń bocznego zapłonu;
5) broni czarnoprochowej – należy przez to rozumieć ładowaną od strony wylotu lufy
broń odprzodową, na amunicję rozdzielnego ładowania, przystosowaną do strzelania
wyłącznie prochem czarnym (dymnym);
6) broni długiej – należy przez to rozumieć każdą broń inną niż broń krótka;
1
 7) broni gazowej – należy przez to rozumieć urządzenie wielokrotnego użycia, które
w wyniku działania sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału
miotającego jest zdolne do wystrzelenia substancji obezwładniającej lub drażniącej;
8) broni gładkolufowej – należy przez to rozumieć broń palną o lufach niegwintowanych,
przeznaczoną do odstrzeliwania nabojów śrutowych i nabojów z pociskiem jednolitym
typu breneka, przeznaczonych do broni gładkolufowej;
9) broni historycznej – należy przez to rozumieć broń wytworzoną nie później niż w
1870 roku oraz funkcjonalne repliki i kopie takiej broni;
10) broni hukowej – należy przez to rozumieć urządzenie wielokrotnego użycia, które
służy do odpalenia naboju wywołującego sygnał akustyczny i które nie jest zdolne
do wystrzelenia pocisku ani substancji obezwładniającej lub drażniącej, a produkty
spalania ładunku są zdolne przemieścić się na odległość co najmniej 2 metrów,
nie większą jednak niż 5 metrów;
11) broni jednostrzałowej – należy przez to rozumieć broń bez magazynka, którą ładuje
się przed każdorazowym strzałem poprzez ręczne wprowadzenie naboju do komory
nabojowej lub pocisku do lufy;
12) broni krótkiej – należy przez to rozumieć broń z lufą, której długość nie przekracza
300 mm lub której całkowita długość nie przekracza 600 mm;
13) broni palnej – należy przez to rozumieć urządzenie, które w wyniku działania
sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału miotającego jest zdolne
do wystrzelenia pocisku, a przez to do rażenia celów na odległość, a energia
kinetyczna pocisku opuszczającego broń palną przekracza 17 J;
14) broni pneumatycznej – należy przez to rozumieć urządzenie, które w wyniku działania
sprężonego gazu jest zdolne do wystrzelenia pocisku, a przez to do rażenia celów
na odległość, a energia kinetyczna pocisku opuszczającego broń pneumatyczną
przekracza 17 J;
15) broni powtarzalnej – należy przez to rozumieć broń, która po wystrzeleniu pocisku
może zostać ponownie naładowana ręcznie z magazynka lub bębna nabojowego;
16) broni pozbawionej cech użytkowych – należy przez to rozumieć broń, u której
stwierdzono pozbawienie w sposób trwały cech użytkowych wszystkich istotnych
części broni w taki sposób, że nie jest zdolna do wystrzelenia pocisku lub innej
substancji oraz do wywołania efektu wizualnego lub akustycznego, a przywrócenie
broni cech użytkowych bez podjęcia czynności specjalistycznych nie jest możliwe;
17) broni samoczynnej – należy przez to rozumieć broń, która jest przystosowana
do odstrzelenia za jednym uruchomieniem urządzenia spustowego więcej niż jednego
naboju;
18) broni samopowtarzalnej – należy przez to rozumieć broń, która automatycznie ładuje
się po każdorazowym wystrzeleniu pocisku i która może odstrzelić tylko jeden nabój
za jednym uruchomieniem urządzenia spustowego;
19) broni sygnałowej – należy przez to rozumieć urządzenie wielokrotnego użycia, które
w wyniku działania sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału
miotającego jest zdolne do wystrzelenia pocisku lub substancji wywołującej sygnał
wizualny, wizualno-akustyczny albo akustyczny;
20) urządzenia niebezpieczne – należy przez to rozumieć ostrza ukryte, kastety,
paralizatory elektryczne o prądzie wyładowania powyżej 10 mA, broń cięciwowa
o sile naciągu cięciwy powyżej 75 kG.
Art. 4. 1. Gotowe lub obrobione istotne części broni lub amunicji uważa się za broń lub
amunicję.
2. Za obrobione istotne części broni uważa się takie części, które mogą być zamontowane
w broni i pełnić swe funkcje użytkowe bez konieczności dalszej specjalistycznej obróbki.
2
 3. Istotnymi częściami broni są: lufa, szkielet, komora zamkowa lub baskila, zamek, bęben
nabojowy oraz urządzenia przeznaczone do tłumienia hałasu spowodowanego wystrzałem.
4. Istotnymi częściami amunicji są: pociski wypełnione materiałem wybuchowym,
zapalającym albo innymi substancjami, których działanie zagraża życiu lub zdrowiu oraz
materiał miotający w postaci prochu strzelniczego i jego substytuty.
Art. 5. 1. Zabronione jest dokonywanie samowolnych ingerencji w konstrukcję broni
zmieniających jej rodzaj, kaliber, typ naboju lub sposób działania, a w szczególności
przerabianie broni gazowej, sygnałowej, hukowej i pneumatycznej na broń palną.
2. Ingerencje, o których mowa w ust. 1, uważa się za wyrób broni.
Art. 6. W rozumieniu ustawy broń i amunicja dzieli się na następujące kategorie:
1) A – broń i amunicja, której posiadanie jest zabronione, z wyjątkami przewidzianymi
w art. 8 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy;
2) B – broń i amunicja, którą wolno posiadać na podstawie pozwolenia na broń;
3) C – broń i amunicja, którą wolno posiadać na podstawie obywatelskiej karty broni;
4) D – broń i amunicja, którą wolno posiadać bez pozwolenia.
Art. 7. 1. Do kategorii A zalicza się:
1) broń lufową o kalibrze większym niż 40 mm, oraz granatniki;
2) samoczynną broń palną, gazową i sygnałową;
3) broń wytworzoną lub przerobioną w sposób pozwalający na zatajenie jej
przeznaczenia,
a także broń imitującą inne przedmioty;
4) amunicję z pociskami wypełnionymi materiałami wybuchowymi, zapalającymi albo
innymi substancjami, których działanie zagraża życiu, oraz pociski do takiej amunicji;
5) amunicję z pociskami o zwiększonej penetracji, wykonanymi albo zawierającymi
rdzeń wykonany z materiału o twardości większej, niż 50 HRC.
2. Do kategorii B zalicza się:
1) każdą broń inną niż broń kategorii A i broń kategorii D;
2) amunicję do broni określonej w pkt 1, w tym proch strzelniczy.
3. Do kategorii C zalicza się:
1) broń krótką palną bocznego zapłonu, z wyjątkiem samopowtarzalnej;
2) broń długą palną bocznego zapłonu;
3) broń długą palną gładkolufową, z wyjątkiem samopowtarzalnej;
4) broń sygnałową;
5) broń gazową;
6) broń hukową samoczynną;
7) broń pneumatyczną;
8) broń czarnoprochową;
9) amunicję do broni określonej w pkt 1 - 6 i 8, w tym proch czarny i jego substytuty;
10) urządzenia niebezpieczne.
4. Do kategorii D zalicza się:
1) broń hukową, z wyjątkiem samoczynnej;
2) broń historyczną;
3) broń pozbawioną cech użytkowych;
4) amunicję do broni określonej w pkt 1, oraz amunicję do broni określonej w pkt 2
w postaci prochu czarnego w ilości do 500 g.
3
 Rozdział 3
Pozwolenia na broń
Art. 8. Ustala się następujące rodzaje pozwoleń na broń:
1) obywatelska karta broni – umożliwia nabywanie i posiadanie broni i amunicji,
o których mowa w art. 7 ust. 3;
2) pozwolenie podstawowe – umożliwia nabywanie i posiadanie broni i amunicji, o
których mowa w art. 7 ust. 2, w tym amunicji samodzielnie wytwarzanej z
komponentów, oraz prochu strzelniczego;
3) pozwolenie rozszerzone – umożliwia nabywanie i posiadanie broni i amunicji, o
których mowa w art. 7 ust. 2, w tym amunicji samodzielnie wytwarzanej
z komponentów, oraz prochu strzelniczego, a także ukryte noszenie krótkiej broni
palnej;
4) pozwolenie obiektowe – umożliwia nabywanie i posiadanie broni i amunicji,
o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, przez przedsiębiorców prowadzących
strzelnice i ośrodki szkoleniowe, producentów i dystrybutorów broni i amunicji,
specjalistyczne firmy ochrony osób i mienia, kluby i organizacje sportowe,
realizatorów przedsięwzięć artystycznych, w szczególności teatralnych i filmowych;
5) pozwolenie muzealne – umożliwia nabywanie i posiadanie wszelkiej broni i amunicji,
która jest gromadzona przez placówki muzealne działające na podstawie odrębnych
przepisów, oraz nabywanie i posiadanie broni i amunicji, o których mowa w art. 7
ust. 1 pkt 2, 3 i 5 oraz ust. 2, gromadzonej w ramach kolekcji tworzonych przez
prywatnych kolekcjonerów.
Art. 9. Nie wymaga się posiadania pozwolenia na broń przez osoby fizyczne w wypadku
używania tej broni w celach rekreacyjnych, sportowych lub szkoleniowych na terenie
strzelnicy.
Art. 10. Broni i amunicji nie może posiadać osoba:
1) która nie ma ukończonych 21 lat;
2) skazana prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia lub ograniczenia wolności
za umyślne przestępstwo:
a) przeciwko życiu i zdrowiu,
b) przeciwko mieniu,
c) przeciwko wolności seksualnej i obyczajności,
d) z zastosowaniem przemocy lub groźbą jej użycia,
e) określone w art. 263 § 1-3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.
;
3) u której stwierdzono stan chorobowy lub istotne zaburzenie funkcjonowania
psychologicznego, wymienione w załączniku nr 1;
4) nieposiadająca miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 11. 1. Pozwolenia na broń wydaje w drodze decyzji administracyjnej wójt, burmistrz
lub prezydent miasta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby lub miejsce
rejestracji podmiotu ubiegającego się o wydanie pozwolenia.
1
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729,
Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027, Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071,
z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1953, Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 25, poz. 219,
Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132,
poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz. 1479, Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 218, poz. 1592, Nr 226,
poz. 1648 oraz z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850, Nr 124, poz. 859 i Nr 192, poz. 1378.
4
  2. Wydanie pozwolenia na broń jest odpłatne.
3. Opłata, o której mowa w ust.2, stanowi dochód jednostki samorządu terytorialnego, której
organ wydaje pozwolenie na broń.
4. Każde wydanie pozwolenia musi zostać niezwłocznie odnotowane w Centralnej Ewidencji
Broni i Posiadaczy, zwanej dalej „CEBiP”.
5. Rejestracji broni dokonuje w CEBiP na podstawie dowodu nabycia organ właściwy w
sprawach wydawania pozwoleń na broń.
6. Zmian w CEBiP dokonuje organ właściwy w sprawach wydawania pozwoleń na broń na
podstawie dowodu przeniesienia własności.
7. Wykreślenia broni z CEBiP dokonuje organ właściwy w sprawach wydawania pozwoleń na
broń, na podstawie dowodu złomowania broni lub pozbawienia jej cech użytkowych,
wystawionego przez koncesjonowany zakład rusznikarski.
8. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, zasady
organizacji i funkcjonowania systemu CEBiP, mając na celu uzyskanie możliwości tworzenia
historii każdego egzemplarza broni oraz każdego posiadacza broni i przez to ścisłą kontrolę
stanu posiadania broni przez obywateli.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory
pozwoleń oraz kwoty opłat za ich wydawanie, mając na celu wyraźne rozróżnienie graficzno-
kolorystyczne poszczególnych rodzajów pozwoleń; pozwolenia powinny mieć formę karty z
tworzywa sztucznego, o rozmiarach odpowiadających rozmiarom innych dokumentów
tożsamości (np. dowody osobiste, prawa jazdy). Opłata za wydanie pozwolenia nie może
przekroczyć faktycznych kosztów wykonania dokumentu.
Art. 12. 1. Obywatelską kartę broni wydaje się na wniosek osoby, wobec której nie zachodzą
okoliczności, o których mowa w art. 10.
2. Do wniosku o wydanie obywatelskiej karty broni należy dołączyć:
1) informację o wnioskodawcy z Krajowego Rejestru Karnego;
2) zaświadczenie od lekarza orzecznika, po zasięgnięciu w razie potrzeby opinii lekarzy
specjalistów.
Art. 13. 1. Pozwolenie podstawowe wydaje się osobie, wobec której nie zachodzą
okolicznosci wymienione w art.10, która zdała egzamin dopuszczający do posiadania broni
lub posiada obywatelską kartę na broń przez okres co najmniej trzech lat.
2. Procedura przeprowadzania i warunki zaliczenia egzaminu dopuszczającego są określone
w załączniku nr 2 do ustawy.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych opublikuje, w drodze rozporządzenia, zestaw
100 pytań egzaminacyjnych wraz z odpowiedziami, o których mowa w załączniku nr 2, mając
na celu sprawdzenie znajomości zagadnień wymienionych w załączniku nr 2 oraz uzyskanie
jednolitych i obiektywnych warunków zdawania egzaminu na terenie całego kraju.
4. Jako równorzędne wypełnienie warunku zaliczenia egzaminu, o którym mowa w ust.1,
traktuje się zdanie egzaminu dopuszczającego do wykonywania polowania organizowanego
przez Polski Związek Łowiecki oraz egzaminu dopuszczającego do uprawiania sportu
kwalifikowanego, organizowanego przez polski związek sportowy, jeżeli uprawiane przez ten
związek konkurencje wymagają użycia broni, o której mowa w art. 7 ust. 2.
5. Jeżeli osoba ubiegająca się o pozwolenie na broń nie posiada obywatelskiej karty broni,
do wniosku o wydanie pozwolenia na broń należy dołączyć:
1) informację o wnioskodawcy z Krajowego Rejestru Karnego;
2) zaświadczenie od lekarza orzecznika, po zasięgnięciu w razie potrzeby opinii lekarzy
specjalistów.
5
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]