Ustawa o Czasie Pracy Kierowców(1), KWALIFIKACJA WSTEPNA [ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/12
USTAWA
z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o czasie pracy kierowców
1)
Opracowano na pod-
stawie: Dz.U. z 2004
r. Nr 92, poz. 879
oraz z 2005 r. Nr 180,
poz. 1497, z 2007 r.
Nr 99, poz. 661, Nr
192, poz. 1381, z 2009
r. Nr 79, poz. 670.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa:
1) czas pracy kierowców wykonujących przewóz drogowy, zatrudnionych na
podstawie stosunku pracy;
2) obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów drogowych;
3) zasady stosowania norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów,
obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpo-
czynku, określonych rozporządzeniem (WE) nr 561/2006 Parlamentu Euro-
pejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektó-
rych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz
zmieniającym rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak
również uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.Urz. UE
L 102 z 11.04.2006, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem (WE) nr
561/2006” oraz Umową europejską dotyczącą pracy załóg pojazdów wyko-
nujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzoną w Ge-
newie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1086 i 1087), zwaną
dalej „Umową AETR”;
4) okresy prowadzenia pojazdów, obowiązkowe przerwy w prowadzeniu i
gwarantowane okresy odpoczynku kierowców:
a) zatrudnionych na podstawie stosunku pracy,
b) niebędących pracownikami
1)
Niniejsza ustawa wdraża dyrektywę 2002/15/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca
2002 r. w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie trans-
portu drogowego (Dz.Urz. WE L 80 z 23.03.2002).
2009-08-03
 ©Kancelaria Sejmu
s. 2/12
–wykonujących przewozy regularne na trasach nieprzekraczających 50 km
pojazdami, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006.
Art. 2.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) transport drogowy – transport drogowy w rozumieniu ustawy z dnia 6 wrze-
śnia 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 125, poz. 1371, z późn.
zm.
2)
);
2) przewóz drogowy – przewóz drogowy w rozumieniu rozporządzenia (WE)
nr 561/2006;
3) przewóz regularny – przewóz regularny w rozumieniu ustawy z dnia 6
września 2001 r. o transporcie drogowym;
4) stanowisko pracy kierowcy:
a) siedzibę pracodawcy, na rzecz którego kierowca wykonuje swoje obo-
wiązki, oraz inne miejsce prowadzenia działalności przez pracodawcę,
w szczególności filie, przedstawicielstwa i oddziały,
b) pojazd, który kierowca prowadzi,
c) każde inne miejsce, w którym kierowca wykonuje czynności związane
z wykonywanymi przewozami drogowymi;
5) tydzień – okres pomiędzy godziną 00
00
w poniedziałek i godziną 24
oo
w nie-
dzielę;
6) dzienny okres odpoczynku – okres odpoczynku kierowcy, w rozumieniu
rozporządzenia (WE) nr 561/2006.
Art. 3.
Przepisy ustawy nie naruszają postanowień zawartych w rozporządzeniu (WE) nr
561/2006 i Umowie AETR.
Art. 4.
W zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 994, z późn. zm.
3)
).
Art. 4a.
Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do motorniczych tramwajów.
2)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 89, poz. 804
i Nr 199, poz. 1671 oraz z 2003 r. Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1452 i Nr 211, poz. 2050.
3)
Zmiany tekstu jednolitego ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113,
poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127
i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075,
Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz.
676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr
166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081.
2009-08-03
©Kancelaria Sejmu
s. 3/12
Rozdział 2
Czas pracy kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy
Art. 5.
Przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do kierowców zatrudnionych na
podstawie stosunku pracy, jeżeli przepisy innych ustaw nie stanowią inaczej.
Art. 6.
1. Czasem pracy kierowcy jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, która
obejmuje wszystkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowe-
go, w szczególności:
1) prowadzenie pojazdu;
2) załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładun-
kiem;
3) nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym;
4) czynności spedycyjne;
5) obsługę codzienną pojazdów i przyczep;
6) inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapew-
nienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy;
7) niezbędne formalności administracyjne;
8) utrzymanie pojazdu w czystości.
2. Czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pra-
cy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do
wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub
rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed
wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu.
3. Do czasu pracy kierowcy wlicza się przerwę w pracy trwającą 15 minut, którą
pracodawca jest obowiązany wprowadzić, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy
kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin.
Art. 7.
Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się:
1) czasu dyżuru, jeżeli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy;
2) nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu;
3) dobowego nieprzerwanego odpoczynku;
4) przerwy w pracy, o której mowa w art. 16 ust. 1.
2009-08-03
©Kancelaria Sejmu
s. 4/12
Art. 8.
Dla celów rozliczania czasu pracy i ustalania uprawnienia do wynagradzania za pra-
cę w godzinach nadliczbowych, przez dobę należy rozumieć 24 kolejne godziny,
poczynając od godziny, w której kierowca rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązują-
cym go rozkładem czasu pracy.
Art. 9.
1. Czasem dyżuru jest czas, w którym kierowca pozostaje poza normalnymi godzi-
nami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę
w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę.
2. Do czasu dyżuru zalicza się przerwy przeznaczone na odpoczynek, o których
mowa w art. 13.
3. W przypadku gdy pojazd jest prowadzony przez dwóch lub więcej kierowców,
czas nieprzeznaczony na kierowanie pojazdem jest czasem dyżuru.
4. Czas dyżuru nie może być wliczany do przysługującego kierowcy dobowego
nieprzerwanego odpoczynku. Wykorzystywanie dobowego odpoczynku
w pojeździe w sposób określony w art. 14 ust. 1 nie może być traktowane jako
czas dyżuru.
5. Za czas dyżuru, o którym mowa w ust. 1, z wyjątkiem dyżuru pełnionego w do-
mu, kierowcy przysługuje czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadającym
długości dyżuru, a w razie braku możliwości udzielenia czasu wolnego – wyna-
grodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką
godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wy-
odrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia.
6. Za czas dyżuru, o którym mowa w ust. 2 i 3, kierowcy przysługuje wynagrodze-
nie w wysokości określonej w przepisach o wynagradzaniu obowiązujących u
danego pracodawcy, nie niższe jednak niż w wysokości połowy wynagrodzenia
określonego w ust. 5.
Art. 10.
1. Okresy pozostawania do dyspozycji oznaczają okresy, inne niż przerwy i czas
odpoczynku, podczas których kierowca nie jest obowiązany pozostawać na sta-
nowisku pracy kierowcy, będąc jednocześnie w gotowości do rozpoczęcia albo
kontynuowania prowadzenia pojazdu albo wykonywania innej pracy. Okresy
pozostawania do dyspozycji obejmują w szczególności czas, w którym kierowca
towarzyszy pojazdowi transportowanemu promem lub pociągiem, czas oczeki-
wania na przejściach granicznych oraz w związku z ograniczeniami w ruchu
drogowym.
2. Okresy pozostawania do dyspozycji poza rozkładem czasu pracy zalicza się do
czasu dyżuru.
3. W przypadku gdy kierowca, do którego stosuje się zadaniowy czas pracy, nie
wypracował dobowego wymiaru czasu pracy, okresy, o których mowa w ust. 1,
zalicza się do czasu pracy w wymiarze 8 godzin, a w pozostałym zakresie do
czasu dyżuru.
2009-08-03
©Kancelaria Sejmu
s. 5/12
Art. 11.
1. Czas pracy kierowcy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 go-
dzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozli-
czeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 1 i 3-5.
2. Rozkłady czasu pracy kierowcy wykonującego przewóz regularny osób są usta-
lane na okresy nie krótsze niż 2 tygodnie, z zastrzeżeniem art. 19.
2a. Rozkładów czasu pracy nie ustala się dla kierowcy wykonującego przewóz rze-
czy.
Art. 12.
1. Tygodniowy czas pracy kierowcy, łącznie z godzinami nadliczbowymi, nie może
przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprze-
kraczającym 4 miesięcy.
2. Tygodniowy czas pracy, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużony do 60
godzin, jeżeli średni tygodniowy czas pracy nie przekroczy 48 godzin w przyję-
tym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy.
3. Wymiar czasu pracy określony w ust. 1 i 2 obowiązuje także kierowcę zatrud-
nionego u więcej niż jednego pracodawcy.
Art. 13.
1. Po sześciu kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przezna-
czona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy
liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin oraz w wymiarze nie krótszym niż
45 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin.
Przerwa może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut
każdy, wykorzystywane w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpo-
średnio po tym okresie.
2. Przerwy, o których mowa w ust. 1, ulegają skróceniu o przerwę w pracy trwającą
15 minut, którą pracodawca jest obowiązany wprowadzić, jeżeli dobowy wy-
miar czasu pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin.
Art. 14.
1. W każdej dobie kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin nieprze-
rwanego odpoczynku. Dobowy odpoczynek, z wyłączeniem odpoczynku kie-
rowców o których mowa w rozdziale 4a, może być wykorzystany w pojeździe
jeżeli pojazd znajduje się na postoju i jest wyposażony w miejsce do spania.
2. W każdym tygodniu kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 35 godzin nie-
przerwanego odpoczynku. Tygodniowy nieprzerwany odpoczynek obejmuje od-
poczynek dobowy, o którym mowa w ust. 1, przypadający w dniu, w którym
kierowca rozpoczął odpoczynek tygodniowy.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1, oraz w przypadku zmiany
pory wykonywania pracy przez kierowcę w związku z jego przejściem na inną
zmianę zgodnie z ustalonym rozkładem czasu pracy, nieprzerwany tygodniowy
2009-08-03
[ Pobierz całość w formacie PDF ]