USTAWA z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, BUDOWNICTWO, Uprawnienia budowlane [ Pobierz całość w formacie PDF ]
USTAWA
z dnia 27 marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1.
Ustawa określa:
1)
zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy
administracji rządowej,
2)
zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania
zasad ich zagospodarowania i zabudowy
- przyjmując ład przestrzenny i zrównowaŜony rozwój za podstawę tych działań.
2.
W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:
1)
wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury;
2)
walory architektoniczne i krajobrazowe;
3)
wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntów rolnych i
leśnych;
4)
wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
5)
wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a takŜe potrzeby osób
niepełnosprawnych;
6)
walory ekonomiczne przestrzeni;
7)
prawo własności;
8)
potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa;
9)
potrzeby interesu publicznego.
Art. 2.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1)
„ładzie przestrzennym”
- naleŜy przez to rozumieć takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy
harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i
wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-
estetyczne;
2)
„zrównowaŜonym rozwoju”
- naleŜy przez to rozumieć rozwój, o którym mowa w art. 3 pkt 50 ustawy
z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 i Nr 115, poz. 1229, z
2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46,
poz. 392);
3)
„środowisku”
- naleŜy przez to rozumieć środowisko, o którym mowa w art. 3 pkt 39 ustawy z dnia 27
kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;
4)
„interesie publicznym”
- naleŜy przez to rozumieć uogólniony cel dąŜeń i działań, uwzględniających
zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa lub lokalnych społeczności, związanych z
zagospodarowaniem przestrzennym;
5)
„inwestycji celu publicznego”
- naleŜy przez to rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i
ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), stanowiące realizację celów, o których
mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr
46, poz. 543, z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz.
676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070, Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i
Nr 240, poz. 2058 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 15);
6)
„obszarze przestrzeni publicznej”
- naleŜy przez to rozumieć obszar o szczególnym znaczeniu dla
zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy jakości ich Ŝycia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów
społecznych ze względu na jego połoŜenie oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne, określony w
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy;
7)
„obszarze problemowym”
- naleŜy przez to rozumieć obszar szczególnego zjawiska z zakresu
gospodarki przestrzennej lub występowania konfliktów przestrzennych wskazany w planie
zagospodarowania przestrzennego województwa lub określony w studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy;
8)
„obszarze wsparcia”
- naleŜy przez to rozumieć obszar określony w ustawie
(1)
z dnia 12 maja 2000
r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz. U. Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041 i Nr 109,
poz. 1158, z 2001 r. Nr 45, poz. 497, Nr 100, poz. 1085, Nr 111, poz. 1197 i Nr 154, poz. 1800 oraz z
2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 66, poz. 596 i Nr 230, poz. 1921);
9)
„obszarze metropolitalnym”
- naleŜy przez to rozumieć obszar wielkiego miasta oraz powiązanego z
nim funkcjonalnie bezpośredniego otoczenia, ustalony w koncepcji przestrzennego
zagospodarowania kraju;
10)
„dobrach kultury współczesnej”
- naleŜy przez to rozumieć niebędące zabytkami dobra kultury, takie
jak pomniki, miejsca pamięci, budynki, ich wnętrza i detale, zespoły budynków, załoŜenia
urbanistyczne i krajobrazowe, będące uznanym dorobkiem współcześnie Ŝyjących pokoleń, jeŜeli
cechuje je wysoka wartość artystyczna lub historyczna;
11)
„terenie zamkniętym”
- naleŜy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9
ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz.
1086 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 110, poz. 1189, Nr 115, poz. 1229 i Nr 125, poz. 1363);
12)
„działce budowlanej”
- naleŜy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której
wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposaŜenie w urządzenia
infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych
przepisów i aktów prawa miejscowego;
13)
„uzbrojeniu terenu”
- naleŜy przez to rozumieć urządzenia, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;
14)
„dostępie do drogi publicznej”
- naleŜy przez to rozumieć bezpośredni dostęp do tej drogi albo
dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej słuŜebności drogowej;
15)
„standardach”
- naleŜy przez to rozumieć zbiory i zakresy wymagań dotyczących opracowań i
dokumentów planistycznych oraz zasady stosowania w nich parametrów dotyczących
zagospodarowania przestrzennego;
16)
„parametrach i wskaźnikach urbanistycznych”
- naleŜy przez to rozumieć parametry i wskaźniki
ustanawiane w dokumentach planistycznych, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 10
ust. 4, art. 16 ust. 2 i art. 40;
17)
„walorach ekonomicznych przestrzeni”
- naleŜy przez to rozumieć te cechy przestrzeni, które
moŜna określić w kategoriach ekonomicznych;
18)
„wartości nieruchomości”
- naleŜy przez to rozumieć wartość rynkową nieruchomości;
19)
„powierzchni sprzedaŜy”
- naleŜy przez to rozumieć tę część ogólnodostępnej powierzchni obiektu
handlowego stanowiącego całość techniczno-uŜytkową, przeznaczonego do sprzedaŜy detalicznej, w
której odbywa się bezpośrednia sprzedaŜ towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i
gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur,
komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.).
Art. 3. 1.
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i
wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, naleŜy do zadań własnych gminy.
2.
Prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów z zakresu
zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju, naleŜy
do zadań samorządu powiatu.
3.
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym uchwalanie planu
zagospodarowania przestrzennego województwa, naleŜy do zadań samorządu województwa.
4.
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa, wyraŜonej w koncepcji przestrzennego
zagospodarowania kraju, naleŜy do zadań Rady Ministrów.
Art. 4. 1.
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie
sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego.
1a.
(2)
W odniesieniu do obszarów morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz sposób
zagospodarowania i warunki zabudowy terenu określa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 marca
1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153,
poz. 1502 i Nr 170, poz. 1652 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 41).
2.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów
zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, przy czym:
1)
lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu
publicznego;
2)
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze
decyzji o warunkach zabudowy.
3.
W odniesieniu do terenów zamkniętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
ustala się tylko granice tych terenów oraz granice ich stref ochronnych. W strefach ochronnych ustala się
ograniczenia w zagospodarowaniu i korzystaniu z terenów, w tym zakaz zabudowy.
Art. 5.
Opracowywanie projektów planów zagospodarowania przestrzennego województwa, studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego jest projektowaniem zagospodarowania przestrzennego, odpowiednio w
skali regionalnej i lokalnej, w rozumieniu art. 2 ust. 3 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o
samorządach zawodowych architektów, inŜynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5,
poz. 42 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 221, Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052).
Art. 6. 1.
Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi
przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.
2.
KaŜdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do:
1)
zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, jeŜeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób
trzecich;
2)
ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów naleŜących do innych osób
lub jednostek organizacyjnych.
Art. 7.
Rozstrzygnięcia wójta, burmistrza, prezydenta miasta albo marszałka województwa o
nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag dotyczących projektu tego studium, wniosków dotyczących
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uwag dotyczących projektu tego planu albo
wniosków dotyczących planu zagospodarowania przestrzennego województwa - nie podlegają zaskarŜeniu
do sądu administracyjnego.
Art. 8. 1.
Organem doradczym ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej w sprawach planowania i zagospodarowania przestrzennego jest Główna Komisja
Urbanistyczno-Architektoniczna.
2.
Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej powołuje i
odwołuje przewodniczącego i członków komisji, o której mowa w ust. 1, oraz ustala, w drodze zarządzenia,
regulamin określający organizację i tryb jej działania.
3.
Marszałek województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z zastrzeŜeniem ust. 4 i 5,
odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję urbanistyczno-architektoniczną, jako organ doradczy, oraz
ustala, w drodze regulaminu, jej organizację i tryb działania.
4.
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta moŜe powierzyć gminnej komisji urbanistyczno-
architektonicznej powołanej w innej gminie pełnienie funkcji organu doradczego, na mocy porozumienia
zawartego z odpowiednim wójtem, burmistrzem lub prezydentem miasta.
5.
Przy starostach powiatów mogą być powoływane powiatowe komisje urbanistyczno-architektoniczne
jako organy doradcze starostów powiatów oraz, na podstawie stosownych porozumień, wójtów, burmistrzów
gmin albo prezydentów miast wchodzących w skład tych powiatów, które nie powołały gminnych komisji
lub nie powierzyły funkcji pełnienia organu doradczego komisji powołanej w innej gminie, w trybie
określonym w ust. 4.
6.
Organy doradcze, o których mowa w ust. 1 oraz w ust. 3 i 5, składają się z osób o wykształceniu i
przygotowaniu fachowym związanym bezpośrednio z teorią i praktyką planowania przestrzennego, w tym co
najmniej w połowie z osób rekomendowanych przez branŜowe stowarzyszenia i samorządy zawodowe.
Rozdział 2
Planowanie przestrzenne w gminie
Art. 9. 1.
W celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania
przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i
kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej
„studium”
.
2.
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i graficzną,
uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii
rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina
dysponuje takim opracowaniem.
3.
Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy.
4.
Ustalenia studium są wiąŜące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
5.
Studium nie jest aktem prawa miejscowego.
Art. 10. 1.
W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające w szczególności z:
1)
dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu;
2)
stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony;
3)
stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej, wielkości i jakości zasobów
wodnych oraz wymogów ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego;
4)
stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
5)
warunków i jakości Ŝycia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia;
6)
zagroŜenia bezpieczeństwa ludności i jej mienia;
7)
potrzeb i moŜliwości rozwoju gminy;
8)
stanu prawnego gruntów;
9)
występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych;
10)
występowania obszarów naturalnych zagroŜeń geologicznych;
11)
występowania udokumentowanych złóŜ kopalin oraz zasobów wód podziemnych;
12)
występowania terenów górniczych wyznaczonych na podstawie przepisów odrębnych;
13)
stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym stopnia uporządkowania gospodarki
wodno-ściekowej, energetycznej oraz gospodarki odpadami;
14)
zadań słuŜących realizacji ponadlokalnych celów publicznych.
2.
W studium określa się w szczególności:
1)
kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów;
2)
kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz uŜytkowania terenów, w tym tereny
wyłączone spod zabudowy;
3)
obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu kulturowego
i uzdrowisk;
4)
obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
5)
kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;
6)
obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym;
7)
obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym,
zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego województwa i ustaleniami
programów, o których mowa w art. 48 ust. 1;
8)
(3)
obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary wymagające przeprowadzenia
scaleń i podziału nieruchomości, a takŜe obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o
powierzchni sprzedaŜy
powyŜej 400 m
2
oraz obszary przestrzeni publicznej;
9)
obszary, dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego,
w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i
nieleśne;
10)
kierunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej;
11)
obszary naraŜone na niebezpieczeństwo powodzi i osuwania się mas ziemnych;
12)
obiekty lub obszary, dla których wyznacza się w złoŜu kopaliny filar ochronny;
13)
obszary pomników zagłady i ich stref ochronnych oraz obowiązujące na nich ograniczenia
prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o
ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady (Dz. U. Nr 41, poz. 412 oraz z 2002 r. Nr 113,
poz. 984 i Nr 153, poz. 1271);
14)
obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji lub rekultywacji;
15)
granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych;
16)
inne obszary problemowe, w zaleŜności od uwarunkowań i potrzeb zagospodarowania
występujących w gminie.
3.
Obowiązek przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w
przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 8, powstaje po upływie 3 miesięcy od dnia ustanowienia tego
obowiązku.
4.
Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w
drodze rozporządzenia, wymagany zakres projektu studium w części tekstowej i graficznej, uwzględniając w
szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań kartograficznych,
stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac planistycznych.
Art. 11.
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu
do sporządzania studium, kolejno:
1)
ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a takŜe w sposób zwyczajowo przyjęty w
danej miejscowości, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium, określając formę,
miejsce i termin składania wniosków dotyczących studium, nie krótszy jednak niŜ 21 dni od dnia
ogłoszenia;
2)
zawiadamia na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium instytucje i
organy właściwe do uzgadniania i opiniowania projektu studium;
3)
rozpatruje wnioski, o których mowa w pkt 1;
4)
sporządza projekt studium, uwzględniając ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego
województwa; w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego województwa lub
niewprowadzenia do planu zagospodarowania przestrzennego województwa zadań rządowych,
uwzględnia ustalenia programów, o których mowa w art. 48 ust. 1;
5)
uzyskuje od gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej
opinię o projekcie studium;
6)
uzgadnia projekt studium z zarządem województwa w zakresie jego zgodności z ustaleniami planu
zagospodarowania przestrzennego województwa;
7)
uzgadnia projekt studium z wojewodą w zakresie jego zgodności z ustaleniami programów, o których
mowa w art. 48 ust. 1;
8)
występuje o opinie dotyczące rozwiązań przyjętych w projekcie studium do:
a)
starosty powiatowego,
b)
gmin sąsiednich,
c)
właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków.
d)
właściwych organów wojskowych, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa,
e)
dyrektora właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa technicznego,
pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani,
f)
właściwego organu nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania terenów górniczych,
g)
właściwego organu administracji geologicznej,
h)
ministra właściwego do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów ochrony
uzdrowiskowej,
i)
(4)
dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej w zakresie zagospodarowania obszarów
naraŜonych na niebezpieczeństwo powodzi,
j)
(5)
regionalnego dyrektora ochrony środowiska;
9)
wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień;
10)
(6)
ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłoŜeniu projektu studium do publicznego wglądu na co
najmniej 14 dni przed dniem wyłoŜenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą oddziaływania na
środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 30 dni oraz organizuje w tym czasie
dyskusję publiczną nad przyjętymi w tym projekcie studium rozwiązaniami;
11)
wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 10, termin, w którym osoby prawne i fizyczne oraz
jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu
studium, nie krótszy niŜ 21 dni od dnia zakończenia okresu wyłoŜenia studium;
12)
przedstawia radzie gminy do uchwalenia projekt studium wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o
których mowa w pkt 11.
Art. 12. 1.
Studium uchwala rada gminy, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag, o
których mowa w art. 11 pkt 12. Tekst i rysunek studium oraz rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag
stanowią załączniki do uchwały o uchwaleniu studium.
2.
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę o uchwaleniu studium wraz
z załącznikami, o których mowa w ust. 1, oraz dokumentacją prac planistycznych w celu oceny ich
zgodności z przepisami prawnymi.
3.
JeŜeli rada gminy nie uchwaliła studium, nie przystąpiła do jego zmiany albo, uchwalając studium,
nie określiła w nim obszarów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i
wojewódzkim, ujętych w planie zagospodarowania przestrzennego województwa lub w programach, o
których mowa w art. 48 ust. 1, wojewoda, po podjęciu czynności zmierzających do uzgodnienia terminu
realizacji tych inwestycji i warunków wprowadzenia tych inwestycji do studium, wzywa radę gminy do
uchwalenia studium lub jego zmiany w wyznaczonym terminie. Po bezskutecznym upływie tego terminu
wojewoda sporządza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego albo jego zmianę dla obszaru,
którego dotyczy zaniechanie gminy, w zakresie koniecznym dla moŜliwości realizacji inwestycji celu
publicznego oraz wydaje w tej sprawie zarządzenie zastępcze. Przyjęty w tym trybie plan wywołuje skutki
prawne takie jak miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
4.
W przypadku, o którym mowa w ust. 3, koszty sporządzenia planu ponosi w całości gmina, której
obszaru dotyczy zarządzenie zastępcze.
Art. 13. 1.
Koszty sporządzenia studium obciąŜają budŜet gminy.
2.
Koszty sporządzenia lub zmiany studium wynikające z rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o
znaczeniu ponadlokalnym obciąŜają odpowiednio budŜet państwa, budŜet województwa albo budŜet
powiatu.
Art. 14. 1.
W celu ustalenia przeznaczenia terenów, w tym dla inwestycji celu publicznego, oraz
określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do
sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zwanego dalej
„planem miejscowym”
,
z zastrzeŜeniem ust. 6.
2.
Integralną częścią uchwały, o której mowa w ust. 1, jest załącznik graficzny przedstawiający granice
obszaru objętego projektem planu.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]