ustawa pragmatyczna, [ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/89
Dz.U. 2003 Nr 179 poz. 1750
USTAWA
z dnia 11 września 2003 r.
o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Opracowano na
podstawie: tj. Dz. U.
z 2010 r. Nr 90, poz.
593, Nr 107, poz.
679, Nr 113, poz.
745, Nr 127, poz.
857, Nr 182, poz.
1228, Nr 238, poz.
1578, z 2011 r. Nr
22, poz. 114, Nr 112,
poz. 654, Nr 122,
poz. 696, Nr 171,
poz. 1016, Nr 236,
poz. 1396.
Ustawa określa:
1) zasady powoływania do zawodowej służby wojskowej;
2) przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych;
3) podstawowe uprawnienia i obowiązki służbowe żołnierzy zawodowych, w
tym uprawnienia w zakresie działalności publicznej;
4) zasady otrzymywania uposażenia i innych należności pieniężnych przez żoł-
nierzy zawodowych;
5) zasady zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej;
6) przebieg służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych;
7) przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnie-
rzy zawodowych w razie ogłoszenia mobilizacji, stanu wojennego i w czasie
wojny.
Art. 2.
Żołnierzem zawodowym może być osoba posiadająca obywatelstwo polskie, o nie-
poszlakowanej opinii, której wierność dla Rzeczypospolitej Polskiej nie budzi wąt-
pliwości, posiadająca odpowiednie kwalifikacje oraz zdolność fizyczną i psychiczną
do pełnienia zawodowej służby wojskowej.
Art. 3.
1. Żołnierze zawodowi są żołnierzami w czynnej służbie wojskowej.
1a. Żołnierze zawodowi pełnią czynną służbę wojskową jako służbę stałą albo służbę
kontraktową.
2. Żołnierze zawodowi pełnią zawodową służbę wojskową dla dobra Rzeczypospo-
litej Polskiej. Służba ta wymaga zdyscyplinowania, lojalności i poświęcenia.
3. Państwo zapewnia żołnierzom zawodowym godne warunki życia, umożliwiające
oddanie się służbie Narodowi i Ojczyźnie, rekompensując odpowiednio trud,
ograniczenia i wyrzeczenia związane z pełnieniem zawodowej służby wojsko-
wej.
2012-01-19
©Kancelaria Sejmu
s. 2/89
Art. 4.
1. Żołnierze zawodowi stanowią kadrę zawodową Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi”.
2. Kadra zawodowa Sił Zbrojnych dzieli się na:
1) korpus oficerów zawodowych;
2) korpus podoficerów zawodowych;
3) korpus szeregowych zawodowych.
3. Korpusy oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych za-
wodowych dzielą się na korpusy osobowe. Korpusy osobowe dzielą się na grupy
osobowe, w których występuje podział na specjalności wojskowe.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, liczbę stanowisk służbowych
w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych, uwzględniając
strukturę Sił Zbrojnych.
5. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi korpusy
osobowe, ustala ich podział na grupy osobowe i specjalności wojskowe, zapew-
niając zaspokojenie potrzeb Sił Zbrojnych.
6. (uchylony).
Art. 5.
1. Zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej ustala
wojskowa komisja lekarska, która wydaje w tej sprawie orzeczenie. Orzeczenie
wojskowej komisji lekarskiej jest decyzją.
2. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się:
1) żołnierza zawodowego – z urzędu albo na jego wniosek;
2) żołnierza i inną osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby woj-
skowej – z urzędu.
3. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się z urzędu żołnierzy zawodowych:
1) gdy nie wykonują zadań służbowych z powodu choroby trwającej nieprze-
rwanie przez trzy miesiące;
2) jeżeli w ich stanie zdrowia nastąpiło pogorszenie uniemożliwiające lub
utrudniające wykonywanie zadań służbowych;
3) gdy ulegli wypadkom pozostającym w związku z pełnieniem zawodowej
służby wojskowej lub u których została stwierdzona choroba powstała w
związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojsko-
wej;
4) w celu przeprowadzenia okresowych lub okolicznościowych badań lekar-
skich – jeżeli zaliczeni zostali do określonych grup osobowych;
5) przed skierowaniem do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza grani-
cami państwa oraz po powrocie do kraju;
6) jeżeli orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej jest niezbędne w postępowa-
niu karnym lub w sprawach o wykroczenia;
7) (uchylony).
4. Do wojskowej komisji lekarskiej można skierować z urzędu żołnierza zawodo-
wego również w innych niż wymienione w ust. 3 przypadkach uzasadnionych
potrzebami Sił Zbrojnych, w tym w szczególności:
1) przed wyznaczeniem na stanowisko służbowe;
2012-01-19
©Kancelaria Sejmu
s. 3/89
2) w związku z przeniesieniem do innego korpusu osobowego albo innej grupy
osobowej;
3) przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej z przyczyn innych niż ze
względu na stan zdrowia;
4) gdy nie przystąpił w nakazanym terminie do sprawdzianu sprawności fi-
zycznej lub gdy otrzymał ze sprawdzianu sprawności fizycznej ocenę niedo-
stateczną.
5. Do wojskowej komisji lekarskiej kierują:
1) wojskowy komendant uzupełnień – żołnierzy i inne osoby ubiegające się o
powołanie do zawodowej służby wojskowej;
2) dowódca jednostki wojskowej – w przypadkach wymienionych w ust. 2 pkt
1, ust. 3 pkt 1 – 4 oraz ust. 4 pkt 3 i 4, a także, po uzgodnieniu z organem
właściwym do wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbo-
we, w przypadkach wymienionych w ust. 3 pkt 5 oraz w ust. 4 pkt 1 i 2;
3) sąd, prokurator, komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojsko-
wej oraz inny organ, przed którym toczy się postępowanie w sprawach o
przestępstwo lub wykroczenie – w przypadku wymienionym w ust. 3 pkt 6;
4) Minister Obrony Narodowej – wszystkich żołnierzy zawodowych.
6. Ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej
służby wojskowej:
1) kategoria Z – zdolny do zawodowej służby wojskowej, co oznacza zdolność
do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz służby w charakterze kan-
dydata na żołnierza zawodowego;
1a) kategoria Z/O – zdolny do zawodowej służby wojskowej z ograniczeniami,
co oznacza ograniczoną zdolność do dalszego pełnienia zawodowej służby
wojskowej w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk
oraz na określonych stanowiskach służbowych;
2) kategoria N – trwale lub czasowo niezdolny do zawodowej służby wojsko-
wej oraz niezdolny do służby w charakterze kandydata na żołnierza zawo-
dowego.
7. Orzeczenie o zaliczeniu danego żołnierza lub innej osoby do jednej z kategorii, o
których mowa w ust. 6, właściwe wojskowe
komisje lekarskie wydają na pod-
stawie badania lekarskiego fizycznej i psychicznej zdolności tej osoby do służby
w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na poszcze-
gólnych stanowiskach służbowych, z uwzględnieniem wyników badań specjali-
stycznych, a w razie potrzeby również obserwacji szpitalnej.
7a. Kategorię Z/O orzeka się w stosunku do żołnierzy zawodowych, którzy wskutek
wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo
chorobą powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami
służby wojskowej, doznali stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.
7b. Orzekając o zaliczeniu żołnierza zawodowego do kategorii Z/O właściwe woj-
skowe komisje lekarskie uwzględniają zdolność do pełnienia zawodowej służby
wojskowej na stanowisku służbowym wskazanym przez organ właściwy do wy-
znaczania na to stanowisko. Stanowisko służbowe wskazuje się w uzgodnieniu z
żołnierzem zawodowym.
8. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do
zawodowej służby wojskowej oraz do służby poza granicami państwa;
2012-01-19
©Kancelaria Sejmu
s. 4/89
2) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do
pełnienia służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach
wojsk oraz na poszczególnych stanowiskach służbowych wymagających
szczególnych predyspozycji zdrowotnych;
3) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o ograniczonej
zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej w poszczególnych ro-
dzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na określonych stanowiskach
służbowych;
4) właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich;
5) tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich żołnierzy zawodowych i
osób ubiegających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej;
6) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do zawodowej służby wojsko-
wej;
7) szczegółowe warunki orzekania o ograniczonej zdolności do zawodowej
służby wojskowej;
8) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do służby wojskowej poza gra-
nicami państwa;
9) sposób ustalania związku chorób oraz śmierci ze służbą wojskową.
9. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 8, należy wskazać kategorie zdolności
do zawodowej służby wojskowej orzekane w razie stwierdzenia poszczególnych
chorób lub ułomności oraz uwzględnić oznaczenie chorób lub ułomności według
paragrafów i punktów w celu zapewnienia ochrony danych osobowych w proce-
sie orzeczniczym, a także określić tryb kierowania do wojskowych komisji le-
karskich i tryb postępowania tych komisji, z uwzględnieniem prowadzenia do-
datkowych badań specjalistycznych wymaganych w poszczególnych rodzajach
Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na poszczególnych stanowiskach służbo-
wych, a także do służby poza granicami państwa, tryb wydawania orzeczeń i ich
zatwierdzania, niezbędne elementy orzeczenia, tryb rozpatrywania odwołań i
sprzeciwów od tych orzeczeń oraz ich uchylania w trybie nadzoru, niezbędną
dokumentację lekarską i inne dokumenty mogące stanowić podstawę orzeczenia
wojskowej komisji lekarskiej, wzór skierowania do wojskowych komisji lekar-
skich, jak również wzory orzeczeń i certyfikatów wydawanych przez te komisje.
Rozporządzenie zapewni, aby do zawodowej służby wojskowej były powoływa-
ne i pełniły ją osoby posiadające stan zdrowia odpowiadający warunkom zawo-
dowej służby wojskowej.
Art. 5a.
1. Osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej, wojskowy
komendant uzupełnień kieruje do wojskowej pracowni psychologicznej w celu
wydania orzeczenia psychologicznego w zakresie braku przeciwwskazań do
pełnienia tej służby.
2. O skierowaniu osoby, o której mowa w ust. 1, do wojskowej pracowni psycholo-
gicznej wojskowy komendant uzupełnień informuje kierownika tej pracowni.
3. Kierownik wojskowej pracowni psychologicznej informuje wojskowego komen-
danta uzupełnień o fakcie niestawienia się osoby, o której mowa w ust. 1, do
wojskowej pracowni psychologicznej.
4. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej wydaje psy-
cholog tej pracowni uprawniony do przeprowadzenia badań psychologicznych.
2012-01-19
©Kancelaria Sejmu
s. 5/89
5. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej doręcza się na
piśmie osobie, o której mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi uzu-
pełnień.
6. Od orzeczenia psychologicznego wojskowej pracowni psychologicznej przysłu-
guje osobie, o której mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi uzupeł-
nień odwołanie do wojskowej pracowni psychologicznej będącej organem wyż-
szego stopnia.
7. Minister Obrony Narodowej, uwzględniając właściwość wojskowych pracowni
psychologicznych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb kierowania do wojskowych pracowni psychologicznych oraz sposób i
tryb wydawania orzeczeń psychologicznych;
2) zakres badań psychologicznych, którym jest poddawana osoba, która zgłosi-
ła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej;
3) tryb odwoływania się od orzeczeń psychologicznych;
4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychologicz-
nymi oraz wzory stosowanych dokumentów i orzeczeń.
Art. 6.
1. W rozumieniu ustawy następujące określenia oznaczają:
1) żołnierze zawodowi – żołnierzy pełniących stałą albo kontraktową zawodo-
wą służbę wojskową;
2) potrzeby Sił Zbrojnych – celowość:
a) powołania do zawodowej służby wojskowej,
b) wyznaczenia na stanowisko służbowe,
c) zwolnienia ze stanowiska służbowego,
d) przeniesienia do rezerwy kadrowej lub dyspozycji albo do innego kor-
pusu osobowego,
e) zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej
– w ramach liczby stanowisk w poszczególnych korpusach kadry zawo-
dowej Sił Zbrojnych;
3) stanowisko służbowe – usytuowanie żołnierza zawodowego w hierarchii
służbowej jednostki organizacyjnej, z określonymi dla tego stanowiska:
a) nazwą,
b) stopniem etatowym,
c) grupą uposażenia,
d) korpusem osobowym,
e) grupą osobową,
f) specjalnością wojskową;
4) stopień etatowy – określony dla danego stanowiska służbowego stopień
wojskowy;
5) wyższe stanowisko służbowe – stanowisko służbowe, którego stopień eta-
towy jest wyższy od stopnia etatowego poprzednio zajmowanego stanowi-
ska służbowego;
6) równorzędne stanowisko służbowe – stanowisko służbowe, którego stopień
etatowy jest równy stopniowi etatowemu poprzednio zajmowanego stano-
wiska służbowego;
2012-01-19
[ Pobierz całość w formacie PDF ]