Ustawa o PRM 2006, ratownik medyczny, dokumenty, Dokumenty [ Pobierz całość w formacie PDF ]
Tekst ustawy przekazany do Senatu zgodnie z art. 52 regulaminu Sejmu
USTAWA
z dnia 8 września 2006 r.
o Państwowym Ratownictwie Medycznym
1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
W celu realizacji zadań państwa polegających na zapewnieniu pomocy każdej osobie
znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego tworzy się system Państwowe
Ratownictwo Medyczne, zwany dalej „systemem”.
Art. 2.
1. Ustawa określa zasady organizacji, funkcjonowania i finansowania systemu oraz za-
sady zapewnienia edukacji w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
2. W ramach systemu działają:
1) organy administracji rządowej właściwe w zakresie wykonywania zadań syste-
mu,
2) jednostki systemu, o których mowa w art. 32 ust. 1
–zapewniające utrzymanie gotowości ludzi, zasobów i jednostek organizacyjnych.
3. Z systemem współpracują jednostki, o których mowa w art. 15.
Art. 3.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) dysponent jednostki – zakład opieki zdrowotnej, w którego skład wchodzi jed-
nostka systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1;
2) kwalifikowana pierwsza pomoc – czynności podejmowane wobec osoby w stanie
nagłego zagrożenia zdrowotnego przez ratownika, o którym mowa w art. 13 ust.
1;
1)
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej,
ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, ustawę z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawo-
dach lekarza i lekarza dentysty, ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, ustawę z
dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej i ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
2
3) lekarz systemu – lekarza posiadającego tytuł specjalisty lub specjalizującego się
w dziedzinie medycyny ratunkowej, z zastrzeżeniem art. 57;
4) medyczne czynności ratunkowe – świadczenia opieki zdrowotnej w rozumieniu
przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków pu-
blicznych, udzielane przez jednostkę systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt
2, w warunkach pozaszpitalnych, w celu ratowania osoby w stanie nagłego za-
grożenia zdrowotnego;
5) miejsce zdarzenia – miejsce, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące stan na-
głego zagrożenia zdrowotnego, i obszar, na który rozciągają się jego skutki;
6) pielęgniarka systemu – pielęgniarkę posiadającą tytuł specjalisty lub specjalizu-
jącą się w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, anestezjologii i intensywnej
opieki, chirurgii, kardiologii, pediatrii, a także pielęgniarkę posiadającą ukończo-
ny kurs kwalifikacyjny w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, anestezjologii i
intensywnej opieki, chirurgii, kardiologii, pediatrii oraz posiadającą co najmniej
3-letni staż pracy w oddziałach tych specjalności, oddziałach pomocy doraźnej,
izbach przyjęć lub pogotowiu ratunkowym;
7) pierwsza pomoc – zespół czynności podejmowanych w celu ratowania osoby w
stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego wykonywanych przez osobę znajdującą
się w miejscu zdarzenia, w tym również z wykorzystaniem udostępnionych do
powszechnego obrotu wyrobów medycznych oraz produktów leczniczych;
8) stan nagłego zagrożenia zdrowotnego – stan polegający na nagłym lub przewi-
dywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, które-
go bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organi-
zmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiasto-
wych medycznych czynności ratunkowych i leczenia;
9) szpitalny oddział ratunkowy – komórkę organizacyjną szpitala w rozumieniu
przepisów o zakładach opieki zdrowotnej, stanowiącą jednostkę systemu, o której
mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1, udzielającą świadczeń opieki zdrowotnej osobom w
stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, spełniającą wymagania określone w u-
stawie;
10) zespół ratownictwa medycznego – jednostkę systemu, o której mowa w art. 32
ust. 1 pkt 2, podejmującą medyczne czynności ratunkowe w warunkach pozaszpi-
talnych, spełniającą wymagania określone w ustawie.
Art. 4.
Kto zauważy osobę lub osoby znajdujące się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego
lub jest świadkiem zdarzenia powodującego taki stan, w miarę posiadanych możliwości i
umiejętności ma obowiązek niezwłocznego podjęcia działań zmierzających do skuteczne-
go powiadomienia o tym zdarzeniu podmiotów ustawowo powołanych do niesienia po-
mocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
Art. 5.
1. Osoba udzielająca pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz podej-
mująca medyczne czynności ratunkowe korzysta z ochrony przewidzianej w ustawie
3
z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.
2)
) dla
funkcjonariuszy publicznych.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, może poświęcić dobra osobiste innej osoby, inne niż
życie lub zdrowie, a także dobra majątkowe w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla
ratowania życia lub zdrowia osoby znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdro-
wotnego.
Art. 6.
1. Osobie, która poniosła szkodę na mieniu powstałą w następstwie udzielania przez nią
pierwszej pomocy, przysługuje roszczenie o naprawienie tej szkody od Skarbu Pań-
stwa reprezentowanego przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce powsta-
nia szkody.
2. Naprawienie szkody, o którym mowa w ust. 1, obejmuje szkodę rzeczywistą.
3. Naprawienie szkody, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, jeżeli szkoda powstała
wyłącznie z winy osoby, o której mowa w ust. 1, lub osoby trzeciej, za którą Skarb
Państwa nie ponosi odpowiedzialności.
4. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1-3 do naprawienia szkody, o którym mowa w
ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U.
Nr 16, poz. 93, z późn. zm.
3)
).
Art. 7.
1. Dysponent jednostki ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone przy:
1) wykonywaniu medycznych czynności ratunkowych przez wykonujące te czynno-
ści zespoły ratownictwa medycznego;
2) udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej przez szpitalne oddziały ratunkowe.
2. Dysponent jednostki ma obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialno-
ści cywilnej za szkody, o których mowa w ust. 1.
3. Posiadanie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o której mowa w ust.
2, jest warunkiem niezbędnym do zawarcia umowy na wykonywanie medycznych
czynności ratunkowych i umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z ministrem wła-
ściwym do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej i Na-
2)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz.
729, Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027, Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz.
1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935, Nr 228, poz.
2255, 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 243, poz. 2426 oraz z 2005 r. Nr 86,
poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz. 1479 i Nr 180, poz. 1493.
3)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz.
122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147, Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22,
poz. 99; z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321, Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr
107, poz. 464, Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388, Nr
105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646, Nr 149, poz. 703, z
1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 758,
z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983, Nr 114, poz.
1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733; Nr 130, poz. 1450, Nr 145, poz. 1638 z 2002 r. Nr 113,
poz. 984, Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592, Nr 124, poz.
1151, z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 162, poz. 1692, Nr 172, poz. 1804, Nr 281, poz.
2783, z 2005 r. Nr 48, poz. 462, Nr 157, poz. 1316, Nr 172, poz. 1438 oraz z 2006 r. Nr 133, poz. 935.
4
czelnej Rady Pielęgniarek i Położnych oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w
drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym
mowa w ust. 2, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę
gwarancyjną, biorąc pod uwagę zakres zadań realizowanych przez dysponenta jed-
nostki.
Art. 8.
1. Podstawa programowa, o której mowa w art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września
1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.
4)
), u-
względnia edukację w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
2. Zajęcia edukacyjne w zakresie udzielania pierwszej pomocy są realizowane z udzia-
łem:
1) lekarzy systemu,
2) pielęgniarek systemu,
3) ratowników medycznych
- którzy otrzymują wynagrodzenie według stawki godzinowej na podstawie umowy
cywilnoprawnej.
3. Wysokość stawki godzinowej dla lekarzy systemu, pielęgniarek systemu oraz ratow-
ników medycznych, biorących udział w zajęciach edukacyjnych w zakresie udzielania
pierwszej pomocy ustala dyrektor szkoły w ramach posiadanych środów finanso-
wych, z tym że wysokość tej stawki nie może być niższa niż wysokość stawki godzi-
nowej dla nauczyciela posiadającego stopień nauczyciela kontraktowego oraz tytuł
zawodowy magistra z przygotowaniem pedagogicznym, realizującego tygodniowy
obowiązkowy wymiar godzin, określony w art. 42 ust. 3 lp. 3 ustawy z dnia 26 stycz-
nia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674) ustalonej na pod-
stawie przepisów, o których mowa w art. 30 ust. 5 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. -
Karta Nauczyciela.
4. Zajęcia edukacyjne w zakresie udzielania pierwszej pomocy mogą być realizowane
przez nauczycieli posiadających odpowiednie przygotowanie.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw oświaty i wychowania, określi, w drodze rozporządzenia, zakres wiedzy i
umiejętności niezbędnych do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania
pierwszej pomocy, tryb ich nabywania oraz wzór zaświadczenia potwierdzającego
posiadanie przygotowania do prowadzenia zajęć w zakresie udzielania pierwszej po-
mocy, mając na celu zapewnienie właściwej ich realizacji.
Art. 9.
Ustanawia się dzień 13 października Dniem Ratownictwa Medycznego.
4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703 i
Nr 281, poz. 2781 oraz z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 94, poz. 788, Nr 122, poz. 1020, Nr 131, poz. 1091,
Nr 167, poz. 1400 i Nr 249, poz. 2104.
5
Rozdział 2
Ratownicy medyczni i ratownicy
Art. 10.
Zawód ratownika medycznego może wykonywać osoba, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie tego zawodu;
3) wykazuje znajomość języka polskiego w stopniu wystarczającym do wykonywa-
nia tego zawodu;
4) spełnia następujące wymagania:
a) ukończyła studia wyższe na kierunku (specjalności) ratownictwo medyczne
lub
b) ukończyła publiczną szkołę policealną lub niepubliczną szkołę policealną o
uprawnieniach szkoły publicznej i posiada dyplom potwierdzający uzyskanie
tytułu zawodowego „ratownik medyczny”, lub
c) posiada dyplom wydany w państwie innym niż: państwo członkowskie Unii
Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie Europej-
skiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europej-
skim Obszarze Gospodarczym, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za rów-
noważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, potwier-
dzającym tytuł zawodowy ratownika medycznego, lub
d) posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu ratownika medycznego naby-
te w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej
lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznane w
Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o za-
sadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz.
954, z późn. zm.
5)
).
Art. 11.
1. Wykonywanie zawodu ratownika medycznego polega na:
1) zabezpieczeniu osób znajdujących się w miejscu zdarzenia oraz podejmowaniu
działań zapobiegających zwiększeniu liczby ofiar i degradacji środowiska;
2) dokonywaniu oceny stanu zdrowia osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotne-
go i podejmowaniu medycznych czynności ratunkowych;
3) transportowaniu osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego;
4) komunikowaniu się z osobą w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego i udziela-
niu jej wsparcia psychicznego w sytuacji powodującej stan nagłego zagrożenia
zdrowotnego;
5)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz.
1864, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 oraz z 2006 r. Nr 12, poz. 62.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]