Ustawa o zapobieganiu zanieczyszczenia morza przez statki, WILK MORSKI, WIEDZA, KONWENCJE [ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
Dz.U. 1995 Nr 47 poz. 243
USTAWA
z dnia 16 marca 1995 r.
o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki
1)
Opracowano na pod-
stawie: tj. Dz.U. z
2006 r. Nr 99, poz.
692, z 2007 r. Nr 176,
poz. 1238.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Do zapobiegania zanieczyszczaniu morza przez statki stosuje się:
1) postanowienia następujących umów międzynarodowych, wraz ze zmianami
obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospoli-
tej Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób:
a) Międzynarodowej konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza
przez statki, 1973 r., sporządzonej w Londynie dnia 2 listopada 1973 r.,
zmienionej Protokołem uzupełniającym sporządzonym w Londynie
dnia 17 lutego 1978 r. (Dz. U. z 1987 r. Nr 17, poz. 101) oraz Protoko-
łem uzupełniającym sporządzonym w Londynie dnia 26 września 1997
r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 202, poz. 1679), zwanej dalej „Konwencją
MARPOL”,
1)
Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspól-
not Europejskich:
1) dyrektywy Rady 94/57/WE z dnia 22 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych reguł i norm doty-
czących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań
administracji morskich (Dz.Urz. L 319 z 12.12.1994, str. 20, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 2, str. 230, z późn. zm.),
2) dyrektywy Rady 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. dotyczącej przestrzegania, w odniesieniu
do żeglugi morskiej korzystającej ze wspólnotowych portów oraz żeglugi morskiej po wodach
znajdujących się pod jurysdykcją państw członkowskich, międzynarodowych norm bezpieczeń-
stwa statków i zapobiegania zanieczyszczeniom oraz pokładowych warunków życia i pracy
(kontrola państwa portu) (Dz.Urz. WE L 157 z 7.07.1995, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Pol-
skie wydanie specjalne, rozdz. 7, t. 2, str. 263, z późn. zm.),
3) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/59/WE z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie
portowych urządzeń do odbioru odpadów wytwarzanych przez statki i pozostałości ładunku
(Dz.Urz. WE L 332 z 28.12.2000, str. 81, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne,
rozdz. 7, t. 5, str. 358, z późn. zm.),
4) dyrektywy 2005/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 lipca 2005 r. zmieniającej
dyrektywę 1999/32/WE w zakresie zawartości siarki w paliwach żeglugowych (Dz.Urz. UE L
191 z 22.07.2005, str. 59).
2007-10-08
©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
b) Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckie-
go, sporządzonej w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r. (Dz. U. z 2000
r. Nr 28, poz. 346), zwanej dalej „Konwencją Helsińską 1992”,
c) Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie od-
padów i innych substancji, sporządzonej w Moskwie, Waszyngtonie,
Londynie i Meksyku dnia 29 grudnia 1972 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 11,
poz. 46), zwanej dalej „Konwencją o zatapianiu”;
1a) odpowiednio przepisy art. 5, art. 6 ust. 2 i 3, art. 7 i 8 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową (Dz. U.
Nr 121, poz. 1263 oraz z 2005 r. Nr 175, poz. 1458 i Nr 203, poz. 1683), w
zakresie eksploatacji na statkach urządzeń i instalacji zawierających sub-
stancje kontrolowane, w przypadku gdy niniejsza ustawa nie stanowi ina-
czej;
2) przepisy niniejszej ustawy.
Art. 2.
1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, przepisy ustawy stosuje się do:
1) statków znajdujących się w polskich obszarach morskich;
2) statków o polskiej przynależności znajdujących się poza granicami tych ob-
szarów.
2. Postanowienia umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1, stosuje się
na polskich obszarach morskich również do statków o przynależności do pań-
stwa niebędącego stroną którejkolwiek z nich; jednakże postanowienia tych
konwencji będą stosowane do takich statków tylko w zakresie, w jakim jest to
niezbędne do zapewnienia, że statki te nie spowodują zanieczyszczenia.
3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, poddać wszystkim lub niektó-
rym przepisom ustawy jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Gra-
nicznej i Policji oraz statki pełniące specjalną służbę państwową i inne statki
nieobjęte umowami międzynarodowymi wymienionymi w art. 1.
Art. 3.
Przepisów ustawy nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpo-
spolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.
Art. 4.
W rozumieniu niniejszej ustawy:
1) statek – oznacza urządzenie pływające używane w środowisku morskim, w
tym również wodoloty, poduszkowce, statki podwodne oraz umocowane i
pływające platformy wiertnicze;
1a) statek rybacki – oznacza statek wyposażony lub wykorzystywany handlowo
do łowienia ryb lub innych żyjących w morzu organizmów;
1b) statek sportowy – oznacza statek bez względu na napęd, wykorzystywany w
celach sportowych lub rekreacyjnych;
2) armator – oznacza osobę, która przy użyciu własnego lub cudzego statku
prowadzi działalność w środowisku morskim we własnym imieniu;
2007-10-08
©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
3) kapitan – oznacza osobę kierującą pracą na statku;
4) substancja kontrolowana – oznacza substancję wymienioną w Załączniku I
do rozporządzenia WE nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z
dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozo-
nową (Dz. Urz. WE L 244 z 29.09.2000; str. 1
2)
);
5) paliwo żeglugowe – oznacza każde ropopochodne paliwo płynne przezna-
czone do użycia lub używane na statku, w tym paliwo określone normą
przenoszącą normę ISO 8217.
Rozdział 2
Zanieczyszczenia ze statków
Art. 5.
Do zapobiegania zanieczyszczaniu morza związanego z uprawianiem żeglugi lub
prowadzeniem innej działalności morskiej przez statki stosuje się postanowienia
Konwencji MARPOL, a na Morzu Bałtyckim – również postanowienia Konwencji
Helsińskiej 1992.
Art. 6.
Statek nie może być używany do żeglugi morskiej lub innej działalności na morzu,
jeżeli nie odpowiada wymaganiom w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza,
określonym:
1) dla statków objętych Konwencją MARPOL – w postanowieniach tej Kon-
wencji;
2) dla innych jednostek – w przepisach ustawy lub przepisach wydanych na jej
podstawie;
3) dla statków objętych rozporządzeniem WE nr 2037/2000 Parlamentu Euro-
pejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożają-
cych warstwę ozonową – w przepisach tego rozporządzenia;
4) dla statków objętych rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady
(WE) nr 782/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie zakazu stosowania
związków cynoorganicznych na statkach (Dz. Urz. WE L 115 z 09.05.2003;
str. 1
3)
) – w przepisach tego rozporządzenia.
Art. 7.
1. W celu zapewnienia przestrzegania przez statek wymagań, o których mowa w
art. 6, statek podlega przeglądom i inspekcjom w zakresie i terminach określo-
nych w umowach międzynarodowych lub przepisach ustawy.
1a. Z zastrzeżeniem ust. 5, inspekcje, o których mowa w ust. 1, powinny być poprze-
dzone przeglądami statku dokonywanymi przez instytucję klasyfikacyjną sprawu-
jącą nadzór techniczny nad statkiem.
2)
Dane dotyczące ogłoszenia niniejszego aktu dotyczą jego ogłoszenia w polskim wydaniu specjal-
nym Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.
3)
Dane dotyczące ogłoszenia niniejszego aktu dotyczą jego ogłoszenia w polskim wydaniu specjal-
nym Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.
2007-10-08
 ©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
2. Niezależnie od przeglądów i inspekcji, o których mowa w ust. 1, statek może być
poddawany inspekcjom doraźnym.
3. Organami inspekcyjnymi są dyrektorzy urzędów morskich, a za granicą również
konsulowie.
4. (uchylony).
5. Organ inspekcyjny może zlecić każdorazowo dokonanie określonych przeglądów
lub czynności inspekcyjnych uznanej przez Komisję Europejską instytucji klasy-
fikacyjnej.
5a. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może powierzyć zadania orga-
nu inspekcyjnego uznanej przez Komisję Europejską instytucji klasyfikacyjnej
upoważnionej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpie-
czeństwie morskim (Dz. U. z 2006 r. Nr 99, poz. 693 oraz z 2007 r. Nr 107, poz.
732).
6. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych,
każdy w zakresie swojego działania, określą, w drodze rozporządzenia, organy
inspekcyjne dla jednostek pływających Marynarki Wojennej, Straży Granicznej
i Policji oraz tryb przeprowadzania przeglądów i inspekcji, a także ich rodzaje.
Art. 8.
1. W przypadku pozytywnego wyniku przeglądów i inspekcji, organ inspekcyjny
wydaje statkowi międzynarodowe świadectwa przewidziane w:
1) Konwencji MARPOL, ważne na okres 5 lat, oraz potwierdza ich ważność na
podstawie inspekcji rocznych i pośrednich;
2) rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 782/2003 z dnia
14 kwietnia 2003 r. w sprawie zakazu stosowania związków cynoorganicz-
nych na statkach.
2. Polski organ inspekcyjny może wydać międzynarodowe świadectwa potwierdza-
jące spełnienie wymagań przewidzianych w:
1) Konwencji MARPOL, statkowi o obcej przynależności – na wniosek wła-
ściwego organu państwa przynależności statku, będącego stroną tej Kon-
wencji;
2) rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 782/2003 z dnia
14 kwietnia 2003 r. w sprawie zakazu stosowania związków cynoorganicz-
nych na statkach – na wniosek organu państwa przynależności statku.
2a. W przypadku pozytywnego wyniku przeglądu statku nieuprawiającego żeglugi
międzynarodowej lub statku niepodlegającego konwencjom, o których mowa w
art. 1 pkt 1, upoważniona przez ministra właściwego do spraw gospodarki mor-
skiej instytucja klasyfikacyjna sprawująca nadzór techniczny nad statkiem wyda-
je statkowi zaświadczenie o zgodności na formularzu określonym przez tę insty-
tucję.
3. Świadectwa, o których mowa w ust. 1 i 2, tracą ważność przed upływem okresu,
na który zostały wystawione, jeżeli:
1) bez zgody organu inspekcyjnego wprowadzono istotne zmiany w konstruk-
cji, wyposażeniu, systemach, osprzęcie, urządzeniach lub materiałach;
2) nie została potwierdzona ich ważność;
2007-10-08
©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
3) nastąpiła zmiana przynależności statku.
4. Za przeprowadzenie inspekcji oraz wystawienie lub potwierdzenie świadectw, o
których mowa w ust. 1 i 2, pobiera się opłaty określone w załączniku do ustawy,
z tym że nie pobiera się opłat za inspekcję doraźną.
5. Opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa.
6. W przypadku gdy czynności, o których mowa w ust. 4, wykonuje upoważniona
instytucja klasyfikacyjna, dochód budżetu państwa stanowi 10 % opłaty okre-
ślonej w załączniku do ustawy.
Art. 9.
Kapitan statku jest obowiązany sprawdzić i zapewnić, aby:
1) statek przed rozpoczęciem i w czasie żeglugi lub innej działalności morskiej
odpowiadał wymaganiom w zakresie zapobiegania zanieczyszczaniu morza,
potwierdzonym odpowiednimi świadectwami, oraz posiadał plan zabezpie-
czenia przed zanieczyszczeniem morza;
2) prowadzono na bieżąco wymagane zapisy olejowe lub ładunkowe;
3) statek był obsadzony załogą mającą należyte przeszkolenie w zakresie
czynności służących zapobieganiu zanieczyszczaniu morza.
Art. 9a.
Zabrania się:
1) spalania odpadów innych niż odpady powstające w wyniku normalnej eks-
ploatacji statku:
a) na każdym statku znajdującym się w polskich obszarach morskich,
b) na statkach o polskiej przynależności, znajdujących się w obszarze Mo-
rza Bałtyckiego;
2) spalania odpadów powstałych w wyniku normalnej eksploatacji statku na
statkach znajdujących się w obszarze polskiego morza terytorialnego i mor-
skich wód wewnętrznych.
Art. 10.
1. Kapitan statku, z wyjątkiem statku rybackiego oraz statku sportowego uprawnio-
nego do przewozu nie więcej niż 12 osób, przed zawinięciem do portu znajdują-
cego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany do informo-
wania portu o odpadach znajdujących się na statku.
2. Kapitan statku o polskiej przynależności, z wyjątkiem statku rybackiego oraz
statku sportowego uprawnionego do przewozu nie więcej niż 12 osób, przed za-
winięciem do portów państw stron Konwencji Helsińskiej 1992 i portów państw
członkowskich Unii Europejskiej jest obowiązany do informowania portu o od-
padach znajdujących się na statku.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporzą-
dzenia, tryb przekazywania informacji portom oraz zainteresowanym podmio-
tom o odpadach znajdujących się na statku, zakres wymaganych informacji,
wzory obowiązujących formularzy, biorąc pod uwagę przepisy art. 5, 7 i 12
ustawy z dnia 12 września 2002 r. o portowych urządzeniach do odbioru odpa-
2007-10-08
[ Pobierz całość w formacie PDF ]