ustawa o zarz. kryzysowym, Zarządzanie kryzysowe UJ [ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/24
USTAWA
z dnia 26 kwietnia 2007 r.
o zarządzaniu kryzysowym
1)
Art. 1.
Ustawa określa organy właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego oraz ich
zadania i zasady działania w tej dziedzinie, a także zasady finansowania zadań za-
rządzania kryzysowego.
Opracowano na pod-
stawie: Dz. U. z 2007
r. Nr 89, poz. 590, z
2009 r. Nr 11, poz.
59, Nr 65, poz. 553,
Nr 85, poz. 716, Nr
131, poz. 1076, z 2010
r. Nr 240, poz. 1600,
z 2011 r. Nr 22, poz.
114.
Art. 2.
Zarządzanie kryzysowe to działalność organów administracji publicznej będąca ele-
mentem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu
sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w dro-
dze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzyso-
wych, usuwaniu ich skutków oraz odtwarzaniu zasobów i infrastruktury krytycznej.
Art. 3.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) sytuacji kryzysowej – należy przez to rozumieć sytuację wpływającą nega-
tywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi, mienia w znacznych rozmiarach
lub środowiska, wywołującą znaczne ograniczenia w działaniu właściwych
organów administracji publicznej ze względu na nieadekwatność posiada-
nych sił i środków;
2) infrastrukturze krytycznej – należy przez to rozumieć systemy oraz wcho-
dzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty
budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa pań-
stwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania
organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców. In-
frastruktura krytyczna obejmuje systemy:
a) zaopatrzenia w energię, surowce energetyczne i paliwa,
b) łączności,
c) sieci teleinformatycznych,
d) finansowe,
e) zaopatrzenia w żywność,
f) zaopatrzenia w wodę,
g) ochrony zdrowia,
h) transportowe,
1)
Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: dekret z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu
zwalczania klęsk żywiołowych, ustawę z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe, ustawę z dnia
24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, ustawę z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski
żywiołowej, ustawę z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
2012-01-17
 ©Kancelaria Sejmu
s. 2/24
i) ratownicze,
j) zapewniające ciągłość działania administracji publicznej,
k) produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji che-
micznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebez-
piecznych;
2a) europejskiej infrastrukturze krytycznej – należy przez to rozumieć systemy
oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w
tym obiekty budowlane, urządzenia i instalacje kluczowe dla bezpieczeń-
stwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funk-
cjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsię-
biorców, wyznaczone w systemach, o których mowa w pkt 2 lit. a i h, w za-
kresie energii elektrycznej, ropy naftowej i gazu ziemnego oraz transportu
drogowego, kolejowego, lotniczego, wodnego śródlądowego, żeglugi oce-
anicznej, żeglugi morskiej bliskiego zasięgu i portów, zlokalizowane na te-
rytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, których zakłócenie lub
zniszczenie miałoby istotny wpływ na co najmniej dwa państwa człon-
kowskie;
3) ochronie infrastruktury krytycznej – należy przez to rozumieć wszelkie dzia-
łania zmierzające do zapewnienia funkcjonalności, ciągłości działań i inte-
gralności infrastruktury krytycznej w celu zapobiegania zagrożeniom, ryzy-
kom lub słabym punktom oraz ograniczenia i neutralizacji ich skutków oraz
szybkiego odtworzenia tej infrastruktury na wypadek awarii, ataków oraz
innych zdarzeń zakłócających jej prawidłowe funkcjonowanie;
4) planowaniu cywilnym – należy przez to rozumieć:
a) całokształt przedsięwzięć organizacyjnych mających na celu przygoto-
wanie administracji publicznej do zarządzania kryzysowego,
b) planowanie w zakresie wspierania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Pol-
skiej w razie ich użycia oraz planowanie wykorzystania Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej do realizacji zadań z zakresu zarządzania
kryzysowego;
5) (uchylony);
6) powiecie – należy przez to rozumieć również miasto na prawach powiatu;
7) cyklu planowania – należy przez to rozumieć okresowe realizowanie eta-
pów: analizowania, programowania, opracowywania planu lub programu,
jego wdrażanie, testowanie i uruchamianie;
8) siatce bezpieczeństwa – należy przez to rozumieć zestawienie potencjalnych
zagrożeń ze wskazaniem podmiotu wiodącego przy ich usuwaniu oraz pod-
miotów współpracujących;
9) mapie zagrożenia – należy przez to rozumieć mapę przedstawiającą obszar
geograficzny objęty zasięgiem zagrożenia z uwzględnieniem różnych scena-
riuszy zdarzeń;
10) mapie ryzyka – należy przez to rozumieć mapę lub opis przedstawiający po-
tencjalnie negatywne skutki oddziaływania zagrożenia na ludzi, środowisko,
mienie i infrastrukturę;
11) zdarzeniu o charakterze terrorystycznym – należy przez to rozumieć sytuację
powstałą na skutek czynu określonego w art. 115 § 20 ustawy z dnia 6
2012-01-17
©Kancelaria Sejmu
s. 3/24
czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.
2)
) lub
zagrożenie zaistnienia takiego czynu, mogącego doprowadzić do sytuacji
kryzysowej.
Art. 4.
1. Zadania z zakresu planowania cywilnego obejmują:
1) przygotowanie planów zarządzania kryzysowego;
2) przygotowanie struktur uruchamianych w sytuacjach kryzysowych;
3) przygotowanie i utrzymywanie zasobów niezbędnych do wykonania zadań
ujętych w planie zarządzania kryzysowego;
4) utrzymywanie baz danych niezbędnych w procesie zarządzania kryzysowe-
go;
5) przygotowanie rozwiązań na wypadek zniszczenia lub zakłócenia funkcjo-
nowania infrastruktury krytycznej;
6) zapewnienie spójności między planami zarządzania kryzysowego a innymi
planami sporządzanymi w tym zakresie przez właściwe organy administra-
cji publicznej, których obowiązek wykonania wynika z odrębnych przepi-
sów.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, powinny uwzględniać:
1) zapewnienie funkcjonowania administracji publicznej w sytuacji kryzyso-
wej;
2) zapewnienie funkcjonowania i możliwości odtworzenia infrastruktury kry-
tycznej;
3) zapewnienie ciągłego monitorowania zagrożeń;
4) racjonalne gospodarowanie siłami i środkami w sytuacjach kryzysowych;
5) pomoc udzielaną ludności w zapewnieniu jej warunków przetrwania w sytu-
acjach kryzysowych.
Art. 5.
1. Tworzy się Krajowy Plan Zarządzania Kryzysowego oraz wojewódzkie, powia-
towe i gminne plany zarządzania kryzysowego, zwane dalej „planami zarządza-
nia kryzysowego”.
2. W skład planów zarządzania kryzysowego wchodzą następujące elementy:
1) plan główny zawierający:
a) charakterystykę zagrożeń oraz ocenę ryzyka ich wystąpienia, w tym do-
tyczących infrastruktury krytycznej, oraz mapy ryzyka i mapy zagro-
żeń,
b) zadania i obowiązki uczestników zarządzania kryzysowego w formie
siatki bezpieczeństwa,
2)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr
64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z
2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr
199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr
243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr
178, poz. 1479 i Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz. 1592 i Nr 226, poz.
1648, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850, Nr 124, poz. 859 i Nr 192, poz. 1378, z 2008 r. Nr
90, poz. 560, Nr 122, poz. 782, Nr 171, poz. 1056, Nr 173, poz. 1080, Nr 182, poz. 1133 i Nr 214,
poz. 1344 oraz z 2009 r. Nr 62, poz. 504 i Nr 63, poz. 533.
2012-01-17
 ©Kancelaria Sejmu
s. 4/24
c) zestawienie sił i środków planowanych do wykorzystania w sytuacjach
kryzysowych;
2) zespół przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowych, a w tym:
a) zadania w zakresie monitorowania zagrożeń,
b) tryb uruchamiania niezbędnych sił i środków, uczestniczących w reali-
zacji planowanych przedsięwzięć na wypadek sytuacji kryzysowej,
c) procedury reagowania kryzysowego, określające sposób postępowania
w sytuacjach kryzysowych,
d) współdziałanie między siłami, o których mowa w lit. b;
3) załączniki funkcjonalne planu głównego określające:
a) procedury realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego, w tym
związane z ochroną infrastruktury krytycznej,
b) organizację łączności,
c) organizację systemu monitorowania zagrożeń, ostrzegania i alarmowa-
nia,
d) zasady informowania ludności o zagrożeniach i sposobach postępowa-
nia na wypadek zagrożeń,
e) organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych,
f) organizację ratownictwa, opieki medycznej, pomocy społecznej oraz
pomocy psychologicznej,
g) organizację ochrony przed zagrożeniami charakterystycznymi dla dane-
go obszaru,
h) wykaz zawartych umów i porozumień związanych z realizacją zadań
zawartych w planie zarządzania kryzysowego,
i) zasady oraz tryb oceniania i dokumentowania szkód,
j) procedury uruchamiania rezerw państwowych,
k) wykaz infrastruktury krytycznej znajdującej się odpowiednio na terenie
województwa, powiatu lub gminy, objętej planem zarządzania kryzy-
sowego,
l) priorytety w zakresie ochrony oraz odtwarzania infrastruktury krytycz-
nej.
3. Plany zarządzania kryzysowego podlegają systematycznej aktualizacji, a cykl
planowania nie może być dłuższy niż dwa lata.
4. Cykl planowania realizują właściwe organy administracji publicznej oraz pod-
mioty przewidywane do realizacji przedsięwzięć określonych w planie zarzą-
dzania kryzysowego, w zakresie ich dotyczącym.
5. Plany zarządzania kryzysowego uzgadnia się z kierownikami jednostek organi-
zacyjnych, w zakresie ich dotyczącym, planowanych do wykorzystania przy re-
alizacji przedsięwzięć określonych w planie.
Art. 5a.
1. Na potrzeby Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego, ministrowie kierujący
działami administracji rządowej, kierownicy urzędów centralnych oraz wojewo-
dowie sporządzają Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego, zwany
dalej „Raportem”.
2. Koordynację przygotowania Raportu zapewnia dyrektor Rządowego Centrum
Bezpieczeństwa, a w części dotyczącej zagrożeń o charakterze terrorystycznym,
2012-01-17
©Kancelaria Sejmu
s. 5/24
mogących doprowadzić do sytuacji kryzysowej, Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego.
3. Raport jest dokumentem zawierającym następujące elementy:
1) wskazanie najważniejszych zagrożeń przez stworzenie mapy ryzyka;
2) określenie celów strategicznych;
3) określenie priorytetów w reagowaniu na określone zagrożenia;
4) wskazanie sił i środków niezbędnych do osiągnięcia celów strategicznych;
5) programowanie zadań w zakresie poprawy bezpieczeństwa przez uwzględ-
nianie regionalnych i lokalnych inicjatyw;
6) wnioski zawierające hierarchicznie uporządkowaną listę przedsięwzięć nie-
zbędnych do osiągnięcia celów strategicznych.
4. Raport przyjmuje Rada Ministrów w drodze uchwały.
5. Kierunki działania wynikające z wniosków z Raportu stanowią element Krajo-
wego Planu Zarządzania Kryzysowego oraz są uwzględniane w planach zarzą-
dzania kryzysowego.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb i terminy opra-
cowywania Raportu, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiednie-
go poziomu bezpieczeństwa narodowego.
Art. 5b.
1. Rada Ministrów przyjmuje, w drodze uchwały, Narodowy Program Ochrony In-
frastruktury Krytycznej, zwany dalej „programem”, którego celem jest stworze-
nie warunków do poprawy bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej, w szcze-
gólności w zakresie:
1) zapobiegania zakłóceniom funkcjonowania infrastruktury krytycznej;
2) przygotowania na sytuacje kryzysowe mogące niekorzystnie wpłynąć na in-
frastrukturę krytyczną;
3) reagowania w sytuacjach zniszczenia lub zakłócenia funkcjonowania infra-
struktury krytycznej;
4) odtwarzania infrastruktury krytycznej.
2. Program określa:
1) narodowe priorytety, cele, wymagania oraz standardy, służące zapewnieniu
sprawnego funkcjonowania infrastruktury krytycznej;
2) ministrów kierujących działami administracji rządowej i kierowników urzę-
dów centralnych odpowiedzialnych za systemy, o których mowa w art. 3
pkt 2;
3) szczegółowe kryteria pozwalające wyodrębnić obiekty, instalacje, urządze-
nia i usługi wchodzące w skład systemów infrastruktury krytycznej, biorąc
pod uwagę ich znaczenie dla funkcjonowania państwa i zaspokojenia po-
trzeb obywateli.
3. Program przygotowuje dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa we
współpracy z ministrami i kierownikami urzędów centralnych odpowiedzialny-
mi za systemy, o których mowa w art. 3 pkt 2, oraz właściwymi w sprawach
bezpieczeństwa narodowego.
4. Programem obejmuje się infrastrukturę krytyczną w podziale na systemy, o któ-
rych mowa w art. 3 pkt 2.
5. Program podlega aktualizacji nie rzadziej niż raz na dwa lata.
2012-01-17
[ Pobierz całość w formacie PDF ]