ustawa o swobodzie dzia-alnoÂci gospodarczej, studia administracyjne, konstytucyjny system organów ... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
Dz.U. 2004 Nr 173 poz. 1807
USTAWA
z dnia 2 lipca 2004 r.
o swobodzie działalności gospodarczej
Opracowano na pod-
stawie: t.j. Dz.U. z
2007 r. Nr 155, poz.
1095, Nr 180, poz.
1280, z 2008 r. Nr 70,
poz. 416, Nr 116, poz.
732, Nr 123, poz. 803,
Nr 141, poz. 888, Nr
171, poz. 1056, Nr
216, poz. 1367, z 2009
r. Nr 3, poz. 11, z
2009 r. Nr 18, poz.
97.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa reguluje podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodar-
czej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadania organów administracji
publicznej w tym zakresie.
Art. 2.
Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, han-
dlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż,
a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.
Art. 3.
Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie
upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnic-
twa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzeda-
ży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług zwią-
zanych z pobytem turystów.
Art. 4.
1. Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jed-
nostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje
zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.
2. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wy-
konywanej przez nich działalności gospodarczej.
Art. 5.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
2009-02-13
©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
1) organ koncesyjny – organ administracji publicznej upoważniony na podsta-
wie ustawy do udzielania, odmowy udzielania, zmiany i cofania koncesji;
2) osoba zagraniczna:
a) osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego,
b) osobę prawną z siedzibą za granicą,
c) jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność
prawną, z siedzibą za granicą;
3) przedsiębiorca zagraniczny – osobę zagraniczną wykonującą działalność go-
spodarczą za granicą;
4) oddział – wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności go-
spodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy
lub głównym miejscem wykonywania działalności;
5) działalność regulowana – działalność gospodarczą, której wykonywanie
wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami pra-
wa.
Art. 6.
1. Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wol-
ne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych
przepisami prawa.
2. Organ administracji publicznej nie może żądać ani uzależnić swojej decyzji w
sprawie podjęcia, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej
przez zainteresowaną osobę od spełnienia przez nią dodatkowych warunków, w
szczególności przedłożenia dokumentów lub ujawnienia danych, nieprzewidzia-
nych przepisami prawa.
Art. 7.
Państwo udziela przedsiębiorcom pomocy publicznej na zasadach i w formach okre-
ślonych w odrębnych przepisach, z poszanowaniem zasad równości i konkurencji.
Art. 8.
1. Organy administracji publicznej wspierają rozwój przedsiębiorczości, tworząc
korzystne warunki do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej,
w szczególności wspierają mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przed-
siębiorców.
2. Organy administracji publicznej, które wdrażają programy pomocowe w rozu-
mieniu przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej,
przekazują drogą elektroniczną informacje o warunkach i formach pomocy
udzielanej przedsiębiorcom do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości,
która je gromadzi i udostępnia na stronie internetowej.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, przekazywane są w terminie 30 dni od dnia
ustanowienia programu pomocowego, nie później niż na 14 dni przed wyzna-
czonym terminem składania wniosków o udzielenie pomocy.
2009-02-13
©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
Art. 9.
Wykonując swoje zadania, w szczególności w zakresie nadzoru i kontroli, organy
administracji publicznej działają wyłącznie na podstawie i w granicach prawa, z po-
szanowaniem uzasadnionych interesów przedsiębiorcy.
Art. 10.
1. Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub
państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji
co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek
świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpie-
czenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.
2. Wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego
lub zdarzeń przyszłych.
3. Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji jest obowiązany przedstawić
stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie.
4. Wniosek o wydanie interpretacji zawiera również:
1) firmę przedsiębiorcy;
2) oznaczenie siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu przedsię-
biorcy;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo w
Ewidencji Działalności Gospodarczej;
5) adres do korespondencji w przypadku, gdy jest on inny niż adres siedziby
albo adres zamieszkania przedsiębiorcy.
5. Udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji, od której przysługuje odwo-
łanie. Interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska w sprawie
wraz z uzasadnieniem prawnym oraz pouczeniem o prawie wniesienia środka
zaskarżenia.
6. Wniosek o wydanie interpretacji podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą nale-
ży wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W razie nieuiszczenia
opłaty w terminie wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia.
7. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych
stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przed-
stawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
8. Opłata, o której mowa w ust. 6 i 7, stanowi odpowiednio dochód budżetu pań-
stwa, Narodowego Funduszu Zdrowia albo jednostki samorządu terytorialnego.
9. Opłatę od wniosku, o którym mowa w ust. 1, uiszcza się na rachunek organu
administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej, właściwych
do wydania interpretacji albo, jeżeli istnieje taka możliwość, gotówką w kasie
tego organu lub jednostki.
2009-02-13
©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
Art. 10a.
1. Interpretację wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie
30 dni od dnia otrzymania przez organ administracji publicznej lub państwową
jednostkę organizacyjną kompletnego i opłaconego wniosku. W razie niewyda-
nia interpretacji w terminie uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w któ-
rym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwier-
dzająca prawidłowość stanowiska przedsiębiorcy przedstawionego we wniosku
o wydanie interpretacji.
2. Interpretacja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, jednakże przedsiębiorca nie
może być obciążony jakimikolwiek daninami publicznymi, sankcjami admini-
stracyjnymi, finansowymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do
uzyskanej interpretacji.
3. Interpretacja jest wiążąca dla organów administracji publicznej lub państwowych
jednostek organizacyjnych właściwych dla przedsiębiorcy i może zostać zmie-
niona wyłącznie w drodze wznowienia postępowania. Nie zmienia się interpre-
tacji, w wyniku której nastąpiły nieodwracalne skutki prawne.
4. Zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje
ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8,
poz. 60, z późn. zm.
1)
).
Art. 11.
1. Organy administracji publicznej są obowiązane do załatwiania spraw przedsię-
biorców bez zbędnej zwłoki.
2. Organy administracji publicznej nie mogą odmówić przyjęcia pism i wniosków
niekompletnych ani żądać jakichkolwiek dokumentów, których konieczność
przedstawienia lub złożenia nie wynika wprost z przepisu prawa.
3. Terminy i tryb uzupełniania pism i wniosków, o których mowa w ust. 2, oraz
terminy załatwiania spraw wynikających z tych pism i wniosków określają od-
rębne przepisy.
Art. 12.
Wykonując swe zadania, organy administracji publicznej
współdziałają z organiza-
cjami pracodawców, organizacjami pracowników, organizacjami przedsiębiorców
oraz samorządami zawodowymi i gospodarczymi.
Art. 13.
1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw człon-
kowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz osoby zagraniczne z
państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów za-
1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2005 r. Nr 85, poz.
727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z 2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz.
1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635, z 2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192,
poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671 oraz z 2008 r. Nr 118, poz. 745.
2009-02-13
 ©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
wartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkow-
skimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich sa-
mych zasadach jak obywatele polscy.
1a. Przedsiębiorcy z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkow-
skich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz przedsiębiorcy z państw, które za-
warły ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi umowy regulu-
jące swobodę świadczenia usług, mogą czasowo świadczyć usługi na zasadach
określonych odpowiednio w przepisach Traktatu ustanawiającego Wspólnotę
Europejską (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2) albo w przepisach tych umów,
bez konieczności uzyskiwania wpisu do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji
działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14.
2. Obywatele innych państw niż wymienione w ust. 1, którzy:
[1) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:
a) zezwolenie na osiedlenie się,
b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europej-
skich,
c) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z
okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7, 13, 14 lub 16 usta-
wy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr
234, poz. 1694, z 2007 r. Nr 120, poz. 818 i Nr 165, poz. 1170 oraz z
2008 r. Nr 70, poz. 416),
d) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone, przybywają-
cemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywającemu na
tym terytorium w celu połączenia z rodziną, członkowi rodziny w rozu-
mieniu art. 53 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziem-
cach, osób, o których mowa w lit. a, b, e i f,
e) status uchodźcy,
f) ochronę uzupełniającą,
g) zgodę na pobyt tolerowany,
<g) wizę, o której mowa w art. 61 ust. 3 lub art. 71a ust. 3 ustawy z dnia
13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, jeżeli przed wydaniem tej wizy
byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospo-
darczej na podstawie lit. c,>
h) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i pozostają w związku
małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na teryto-
rium Rzeczypospolitej Polskiej,]
<1) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:
a) zezwolenie na osiedlenie się,
b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Euro-
pejskich,
c) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku
z okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 7, 13, 14 lub 16
Nowe brzmienie pkt
1 w ust. 2 w art. 13
wchodzi w życie z dn.
7.03.2009 r. (Dz.U. z
2009 r. Nr 18, poz.
97).
dodana lit. g mimo
istnienia już lit. g -
weszła w życie z dn.
1.01.2009 r. (Dz.U. z
2008 r. Nr 216, poz.
1367)
2009-02-13
[ Pobierz całość w formacie PDF ]